21 Eyes Of Ruby

Conquer The World Part 5

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Nederland
Label: Summer Kimono Records/dgrmusic of www.myspace.com/summerkimonorecords
Website: http://www.21eyesofruby.com/
MySpace: www.myspace.com/21eyesofruby
Tracklist
The Fountain, The Fight & The Blood (6:53)
Break The Chains (3:40)
She Smiles Like A Machine Gun (3:46)
Until The End (8:40)
Anthem For A Butterfly (3:39)
Boy In The Attic (Alfredo's song) (6:26)
Ms. Metzengerstein (5:20)
Legacy Of Gold (4:10)
Daze (2:10)
Rigor Mortis (9:29)
Horatio Moustachio (5:03)
Alex van Damme: basgitaar
Antoine “TuWann” Pütz: zang en gitaar
Martijn Soeterbroek: drums, piano en marimba
Conquer The World pt 5 (2010)
Conquer The World pt 4 (2009)
Conquer The World pt 2&3 (2007)
Conquer The World pt 1 (2006)

De heren van 21 Eyes Of Ruby zijn nog steeds vastbesloten in hun missie om 21 albums te musiceren onder één dezelfde naam: “Conquer The World”. Tot nu toe gaat dat gestaag en vooral gedreven door. Eén ep, twee normale albums en zelfs een dubbel cd in amper vijf jaar is voor een niet professioneel gezelschap indrukwekkend te noemen. Dat is behoorlijk wat tijd die het drietal in hun kruistocht naar erkenning stoppen en dat met een ‘normale’ baan bekostigen. Ja, dat levert dat bij mij veel bewondering en sympathie op.

Laat ik mij daardoor leiden en dus een oogje dicht doe tijdens het recenseren van deel vijf van de serie? Nee, absoluut niet. Als het gebodene op deze cd niet goed genoeg zou zijn, dan zou ik het u eerlijk en onafhankelijk vertellen. Maar wederom moet ik concluderen dat het resultaat van bijzondere kwaliteit is. In de basis van de muziek is Tool en The Mars Volta nog steeds aanwezig. De vergelijking met laatst genoemde band zit hem vooral in het soms intensieve karakter van de muziek van 21 EOR, je moet continu bij de les blijven om de muziek te doorgronden en het intensief complexe karakter van de songs te begrijpen. Als je niet in de stemming bent, kan het maar zo zijn dat dit album je na een paar nummers uitput, want het is geen mainstream prog-rock album. Als je het eenmaal doorgrond hebt is het een muzikale trip van jewelste, dat beloof ik je.

Wat is het verschil met de voorgaande albums? Hoewel die ook ingenieus psychedelisch te noemen zijn, is dat bij deel 5 nog eens vermenigvuldigd. Niet makkelijk voor sommigen, maar laat het daarom dus niet bij één of twee luisterbeurten, dan doet u de band echt tekort. De ware schoonheid van het album openbaart zich pas na een tijdje, als de gevarieerde maatsoorten, ritmesecties en arrangementen na een aantal circulaties in uw audiospeler voor piekmomenten in uw gemoedstoestand zorgen. Of dat altijd een vrolijke kant is laat ik aan u over. Want zoals mijn collega tijdens één van mijn luisterbeurten tijdens het werk doeltreffend zei: “dit is geen muziek voor mietjes en trutjes”. En dat is inderdaad een pakkende omschrijving van de muziek. Het trio weet op sommige momenten op bijzondere wijze agressiviteit in de muziek te leggen, op andere momenten weten ze je bijna in slaap te sukkelen om je vervolgens weer wakker te schudden met een wrede gitaarsolo of scream. Wat mij betreft kent dit album wel minder melodieuze momenten dan bijvoorbeeld deel 4 van “CTW”.

Een opvallende track op het album is Anthem For A Butterfly. Het begint bijzonder lieflijk onder genot van een piano, bespeeld door Martijn Soeterbroek, die naast het drumstel ook dit instrument en zelfs een Marimba op het album hanteert. Dit nummer typeert de muziek van de band op demonstratieve wijze.

De band heeft voor vijf nummers gebruik gemaakt van de diensten van goede vriend, muzikale duizendpoot en tekstschrijver Mark Courage. Die teksten combineren mooi met de psychedelische muziek van 21EOR. Een nummer met een bijzondere achtergrond is Boy In The Attic (Alfredo’ Song)’. Alfredo, schilder en kunstenaar, maakte de covers van het album voor 21EoR’s Conquer The World pt.1, pt. 2&3 en pt.4. Als dank daarvoor schreef  de band Boy In The Attic, gebaseerd op een persoonlijke blog-post van Alfredo. Alfredo’s verhaal werd met behulp van Mark Courage omgeschreven tot ‘Black Bird’, een mini-verhaal binnen het nummer Boy In The Attic. Dit verhaal wordt weer verteld door Japayork,  ook een vriend en een jonge en talentvolle singer-songwriter.

Ik heb het in de andere recensies ook al eens gezegd; het gitaarspel van Antoine Pütz is van bijzonder hoog niveau. Hij is in staat meerdere stijlen te hanteren, hoewel het een herkenbare Pütz stijl blijft. Laat ik vooral niet vergeten te melden dat het gevarieerde drumwerk van Soeterbroek ook weer zorgt voor mooie en verrassende maatstructuren, evenals het puike basspel van Alex van Damme. Onnodig om nog meer loftuitingen te schrijven, dit is een potentieel meesterwerkje. Punt.

Ruard Veltmaat

Koop bij bol.com

Send this to a friend