ChrisAlbum

‘Chris, van roadie tot bandleider’ had zomaar de titel van een spannend jongensboek kunnen zijn.

Voor de jonge Boskoper Christiaan Bruin (1988) gaat dit zeker op. Deze zoon van een kerkorgelbouwer waar klassieke muziek thuis altijd door het huis schalde, werd als drummer van een plaatselijke metalband in zijn late tienerjaren geraakt door het ‘progvirus’. Helaas is daar tot op heden (gelukkig) nog geen vaccin tegen gevonden. Mocht er ooit een vaccin worden gevonden dan zal Chris daar vast immuun voor zijn. Het bewijs daarvoor levert hij met zijn debuut “A Glimpse Inside”, een zeer lekker plaatje voor de zomermaanden en daarna.

Dat de talenten van Chris buiten onze landgrenzen eerder werden opgepikt dan daarbinnen, blijkt uit het contract met het label dat deze schijf uitgeeft (zie het tabje ‘info’). Inderdaad, niet het minste platenlabel.

Het album opent met het lange Somewhere On Someday verrassend melodieus in een Beach Boys-sfeer, waarin de karakteristieke gelaagde zang inspiratie van deze strandjongens doet vermoeden. Al snel buigt het nummer om naar een sterk door Camel beïnvloed melodieus stuk. Naast deze namen is het ook duidelijk dat Bruin de mosterd heeft gehaald bij IQ, Queen en zelfs een klein likje bij Knight Area. Dat laatste is niet vreemd wanneer je bedenkt dat Bruin al wat jaartjes met deze sympathieke groep optrekt.

Ferme pianoakkoorden zijn de inleiding voor het titelnummer A Glimpse Inside. Dit nummer slaat ook een subtiele brug naar een meer popachtige benadering die deze muziek kent. De meerstemmige zang speelt ook op dit nummer een prominente rol. Dit is typisch een nummer dat je in je auto draait wanneer je op een zonnige zomeravond met open dak op weg bent naar het strand. Draai dan vooral de volumeknop wat open gedurende de melodieuze gitaarsolo in het laatste deel van dit ‘snelle kijkje naar binnen’.

Het korte en rustige Under Your Spell weeft de (vocale) invloeden van The Beach Boys en in het bijzonder Queen fraai aan elkaar. Vocaal erg sterk is A New Life wat dankzij een mooie melodielijn en gitaaraccenten wat meer pit heeft. Het zeer ‘proggy’ laatste deel met veel gitaar en orgelklanken is niet alleen verrassend, maar ook sterk gevonden.
Zo glijden deze kleine vijftig minuten ongecompliceerde en zomerse muziek gemakkelijk aan je voorbij. Onderweg passeert nog het fraaie Out In The Dark met een spannend begin dat doet vermoeden naar IQ te luisteren. Wat zou het zalig zijn om op zo’n lekker toetsentapijt te mogen liggen.

Bij een debuutalbum hoort vaak ook kritiek. Daarmee draagt deze recensie misschien bij aan het leerproces van een veelbelovend en beginnende muzikant. Hoe goed de zang ook is, na verloop van tijd is de opbouw van de (gelaagde) zang en de vrij vlakke intonatie vatbaar voor verveling. Wat meer variatie zou absoluut een meerwaarde kunnen zijn op volgende albums.

Toch blijft na een groot aantal luisterbeurten een positief gevoel hangen. Wat zullen wij allemaal gaan beleven wanneer Chris zijn studie aan het conservatorium heeft afgerond? Je gaat dat zonder twijfel op deze website lezen. Tot die tijd kom je met dit album relaxt de zomer door.

Lees hier het interview dat Joop Klazinga had met deze getalenteerde prog rookie.

Hans Ravensbergen