Eloy

Visionary

Info
Uitgekomen in: 2009
Land van herkomst: Duitsland
Label: Artist Station
Website: www.eloy-legacy.com
MySpace: http://www.myspace.com/official4eloy
Tracklist
The Refuge (4:54)
The Secret (7:45)
Age Of Insanity (7:56)
The Challenge (Time To Turn Part 2) (6:44)
Summernight Symphony (4:22)
Mystery (The Secret Part 2) (9:00)
Thoughts (1:22)
Frank Bornemann: zang en gitaar
Hannes Folberth: toetsen
Michael Gerlach: toetsen
Klaus-Peter Matziol: bas
Bodo Schoff: drums

Met medewerking van:
Volker Kuinke: 'renaissance' fluit op The Refuge en The Secret
Christof Littmann: toetsen op
Tina Lux: achtergrondzang
Anke Renner: achtergrondzang
Visionary (2009)
Timeless Passages (2003)
Ocean 2 - The Answer (1998)
The Tides Return Forever (1994)
Destination (1992)
Ra (1988)
Codename Wildgeese (1985)
Metromania (1984)
Performance (1983)
Time To Turn (1982)
Planets (1981)
Colours (1980)
Silent Cries And Mighty Echoes (1979)
Live (1978)
Ocean (1977)
Dawn (1976)
Power And The Passion (1975)
Floating (1974)
Inside (1973)
Eloy (1971)

Binnen de symfonische rock geldt het Duitse Eloy gemakkelijk tot één van de meest raadselachtige groepen ooit. Eloy heeft immers alle ingrediënten om door critici, zowel intern als extern, met de grond gelijk gemaakt te worden. De bombastische, haast kitscherige stijl, de hilarische pseudo-religieuze teksten, de alomvertegenwoordige Mini-moog, en tenslotte het zware accent van zanger Frank Bornemann (door fans ‘dengels’ genoemd) zouden daarvoor alle gelegenheid moeten geven.

Toch heeft Eloy gedurende zijn hele, inmiddels ruim 40-jarige carrière grotendeels positieve kritieken gekregen. Juist de starre vasthoudendheid aan de bovenmatig goed gejatte, en daardoor geheel eigen stijl, heeft respect opgeleverd. “Visionary”, de eerste Eloy-plaat in 11 jaar, is daarvan getuige.

“Visionary” dient eigenlijk als samenvatting en overzicht waar Eloy voor staat. In zes sterk uitgewerkte composities (het afsluitende Thoughts tel ik voor het gemak niet echt mee), brengen Bornemann en zijn kornuiten precies wat fans van de Duitse groep leuk zouden vinden. Dus uiteraard is de productie klinisch, een beetje jaren-80 achtig, en kristalhelder. Opnieuw vinden we het gebruik van de vocoder. Ook zijn de dames-koortjes weer aanwezig. Ook zijn er declamerende teksten te horen. En de baspartijen zijn als gewoonlijk stuwend en lekker voorin de mix. Er worden geen nieuwe wegen gezocht, slechts het gebruik van renaissancefluit in The Refuge en The Secret is de enige bijzonderheid die ik heb kunnen vinden. Voor de rest is “Visionary” een warm bad van herkenning.

De plaat staat verder bol van citaten uit eigen werk. Bij de eerste paar beluisteringen had ik het idee dat zo’n beetje alles was gestolen van eerdere platen. Dat moet Bornemann ook gedacht hebben, vandaar dat een nummer als The Challenge doodleuk de bijtitel Time To Turn Part 2 meekrijgt. Alleen Eloy komt daar in de symfonische rock ongestraft mee weg.

Feitelijk is “Visionary” ook bedoeld als cadeautje voor de trouwe fans, die al járen op forums smeken om een vervolg. Immers, de groep was na het – overigens inmiddels als klassiek bekend staande “Ocean 2: The Answer” opgedoekt. Dat was op zich een verstandig besluit. “Ocean 2: The Answer” was al zó goed dat een vervolg hierop niet veel zou toevoegen. “Visionary” is duidelijk niet bedoeld als een vervolg of voortzetting hierop, maar als een soort toegift. De smakelijke plaat voelt daardoor als een coda.

Toch is juist daardoor “Visionary” stiekem meer. Het vormt ongemerkt en onbedoeld als een perfecte en korte introductie op het werk van Eloy. Vind je dit goed, dan kan je jezelf risicoloos belonen met zo’n beetje het grootste gedeelte van de rest van het oeuvre van de sympathieke band. Andersom geldt hetzelfde: volg je Eloy al jaren, dan is “Visionary” een verplichte aanschaf. Het zou overigens zo maar kunnen dat deze plaat in de komende jaren tevens als een startpunt geldt: hiervandaan zou zo maar een nieuwe carrière kunnen worden opgestart. De groep is daar klaar voor: de website, die werkelijk bol staat van (vrij lange) geluidsfragmenten van élke plaat, is een schoolvoorbeeld van hoe een site van een symfonische rockgroep mijner inziens behoort te zijn. Kijk maar: http://www.eloy-legacy.com/.

Er is geen cd in jaren die me meer blij maakt dan deze. Zonder meer de comeback van het jaar!

Markwin Meeuws
Koop bij bol.com

Send this to a friend