PlackbandAlbum

We moeten maar eens ophouden met het gezeur dat Plackband eindelijk, na 25 jaar, hun bekende nummers vorm heeft gegoten in een langverwachte studio-cd. We moeten ook maar eens ophouden hen de “Haagse Genesis” te noemen. Daarmee doen we deze Haagse band namelijk ontzettend te kort. Om te beginnen hoor ik niet dat deze liedjes inmiddels zo oud zijn en bovendien zijn er naast Genesis zeker ook bands als Yes, Saga, Gentle Giant en Eloy aan te wijzen als referenties.Het belangrijkste is dat deze cd een hecht Plackband laat horen, dat de concurrentie met elke band van de laatste jaren met gemak aan kan. Concurrentie zoals de eveneens veertigers van The Flower King, Spock’s Beard, Arena en IQ. Waar praten we over. Dus vanaf nu: Plackband, de nieuwe naam op het symfonische toneel, dat met dit debuut hopelijk het startschot inluidt van een lange internationale carrière.

De plaat opent, na een instrumentaal intro, met het verbluffende After The Battle, nu al een klassieker. Het nummer kent een sterk refrein, heerlijke toetsenthema’s en kostelijke solo’s. Zowel gitarist Ronald Brautigum als drummer Tom van der Meulen laten bovendien horen erg door Saga beïnvloed te zijn. Het thema van After The Battle komt overigens telkens op de hele cd weer terug, hetgeen de plaat een opmerkelijke eenheid geeft.

Heerlijk is ook het toetsenintro van het agressieve Ghost Town, waarin zanger Kees Bik z’n aparte stemgeluid de ruimte geeft. Zijn niet-accentloze Engels is wellicht de reden dat de groep met name in het eveneens mooie See The Dwarf erg op Eloy lijkt. Dat is een charme die zij vooral niet moeten proberen kwijt te raken.

Het Genesis-element is het sterkst vertegenwoordigd in het trage Sign Of The Knife, dat langzaam naar een emotioneel hoogtepunt toewerkt. Ook heel emotioneel is The Hunchback, dat bovendien een verrassend actuele tekst kent, over discriminatie en vooroordelen in het algemeen.

De plaat sluit af met de enige lichte smet, namelijk het Kayak-achtige Remember Forever, een zwak nummer. Dat mag de pret echter niet drukken, want met After The Battle heeft Plackband bewezen een overigens perfect klinkende cd af te kunnen leveren. Met mij zullen vele fans hopen dat het hier niet bij zal blijven. Wat zullen we after “After The Battle” krijgen?

Markwin Meeuws