Cloverseeds

The Opening

Info
Uitgekomen in: 2010
Land van herkomst: Frankrijk
Label: The Laser's Edge
Website: www.intromental.com/cloverseeds
MySpace: www.myspace.com/cloverseeds
Tracklist
Over Camilia (4:02)
Fam(l)ar (4:53)
Flowers (6:18)
Higher (4:02)
Brand New Day (5:28)
Calling Me Down (3:51)
The Opening (6:01)
For Those (5:42)
Enough (4:55)
Brizio: gitaar
Ced Olèon: zang
P'tit Stef: basgitaar
U: gitaar
Yan: drums
The Opening (2010)
Innocence (2008)

Als Jellyfish:
Bunkers And Cathedrals (EP - 2007)
Shouting To No One (EP - 2005)

De Franse progressieve rockband Cloverseeds is in Nederland nog een redelijk onbekende band. Met hun tweede album “The Opening” zou hierin wel eens verandering kunnen komen. Cloverseeds maakt progressieve, atmosferische muziek die het best kan worden vergeleken met Riverside.

Warme, emotionele muziek, een mengeling van metal, symfonische, psychedelische en post-rock achtige invloeden, die een melodische, donkere en bijna melancholische sfeer creëert.

Twee gitaristen telt de band, die tezamen met de bassist, duidelijk het geluid van het album bepalen. In elkaar grijpende gitaarlijnen, met interessante ritmes en solo’s, composities met vrij lange intro’s en mooie instrumentale passages, met op zijn tijd een aantal heavy-metal riffs vormt het geluid van Cloverseeds.

De band is ontstaan in 2004 als Jellyfish en heeft een tweetal ep’s in eigen beheer uitgebracht, voordat ze hun naam veranderden in Cloverseeds. Hun debuutalbum werd in 2008 uitgebracht op een klein Frans label en werd geproduceerd door Chris Sheldon (onder andere bekend van Oceansize). In 2009 is het management van deze band in handen van Intromental Management Worldwide en die heeft voor hen een recorddeal bij The Laser’s Edge gesloten. Het resultaat is het album “The Opening” dat waarschijnlijk nu wel de aandacht krijgt die het verdient.

Het album gaat meteen stevig van start met Over Camelia. De stem van Ced Olèon past hier perfect bij en geeft een aanvullende melancholische touch. Zijn stem houdt ergens het midden tussen Daniel Gildenlöw van Pain of Salvation en Vincent Cavanagh van Anathema. Op de openingstrack is de overeenkomst met Gildenlöw erg duidelijk aanwezig, terwijl op het begin van Flowers de gelijkenis met Cavanagh’s stem blijkt. De gehele melodielijn van Flowers lijkt overigens een rechtstreekse kopie van Temporary Peace van Anathema; de tekst ’there’s a drift in and out’ kan zo worden ingezongen.

Het album kent vele verschillende kanten, naast de stevige stukken zijn er melodieuze rustgevende fragmenten die bijzonder fraai zijn. Fam(l)ar is veel langzamer en onheilspellender. De spanning van dit nummer wordt mooi opgebouwd, vanuit een verlegen ingehouden melodielijn naar een hartstochtelijke gepassioneerde uitbarsting met een heftige gitaarsolo en een schreeuwende, maar zuivere, zangstem. Een vergelijking met hun landgenoten Demians komt hierbij in mij op. Het nummer Brand New Day met zijn marching band drums, is een ware ballad waarbij de prachtige melodieuze zang en ingehouden, maar prachtige, gitaarsolo dit nummer speciaal maken.

Het titelnummer The Opening is, met zijn complexe structuren en wisselingen tussen rustige en agressieve passages, voor mij het mooiste nummer van dit album geworden. De laatste anderhalve minuut van dit nummer wordt gevuld met een Gilmour achtige solo, waarbij hun voorliefde voor Pink Floyd duidelijk kenbaar wordt gemaakt. Kippenvel!

Met dit album kan Cloverseeds uit de vergetelheid van de nationale erkenning kruipen en de kwaliteit van de band is zeker goed genoeg om zich te vestigen op een wereldwijd niveau. Hou deze band in de gaten.

Mario van Os

Send this to a friend