ThresholdAlbum

De mannen van Threshold doen het de laatste jaren meer dan uitstekend. Ze brengen bijna elk jaar wel een album uit van zeer hoogstaande kwaliteit. Welke band doet dat ze tegenwoordig nog na ? De kracht van Threshold is het vaste schrijverstrio Groom, Midson en West dat telkens weer met topnummers op de proppen komt en een enorme dosis werklust etaleert. Terecht dat deze band vaak bestempeld wordt als ‘de vaandeldragers van de progmetal’. De band heeft helaas afscheid genomen van bassist Jon Jeary en de functie is uitstekend overgenomen door Steve Anderson die ook al tijdens de opnames voor “Critical Energy” aan de dikke snaren plukte. De band gaat muzikaal duidelijk verder waar het met “Critical Mass” is gebleven en bouwt met “Subsurface” uitstekend verder aan het volle geluid. De muziek is wat harder en een tikje complexer geworden en ik moet zeggen dat dit deze plaat bijzonder interessant maakt.

‘Fasten your seatbelts’, want met Mission Profile gaat de band direct in de hoogste versnelling van start. Zoals zo vaak opent het nummer met onheilspellende geluiden waarna de band met zijn typische harde en moddervette gitaarriffs uit de startblokken schiet. De zang van Andrew ‘Mac’ McDermott is wederom fantastisch! De vocaallijnen zijn uitstekend, helemaal in de meerstemmige stukken. Speciale aandacht vraagt drummer Johanne James…ongelofelijk, wat een drummer! Hij laat echt zijn kit alle hoeken van de studio zien en drumt inventief, vol passie en agressie. Zijn bassdrum heeft het echt zwaar. Ik kan me voorstellen dat menig drummer besluit zijn stokken aan de wilgen te hangen wanneer hij deze geweldenaar aan het werk hoort. Ook de gitaarsolo’s van Karl Groom zijn van hoge kwaliteit net als het toetsenspel van Richard West, die gelukkig meer ruimte heeft gekregen dan vroeger. Een uitstekende opener die je met een hoog adrenalinegehalte klaar stoomt voor wat er nog gaat komen.

Ground Control is echt zo’n typisch Threshold nummer. Harde riffs, een agressief zingende McDermott en een rustiger tussenstuk met een hoge slepende gitaarsolo van Karl Groom, een soort van pauze met vervormde zang en spacy geluiden (net als Narcissus van “Hypothetical”) gevolgd door een hard stuk met fel gitaarwerk. Veel Threshold nummers kennen deze structuur, maar vervelen doet het nooit. In het instrumentale gedeelte klinkt ook hier de band wat complexer, waardoor het toch wat moet rijpen. Dat bevalt me beter dan de soms wat hapklare brokken die de band op vorige albums nog wel eens wilde voorschotelen.

Met iets meer dan vier minuten is Stop Dead het kortste nummer van het album. Het toetsenwerk van Richard West is duidelijker te horen hier. Op de achtergrond is hij constant aanwezig en geeft hij het geheel een voller geluid. Zelfs de piano duikt aan het begin nog even op. Een splijtende gitaarsolo van Karl Groom bezorgt me een flinke portie kippenvel.

De zang in The Art Of Reason is fenomenaal. Ook hier weer van die volle meerstemmige stukken die het geheel naar een hoger niveau tillen. De stem van Andrew McDermott lijkt met elk album sterker te worden. De band stuurt, door middel van mooie tempowisselingen, de luisteraar perfect van het ene naar het andere mooie stuk en geeft een perfecte rondleiding door het ruige maar o zo mooie Threshold landschap. Absoluut één van de beste nummers uit het Threshold oeuvre.

Het rustige nummer van het album is Flags And Footprints. Het refrein is erg mooi en meerstemmig gezongen. De toetsen komen ook hier weer uitstekend uit de verf en bieden een goede tegenhanger aan het gitaargeweld. Met The Destruction Of Words sluit de band uitstekend af. Nog één keer trekt de band alles uit de kast. Mooie rustige stukken met mooi basspel worden afgewisseld met lekkere harde stukken vol splijtende gitaarriffs.

Ondanks het feit dat de band zijn eigen geluid trouw gebleven is, kan je niet spreken van het feit dat ze zijn blijven hangen en dat is lovenswaardig. “Subsurface” is een album dat je bij de eerste beluistering al bij de strot grijpt en je niet meer loslaat. Daarna zullen je bij elke beluistering wel weer nieuwe dingen opvallen. Door de wat meer complexere stukken en omdat de band wat harder geworden is, kunnen we hier van een ware topper spreken. Hier mag je dan nog een geweldige productie en dito artwork bij optellen en je zal samen met mij tot de conclusie komen dat dit Threshold’s beste album tot nu toe is.

Maarten Goossensen

CD:

2LP (2014 uitgave):