SatelliteAlbum

Nostalgie. Als er toch één woord het grootste en meest zichtbare deel van de hedendaagse progwereld samenvat, moet dat het wel zijn (mits we even voorbij gaan aan negatievere kwalificaties van hetzelfde fenomeen). Onderwerp van deze bespreking is een plaat die fris klinkt, maar ook onmiskenbaar nostalgisch: de vierde langspeler van dé neoprogband van de laatste jaren: Satellite.

Waar moest het heen na de, naar progmaatstaven, vrij succesvolle trilogie van “A Street Between Sunrise And Sunset“, “Evening Games” en “Into The Night“? Opnieuw een drieluik? Dat lijkt mee te vallen. “Nostalgia” komt aardig in de buurt van een gewone liedjesplaat, al zit er wel een samenhangend thema in de nummers over verwerking van een verleden en hoe hiermee verder te gaan. Hoe postmodern…

Net als op voorgaande platen tekent drummer Wojtek Szadkowski opnieuw voor alle tekst en muziek. Niettemin is het stempel dat hij er in zijn eigen functie op drukt, op deze plaat duidelijk minder zwaar dan we uit het verleden gewend waren. Het zo kenmerkende ‘rammelende’ drumwerk is op “Nostalgia” goeddeels afwezig. Herkenbaarheid is ingeruild voor nieuwe inventieve ritmen en dat is geen slechte deal. Dat gezegd hebbend, moet ik toch ook wel weer constateren dat ook hier Satellites eclectische stijl soms wel erg directe gedachten oproept aan werk van andere musici van toen (Repaint the Sky a Genesis‘  The Dividing Line (“Calling All Stations“) en nu (I Want You to Know a Marillions Whatever Is Wrong With You (“Happiness is the Road“). En de eerste lezer die me erop kan wijzen waar het fluitende keyboard in Over Horizon aan doet denken, maakt kans op prachtige prijzen!

Kortom: de muziek is weer op en top neoprog, waarbij de meeste songs meer in de up-tempo hoek zitten. De opleving van jaren ’80 pop en -techno is ook aan Satellite niet voorbijgegaan. De opening van Every Desert Got Its Ocean roept zelfs een flard jaren ’90 eurodance op. Rustig maar… een flard. Mooie titel trouwens… als het een titel van “Bluf” was geweest, was hij voor veel mensen vast te pretentieus geweest, maar als progluisteraars zijn we wel wat gewend… toch?

Zet Satellite met zijn laatsteling de progwereld op zijn kop? Natuurlijk niet. Wel is het wederom een ‘fijn’ plaatje geworden, vol aangename melodieën en een prettige afwisseling van rustige en energieke momenten. Sinds 2003 zijn deze Polen een stabiele factor in de jaarlijsten van de oneven jaren en “Nostalgia” sluit zich, bij mij althans, probleemloos in dat rijtje aan.

Een technische opmerking tot slot: net als bij de vorige Satellite-albums is het ook bij “Nostalgia” zaak om, voor een luttele grijpstuiver extra, de ‘limited edition’ met twee bonustracks te verkrijgen.

Casper Middelkamp