Hangover ParadiseConcert

Hoewel het voor mij toch zeker een uur rijden is naar Apeldoorn, hoopte ik voorafgaand het concert dat ik niet met een kater terug naar huist moest rijden na het optreden van Hangover Paradise. De band trad op in het Blues Café in Apeldoorn op 10 Oktober jongstleden (2014). Aangezien ik al snel overtuigd was van de kwaliteit van de nieuwe album “Mirrors” na het beluisteren op Progstreaming en het daarna gelijk had aangeschaft, had ik goede hoop.

Hangover Paradise heeft in juni 2013 de eerste cd uitgebracht met de titel “Mirrors”. De bandnaam Hangover Paradise is ontstaan doordat de leden van de band zich zorgen maakten over de jongeren die zich het ‘Paradijs’ in drinken in de zogenaamde zuipschuren. Dit geeft al aan dat de heren sociaal betrokken zijn bij de maatschappij en wereld. Dit hoor je terug in de tekst van het nummer Hangover Paradise. En ook bij Army Of The Innocent, dat over kindsoldaten gaat.

Alle songs zijn composities van Peter Zwerus. Toetsenist Peter is geen onbekende in de muziekwereld. Samen met broer Henk was Peter in de negentiger jaren al aan het experimenteren met muziek van Genesis, Pink Floyd en Marillion. Bij RTV Drenthe traden Peter en Henk, samen met andere collega’s, op voor eigen RTV Drenthe publiek. Dit was de eerste aanzet tot de huidige band. Nadat enkele bandleden door tijdgebrek afhaakten ontstond de band in zijn huidige bezetting, met muzikanten die al sinds de jaren negentig muziek maken.

Wie al eens in het Blues Café is geweest, weet dat het publiek dicht bij de band op het kleine podium staat. Dat geeft een extra knusse sfeer. Het podium was goed vol met deze zes mans formatie die na een korte soundcheck om half elf begon met het nieuwe nummer Not Worried.

Het hele concert werd opgenomen door RTV Apeldoorn en er waren helaas meer fotografen dan publiek. Dat hield de band niet tegen zijn stinkende best te doen. We werden getrakteerd op een mix van ballades, symfonische en soms bombastische liedjes, met rustige en prachtige intro’s, en snelle, soms verrassende wendingen binnen de nummers.

Zanger Elias de Vries heeft een prettige stem en de teksten zijn ook werkelijk te verstaan, zodat je meegesleept wordt in bijvoorbeeld Back Home, waarbij de twijfel na het verlaten van een geliefde wordt bezongen. Pieter Nanuru op gitaar legt samen met Peter en Henk Zwerus, beiden op toetsen, de melodielijnen van de nummers. Het spel van Pieter doet me denken aan de manier waarop Roberto Diaz (Anima Mundi) de gitaar bespeelt. De ene keer ondersteunend, dan weer snerpend aanwezig. De drums worden strak en met emotie bespeeld door Niels Voskuil, die volledig opgaat in zijn spel, en wordt ondersteunt door Cynthio Ooms op de basgitaar, die een brug vormt tussen de drums en de rest van de band. Alles is goed op elkaar afgestemd en de band vormt een harmonisch geheel.

De band is momenteel bezig met het schrijven van een nieuw album en hoopt het volgend jaar uit te brengen. De nieuwe nummers zijn van dezelfde kwaliteit als op het album “Mirrors” en zijn betrokken en persoonlijk. Zo gaat het nummer Out Of Sight over de vader van Elias, die aan dementie lijdt. De teksten en muziek geven de vertwijfeling over het tegelijk fysiek aanwezig zijn van zijn vader en geestelijk complete afwezigheid goed weer. Je wordt emotioneel heen en weer gegooid door de wisselingen in de muziek.

Het aanwezige publiek beloonde de band met een daverend applaus en de vraag om meer. En omdat de band nog niet heel veel materieel tot zijn beschikking heeft, werden de eerste twee nummers nogmaals gespeeld.

Na een intense set en twee uur spetterende en prachtige muziek, kan ik alleen maar concluderen dat je geen kater overhoudt van deze band. Hangover Paradise verdient een groter publiek en heeft nu al genoeg in huis heeft om je twee uur te boeien.

Verslag en foto’s: Ron Kraaijkamp