#88 “Antony Kalugin: groeiende progdiamant uit Oekraïne”

Eerste druk: 21-04-2009 
Interview en eindredactie: Hans Ravensbergen  

Progressieve rock wordt bijna in alle windstreken op onze aardbol gemaakt. Zelfs in landen waarvan je het niet verwacht, blijken muzikanten bezig te zijn met het componeren van de door ons zo geliefde muziek. Eén van die landen is Oekraïne, waar in Kharkiv (bij ons meer bekent als Charkov), na hoofdstad Kiev de tweede stad van Oekraïne, een muzikale duizendpoot woont met de naam Antony Kalugin. Deze toetsenist van 11 februari 1981 is de drijvende kracht achter maar liefst drie groepen: Karfagen, Hoggwash en Sunchild. Met die laatste groep bracht Antony Kalugin recent het album “The Invisible Line” uit, mijns inziens een onderschat meesterwerk. Op een zaterdag begin april sprak ik tussen de opnames voor het derde Sunchild-album via Skype met deze alleraardigste man over muziek en zijn muzikale projecten.

Antony, in wat voor auto rijd jij, ik las immers dat je van kleine auto’s houdt?
Ha ha, ja ik hou inderdaad van kleine auto’s en dat voor zo’n grote man als ik. Ik rij nu in een Nissan Note rond en daarvoor in een Peugeot 206. Maar daarvoor had ik ook allemaal kleine auto’s.

Hoe is het om in Oekraïne te leven en muziek te maken?
Dat valt niet mee, eerlijk gezegd is dat best gecompliceerd. Al mijn vrienden spelen covers in bars en clubs. Sinds ik Will Mackie heb ontmoet gaat het een stuk beter. Hij helpt mij met mijn muzikale carrière en is eigenlijk mijn sponsor.

Veel mensen in Nederland kennen jou nog niet. Kan je hen vertellen wie Antony Kalugin is?
Ik ben architect van beroep en verdien daar mijn brood mee. Van muziek kan ik niet rondkomen.
Ik heb ook geen opleiding in de muziek genoten, ben dus eigenlijk een autodidact. Dit in tegenstelling tot de muzikanten waar ik mee samenwerk. Die zijn allemaal muzikaal geschoold. In het componeren van muziek ben ik weer goed.

Wat of wie is de reden dat je (progressieve rock)muziek bent gaan maken?
Dat kwam eigenlijk door mijn vader. Die draaide het album “Delicate Sound Of Thunder” van Pink Floyd, dat vond ik toen erg mooi en was gelijk verkocht. Het gitaarspel van David Gilmour vind ik erg goed. Deze muziek ervaar ik als een sprookje of als een erg mooi schilderij. Voor mij komt dit sprookje met deze muziek nu tot leven. Ik ben ook liefhebber van de muziek van Queen en new-age muziek. Zo is deze lange reis begonnen.

Door welke toetsenisten ben jij beïnvloed en wie zijn jouw favoriete toetsenisten?
Ik ben door niet zoveel toetsenisten beïnvloed. Eigenlijk is dat er maar één en dat is Manfred Mann. Je hoort zijn invloeden zeker in mijn eigen spel en terug. Ik ben geen professioneel muzikant ondanks dat ik naast toetsen ook fluit, gitaar en drums speel. Ja, een multi-instrumentalist zoals jij zegt.

Goed beschouwd kent Oekraïne dus maar drie progressieve groepen: Karfagen, Sunchild en Hoggwash…?
(Antony reageert verrast en is even stil; HR) Ja, dat is waar. Er zijn hier best aardig wat rockgroepen, maar die spelen meer Britpop-muziek en moderne rockmuziek. Progressieve rock wordt hier niet gemaakt.

Kan je uitleggen wat het verschil is tussen Karfagen, Sunchild en Hoggwash?
Karfagen (spreek uit als ka-fa-dzjen; HR) is meer jazz en fusion georiënteerd. Focus is daarbij mijn grote inspiratiebron. Hoggwash is meer de traditionele progressieve rock. Sunchild is in mijn ogen het meest progressief en een mix van Karfagen en Hoggwash. De muziek is dynamisch en melodieus.

Hoe kom jij aan al die uitstekende muzikanten?
In mijn land en in Charkov wonen erg veel goede muzikanten. De meeste van hen zijn opgegroeid in de jazz muziek want dat is hier erg populair. Sommigen hadden nog nooit van progressieve rock gehoord en zijn daar via mijn muziek van gaan houden. Er zijn erbij die zich nu ook progrock muzikant noemen, ha ha!

Wordt er in jou land op scholen veel aandacht besteed aan muzikale opvoeding?
Ja zeker. Op alle scholen wordt er muziek gedoceerd en ook zijn er conservatoria in mijn land. Ik denk dat 90 procent muzikaal geschoold is op het conservatorium. Er zijn hier muzikanten die beter zijn dan wat ik van buiten mijn land heb gehoord.

Ik las dat onder meer Kayak een favoriete groep van je is. Wat trekt je zo aan in hun muziek?
Ik heb al hun albums. Gisteren heb ik “Merlin” en “Nostradamus” nog gedraaid. Het verbaast mij dat Kayak zo weinig populair is buiten Nederland. Mooie melodieën en fraaie arrangementen. Voor mij staan ze op gelijke voet met Camel en Pink Floyd.

Ik hoor in jouw muziek veel invloeden van The Flower Kings. In hoeverre ben jij door hen beïnvloed?
Met name door de vroege Flower Kings zo midden en eind jaren negentig. “Retropolis” en “Stardust We Are” vind ik erg goed net als “Hydrophonia” van Roine Stolt. Helaas maken The Flower Kings nu meer muziek voor muzikanten, veel te gecompliceerd. Het is muziek uit de hersenen geworden in plaats van muziek uit het hart.

Wat betekent Will Mackie voor jou en welke rol speelt hij in jou muziek?
Will is best belangrijk voor mij. Op de eerste dag dat ik op Internet ging, kwam ik hem tegen. Hij helpt mij met de productie en met teksten. Hij is ook een grote inspiratiebron voor me. Het is een wonder dat ik zo’n vriend heb ontmoet op de eerste dag dat ik mij op de ‘elektrische oceaan’ bevond. We delen ook de liefde voor het authentieke geluid en Camel.

Wat bedoel je eigenlijk met ‘Gnomon’?
Ik vind het een grappig woord, je komt het ook niet vaak tegen. Het is de pijl of wijzer die in een zonnewijzer de tijd aangeeft. Ik vond het ook mooi passen bij de groepsnaam Sunchild.

“The Gnomon” gaat over jeugdjaren en de weg naar volwassenheid. Heb jij je teksten op je eigen jeugd en leven gebaseerd?
Ja, dat klopt. Het gaat over mijn leven en mijn persoonlijke ervaringen (excuseert zich voor zijn slechte Engels, wanneer hij zoekt naar woorden; HR). Ik heb mij ook laten inspireren door het boek “Master en Margarita” van Mikhail Bulgakov. Op “The Gnomon” spelen een jongen en een meisje die verschillend zijn opgegroeid, de hoofdrol. Die jongen ben ik en het meisje komt uit mijn fantasie.

Wat bedoel je precies met “The Invisible Line” (de denkbeeldige lijn)?
Dat is de denkbeeldige lijn die iedereen trekt tussen bijvoorbeeld goed en kwaad. Iedereen beslist zelf of en wanneer hij die lijn over gaat. Dat doe je weer op basis van wat je zelf elke dag leert.

Fading Lights lijkt speciaal aan iemand opgedragen te zijn. Over wie gaat dit nummer en kan je er wat meer over vertellen?
Het is inderdaad aan een speciaal iemand opgedragen. Will Mackie heeft dit nummer geschreven. Het gaat over zijn overleden moeder. Het nummer is aan haar opgedragen. De gedachte daarachter is dat we elkaar ooit in het hiernamaals weer terugzien.

Je bent nu een nieuw Karfagen album aan het schrijven. Wat kunnen we verwachten en wanneer komt dat uit?
Dit album is even uitgesteld tot 2010. Deze zomer komen beide Karfagen-albums (“Continium” en “The Space Between Us“) opnieuw uit in een gezamenlijke verpakking met wat bonusnummers. Op dit moment ben ik bezig met het derde album van Sunchild. Ook dat wordt weer een conceptalbum met onder meer een nummer van 40 minuten. Verder ben ik bezig met een soloalbum in de stijl van David Gilmour en lever ik een bijdrage op albums van vrienden (ik trek even een vergelijking met Roine Stolt, waarop Antony moet lachen; HR).

In augustus ga je optreden in Frankrijk en Spanje. Kunnen we nog meer optredens verwachten?
Begin september spelen we ook in Bielefeld in Duitsland (pRockrock-club; HR). Natuurlijk willen we ook graag in Nederland optreden. Je moet weten dat ik alles zelf doe, ik heb geen management die deze dingen kan regelen.

Wie neem je mee als muzikanten voor je groep?
Dat zijn een paar muzikanten die ook op mijn albums hebben meegespeeld, maar niet allemaal. De basgitarist en drummer gaan mee. Ook een zangeres gaat mee net als een toetsenist, want ik ga me meer op de zang concentreren. De keuze welke gitarist ik meeneem, maak ik later bekend, want ik heb met verschillende gitaristen samengewerkt.

Wordt het dan Karfagen en Sunchild en Hoggwash live?
We gaan inderdaad nummers spelen van al deze groepen (vervolgens dreunt hij haast de complete setlist op; HR).

Wil je nog iets kwijt aan de bezoekers en lezers van Progwereld?
(Moet even nadenken; HR). Zeker! Hallo allemaal en hartelijke groeten uit Oekraïne. Jullie wonen in een geweldig land, liberaal met fraaie wetgeving en ook nog eens mooie architectuur. Uit jullie land komen mijn favoriete groepen Focus, Kayak en Ekseption. Wellicht sta ik ooit met de eerste twee op een podium in Nederland. Het allerbeste en vergeet niet naar mijn muziek te luisteren!

Na afloop van het interview kletsen we nog wat verder. De rollen waren toen omgedraaid. Antony wilde immers veel over Nederland weten.