Kaipa

Vittjar

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Zweden
Label: InsideOut Music
Website: http://www.kaipa.info/
Luisteren kan via: www.myspace.com/kaipa
Tracklist
First Distraction (3:00)
Lightblue And Green (11:59)
Our Silent Ballroom Band (22:08)
Vittjar (3:47)
Treasure-House (7:32)
A Universe Of Tinyness (7:22)
The Crowned Hillsides (10:31)
Second Distraction (2:20)
Morgan Ågren: drums
Aleena Gibson: zang
Hans Lundin: toetsen, zang
Patrick Lundström: zang
Per Nilsson: gitaar
Jonas Reingold: basgitaar, fretloze basgitaar

Met medewerking van:
Fredrik Lindqvist: fluit
Elin Rubinsztein: viool
Vittjar (2012)
In The Wake Of Evolution (2010)
Angling Feelings (2007)
Mindrevolutions (2005)
Keyholder (2003)
Notes From The Past (2002)
Stockholm Symphonie (1993)
Nattdjurstid (1982)
Händer (1980)
Solo (1978)
Inget Nytt Under Solen (1976)
Kaipa (1975)

Met “Vittjar” zijn we aanbeland bij het twaalfde hoofdstuk in de Kaipa geschiedenis. Het eerste deel van het boek besloeg zes albums vanaf het debuut in 1975 tot aan 1993. De indrukwekkende tweede helft van het verhaal begon met de glorieuze wederopstanding met het ijzersterke album “Notes From The Past” uit 2002 en loopt door tot en met nu. En weer is het een hoofdstuk geworden dat je in één ruk uit wilt lezen en daarna keer op keer opnieuw wil beleven.

Als ik dit album vergelijk met de vorige albums dan moet ik zeggen dat “Vittjar” iets steviger is geworden. Iets minder dartelend, ja iets serieuzer. De grootste kracht van Kaipa is behoorlijk complexe muziek toegankelijk laten klinken en ook hier slagen ze daar met vlag en wimpel in. Wat dit album zo sterk maakt zijn de folkinvloeden die Hans Lundin in de muziek heeft verwerkt. Hiermee grijpt hij terug naar het begin van Kaipa.

Het zijn dan ook fluitist Fredrik Lindqvist (Ritual) en violiste Elin Rubinsztein die de extra smaakmakers zijn. Lindqvist was overigens ook al op “Angling Feelings” te horen. Meteen al in het instrumentale First Distraction maakt hij zijn opwachting en geeft hij het geheel een mooie sfeer mee, helemaal in combinatie met het frisse gitaarspel van Per Nilsson. In Lightblue And Green zijn fluit en viool beide vertegenwoordigd. Dit nummer transformeert van lichtvoetig en frivool naar een heerlijk uptempo progmeesterwerkje, waarin de complexe maar toch toegankelijke passages je alle hoeken van de kamer laten zien.

Uiteraard mag een epic niet ontbreken op een album als dit. Gelukkig weet Kaipa daar wel raad mee. Ondanks het feit dat Our Silent Ballroom Band een duidelijke inleiding en afsluiting heeft, voelt het nummer als één geheel. Geen knutselsymfo dus, maar een nummer dat echt 22 minuten nodig heeft en ook de volle tijd weet te boeien. Hier krijgen we ook volop met de zang van Aleena Gibson te maken. Ik ben een groot liefhebber van haar stem. Hij heeft iets liefs maar ook iets pittigs. Wat mij betreft neemt ze bij Kaipa nog meer zangpartijen voor haar rekening. Daarmee wil ik niets afdoen aan het wat rebelse stemgeluid van Patrick Lundström. De inleiding van Our Silent Ballroom Band is een prachtige korte ballade waarna er goed de tijd wordt genomen voor de opbouw. Langzaamaan word je meegesleurd in de kleurrijke en intense muziek die je doet wanen in de wereld die je op de prachtige hoes aantreft. Het nummer heeft een heerlijk jazzy insteek en ook de folkinvloeden zitten kundig door het geheel gevlochten. Tel daar een aantal heerlijke gitaarsolo’s bij op en swingende baslijnen en je hebt een epic van formaat.

Het titelnummer lijkt in eerste instantie een vreemde eend in de bijt. De zang is bijtend en dit wordt nog eens versterkt door de Zweedse taal waarin gezongen wordt. Maar hoe vaker ik het hoor, hoe meer ik er van ga genieten. Het frisse vioolspel geeft het een soort zigeunertintje dat het geheel alleen maar sterker maakt.

De drie opvolgende nummers zijn stuk voor stuk uitstekend. Ik vind echter The Crowned Hillsides er iets uitspringen. Dit komt met name door de heerlijke tempowisselingen en het basspel van Jonas Reingold. Ga er maar eens op letten wat hij allemaal doet met zijn instrument. Echt onwijs gaaf!

In februari 2013 wordt Hans Lundin 65 jaar. Hij lijkt me echter niet het type om dan achter de geraniums te gaan zitten. Laten we hopen dat er nog een aantal hoofdstukken aan dit boek toegevoegd wordt. Er zijn niet zo heel veel bands die albums van zo’n constante kwaliteit blijven afleveren als Kaipa.

Maarten Goossensen
Koop bij bol.com

Send this to a friend