MagmaAlbum

Kijk, dit was nog eens een verrassing! Een nieuwe Magma had ik echt niet zien aankomen dit jaar. Ik geloof zelfs dat er amper sprake is geweest van een aankondiging op voorhand. Toch niet zoals de fans konden uitkijken naar het vorige album, “Ëmëhntëhtt-Ré”. Maar goed al bij al was dit vooral een aangename verrassing: wie zou er tenslotte niet blij zijn als één van zijn favoriete bands redelijk onverwacht met een nieuw album komt?

Doordat er toch wel enige tijd is tussen de eigenlijke releasedatum en de datum waarop ik deze “Félicité Thösz” heb aangeschaft, heb ik al even kunnen rondkijken bij andere meningen of reviews op het Internet. En er waren twee grote tendensen waar te nemen: veel mensen noemden dit album vrolijk, terwijl een tweede groep zich verbaasde over de vele mensen die dit album vrolijk noemden. En ja, ikzelf voeg mij nu ook toe aan deze tweede groep, want laten we eerlijk zijn: als er één adjectief is dat je niet op Magma zou toepassen, dan is het wel ‘vrolijk’. Met andere woorden: net als vele reviewers was ik zeer benieuwd en zelfs verrast voor ik het album effectief begon te luisteren.

Na een luisterbeurt moet ook ik toegeven dat het klopte wat men zei. Deze nieuwe worp van Magma is inderdaad een stuk vrolijker qua geluid dan wat ze voordien maakten. Maar al bij al is het niet zo dat ze hierdoor ineens een spectaculair andere weg zijn ingeslagen. Nee, Magma blijft gewoon het Magma dat ze altijd al waren en die we ondertussen al zo goed kennen. Voor de lezers die deze Franse band toch nog niet zo goed kennen: dat wil dus vooral zeggen dat Magma nog steeds zijn eigen unieke stijl (die ze Zeuhl hebben genoemd) spelen, beïnvloed door componisten als John Coltrane, Béla Bartòk, Igor Stravinsky of Carl Orff. Maar vooral hun eigen unieke stijl. En dat maakt het natuurlijk vaak zo moeilijk om een album van Magma te bespreken, want waarmee vergelijk je een band als deze zijn eigen stijl heeft uitgevonden?

Eigenlijk past “Félicité Thösz” al bij al perfect in de discografie van Magma ondanks de ietwat vrolijkere sfeer. Moet wel zeggen dat dit feit alleen al dit album een redelijk unieke plaats geeft. Maar is het album eigenlijk ook goed of is het enkel vrolijk? Gelukkig is dat niet het geval en krijgen we met de titeltrack een onvervalste Magma-epic in de beste traditie, hoewel het niet het niveau haalt van een nummer als Köhntarkösz of de drie epics op “K.A.”. Maar Félicité Thösz staat zeker zijn mannetje als Magma-nummer, alleen vind ik het jammer dat ze het blijkbaar nodig vonden om dit nummer op te splitsen in verschillende korte stukken (die weliswaar vlot in elkaar overlopen).

Afsluiten doet deze plaat dan weer met het nummer Les Hommes Sont Venus, dat verder totaal niets met het titelnummer te maken heeft, maar ook best leuk is. Dit werd ingespeeld met een kleinere bezetting dan op Félicité Thösz en wordt vooral gedragen door het glockenspiel van Christian Vander en staat bol van de herhaling. Jammer genoeg is dit ook meteen het einde van de plaat. En dit is ook mijn grootste kritiek op dit album: het is gewoonweg te kort. De totale duur komt maar net boven het half uur uit en dat is natuurlijk weinig. Zeker als je weet dat de band nog steeds zo’n kwaliteit kan leveren.

Of om het met andere woorden te zeggen: opnieuw is Magma erin geslaagd om met hun nieuwe album toch weer relevant te zijn in de prog van vandaag, al is het dan in hun eigen kleine hoekje. Net als altijd is dus ook “Félicité Thösz” geen album voor iedere progliefhebber, maar zij die er hun tijd en energie in willen steken, krijgen er weer wat moois voor terug. En de Magma-fan dan? Die kan dit gewoon, zoals steeds, blind aanschaffen.

Peter Van Haerenborgh

CD:

LP: