Nieuw album Armed Cloud, “Nimbus”
Ruim drie jaar na het verschijnen van hun album “Torque” is de Nederlandse progmetalformatie Armed Cloud wederom de Toneshed Studio van Erwin Hermsen ingedoken om hun vierde album “Nimbus” op te nemen. De line-up is ongewijzigd en bestaat uit Daan Dekker (zang), Kay Bouten (gitaar), Boris Suvee (basgitaar), Remco van der Veen (toetsen) en Rico Noijen (drums).
De band die zich presenteert als een moderne progressieve metalband, vergelijkbaar met Amorphis en Voyager, gemixt met de agressie van Korn en Pantera, plus een scheut van avontuurlijke ruwheid zoals in het werk van Avenged Sevenfold, levert met dit vierde wapenfeit hun donkerste en zwaarste album ooit af.
De titel “Nimbus” refereert aan zware wolkenformaties, genaamd cumulonimbus – ook wel bekend als onweerswolken. Het album verhaalt over de meer turbulente thema’s die de maatschappij de afgelopen jaren domineerden met daarbij persoonlijke duisternis die individuele bandleden plaagde.
Marcela Bovio – bij velen bekend als sopraanzangeres van onder andere Stream Of Passion, Ayreon en haar soloprojecten – verzorgt de gastvocalen op het op 16 april verschenen nummer Angel of Frost.
Op 25 mei presenteert Armed Cloud “Nimbus” tijdens een feestelijke releaseshow in Popei (Eindhoven). De band zal het album integraal ten gehore brengen, met daarnaast een aantal favoriete nummers van de fans.
Nummers:
Safety Word (5:01)
Angel of Frost ft. Marcela Bovio (5:25)
Desolation (5:41)
Demon I, Demon You (5:26)
The Ones Who Are Lost (4:15)
Handless Thief (5:21)
Stitches (6:04)
Nimbus (3:39)
White Wine (5:14)
Social Sludge (8:48)
“Nimbus” is te bestellen via pre-order (CD en digital) op Bandcamp, vanaf 19 april 2024: https://armedcloud.bandcamp.com/
Oud Progwereld recensent Joost Boley overleden
Ons bereikte het trieste bericht dat op 10 april jl. Joost Boley is overleden aan de gevolgen van lymfeklierkanker.
In het jaar 2001 kwamen Progwereld-oprichters Christiaan Bekhuis en Maarten Goossensen in contact met Joost via een internetforum. Samen met Ruud Stoker en Rob van Oosten was hij vanaf het begin als recensent bij Progwereld betrokken. Tot en met 2007 schreef hij meer dan 160 recensies. Na deze periode schreef hij nog meerdere jaren voor Aardschok.
Joost was een progmetalliefhebber in hart en nieren en een enorme fan van Shadow Gallery. Hij heeft de progmetal tak binnen Progwereld jaren lang vormgegeven. Ook in de jaren die volgden mailde hij ons regelmatig met feedback op recensies en deelde hij tips met muziek waaraan we volgens hem écht aandacht moesten besteden.
Wij blijven Joost herinneren om zijn geweldige humor, vlotte pen en enorme passie voor onze muziek.
We wensen zijn kinderen Yngwie, Elvi en Troy heel veel sterkte met dit enorme verlies.
In memoriam: Max Werner (1953-2024): zanger tegen wil en dank
Drummer en zanger Max Werner, bekend van de band Kayak, is op 70-jarige leeftijd overleden. Dat heeft de band woensdag bekendgemaakt op zijn website en Facebook-account.
Kayak in 1974, v.l.n.r. Max Werner, Pim Koopman, Johan Slager, Ton Scherpenzeel en Bert Veldkamp
Max Werner (Hilversum, 29 december 1953 – 9 april 2024) was de zanger, drummer/percussionist en toetsenist van de toonaangevende Nederlandse symfonische rockband Kayak. Een groep die hij samen met toetsenist Ton Scherpenzeel, gitarist Johan Slager en drummer Pim Koopman oprichtte in 1972. Aan het Hilversums Conservatorium kreeg Werner zijn opleiding tot klassiek drummer, onder andere van Willem Koopman, de vader van zijn latere collega Pim. Ton Scherpenzeel (contrabas) en Pim Koopman zelf (drums) waren medestudenten. Het is geen wonder dat de basis voor het latere Kayak hier werd gelegd.
Het is inmiddels in brede (prog)kring bekend: Werner was tegen wil en dank zanger (en Mellotronspeler) op de eerste vijf Kayak-albums; Kayak had immers al een drummer in de persoon van Koopman. De band werd mede door zijn markante zangstem bekend, ondanks Werners groeiende weerzin tegen zijn rol als zanger. Zijn karakteristieke stem is onder andere te horen op de (hit)singles Lyrics, Mammoth, See See the Sun, Wintertime, Chance for a Lifetime en Starlight Dancer. De druk, met name uit het management, om verder te gaan als zanger had een beklemmende werking op hem. Na het album “Starlight Dancer” maakte hij zijn ongenoegen wereldkundig en stapte hij over op de drums. Door het vertrek van Pim Koopman was het stoeltje achter het drumstel vrijgekomen. Voormalig fan Edward Reekers werd de nieuwe zanger. Na het (tijdelijk) opheffen van Kayak werkte hij onder meer als gastmuzikant bij andere artiesten. Zo speelde hij mee op “Land of Tá” van Nadieh uit 1986. Daarnaast werkte hij ook als postbode.
Na de comeback van Kayak in 1999 trad hij opnieuw aan als zanger voor het album “Close To The Fire”, overigens een uitstekende plaat. Na de tournee in 2000 werd de samenwerking beëindigd, mede door aanhoudende gezondheidsproblemen van Werner. Bert Heerink (Vandenberg) nam de plek van zanger van hem over.
Werner heeft ook solo vier albums opgenomen. Hij had een hit in 1981 met het nummer Rain in May (nr. 3 in Nederland en nr. 1 in Duitsland), van zijn tweede soloalbum “Seasons”. Het succes daarvan kan niet helemaal los gezien worden van de triomf van die andere zingende drummer indertijd: Phil Collins.
Samen met zijn ex-Kayak-collega gitarist Johan Slager nam hij in 1981 deel aan de reünie van Ekseption, de groep rond Rick van der Linden. Hij speelde drums, percussie en marimba op het album “Dance Macabre”. Voor het 25-jarig jubileum in 1993 was hij wederom van de partij, zijn bijdrage is te horen op het in 1994 verschenen livealbum “The Reunion” (later “Best of Ekseption”).
Minder bekend is het feit dat Werner jarenlang als zanger jingles inzong, hij moet er naar verluidt duizenden hebben gedaan. Dat deed hij samen met mensen als Bill van Dijk, Jody Pijper, Sandra Reemer, Hans Vermeulen, Lisa Boray en Edward Reekers, zijn collega bij Kayak. Jinglecomponist Bart van Gogh zegt in het boek “Bart! De Van Gogh van de jingles” over Max Werner: “Hij drumde hard, hij zong hard, hij was in alles hard en uiterst gedisciplineerd.”
Werner werd in 2003 geraakt door een spoorboom bij station Hilversum. Hij liep hier volgens eigen zeggen blijvend rugletsel bij op, waardoor hij moest stoppen met zijn net opgestarte productiebedrijf en hij afhankelijk werd van 24-uurs hulp. Hij raakte daardoor verwikkeld in een jarenlange juridische strijd met spoorbeheerder Prorail.
Max Werner verbleef de laatste jaren van zijn leven in het Rosa Spier Huis, een tehuis voor oudere kunstenaars en wetenschappers, waar ook bijvoorbeeld Frits Bolkestein nu zijn oude dag doorbrengt. Max Werner overleed op 9 april 2024, op 70-jarige leeftijd.
Foto: AVRO, Archief Beeld en Geluid
Het 14e album van Inner Prospekt
Bezige baasjes in de prog. De meesten kennen we, een enkeling niet. Zelfs niet bij Progwereld. Alessandro di Benedetti is een van die onbekenden met een enorme staat van dienst.
Naast diverse soloalbums bracht de Italiaanse toetsenist vier albums uit onder de naam Mad Crayon en deed hij mee aan diverse Samurai Of Prog-albums. Maar zijn stiefkindje is Inner Prospekt. In hoog tempo bracht hij onder deze naam vanaf 2014 dertien albums uit, soms meerdere in een jaar. Het nieuwste album “Unusual Movements” is nummer veertien.
Nummers:
The Bridge (3:17)
Mantra (15:05)
Winter Day (4:53)
Neverland (11:52)
Just Five Minutes (7:22)
Around The Corner (11:19)
The Question (6:17)
Bezetting:
Alessandro Di Benedetti: toetsen, programmering, zang, drums
Met medewerking van:
Marco Bernard: basgitaar
Carmine Capasso: gitaar
Giuseppe Militello: saxofoon
Rafael Pacha: gitaar
Federico Tetti: gitaar
Daniele Vitalone: basgitaar
Discografie:
Unusual Movements (2024)
Canvas Three (2023)
Canvas Two (2021)
Canvas One Instrumentals (2020)
Canvas One (2020)
Seven Ways To Lose Yourself (2018)
Man In Blake (2016)
Ocean Suite (2016)
Deep Ghosts (2016)
The Gene Machine (2015)
The Musing (2014)
Blue Days (2014)
Dreaming Tone Banks (2014)
Bandcamp website: https://innerprospekt.bandcamp.com/
Pangæa maakt doorstart
Pangæa werd in 1989 opgericht door de broers Corey (toetsen, gitaar) en Andi Schenck (drums), die toen onder de naam Artica opereerden. Met Ron Poulsen (basgitaar) en zanger Darrell Masingale was de bezetting compleet. De groep bracht drie albums uit, “The Rite Of Passage” (1997), “Welcome To The Theatre…” (1998) en “A Time And A Place” (2003). Op het laatste album verving Maurice Bettaglio Ron Poulsen en werd Steven Osborn als zanger aan de bezetting toegevoegd. Daarna verviel de groep in stilzwijgen.
Dat stilzwijgen doorbreken ze nu met het heruitbrengen van hun albums, die opnieuw gemasterd zijn en voorzien van extra materiaal. Tevens kondigt de band het gloednieuwe album “Beowulf” aan, dat verschijnt op 24 mei 2024. Van dat album is het nummer Tomorrow Will Come vrijgegeven.
Website: https://pangaea.band/
Jan Willem Ketelaers 25th Anniversary Show
De muzikale carrière van Jan Willem Ketelaers start in 1999, wanneer hij bij zijn eerste coverband Basta begint. Na wat plankenkoorts overwonnen te hebben, zingt hij in verschillende muziekgenres, totdat het vanaf 2010 wat serieuzere vormen aanneemt met Totolicious en de Classic Rock Show. Met deze laatste band staat hij tot en met 2017 in theaters en feesttenten in Nederland, België en Duitsland.
De jaren daarna speelt Jan Willem in diverse bands en projecten zoals Ayreon, Robby Valentine, Gary Moore Band, Redstacks en Knight Area. In 2019 brengt hij in samenwerking met Sander Heerings onder de naam Into The Open een eigen album uit, “Destination Eternity”, dat ook live gespeeld werd.
Het jaar 2024 staat grotendeels in het teken van de release van de nieuwe rockopera van Mark Bogert’s Magoria, de band waarbij Jan Willem al vanaf het eerste uur betrokken is. Verder is hij betrokken bij The Liberty Tour van Edward Reekers en andere mooie nieuwe avonturen.
Zondagmiddag 22 september 2024 kijkt Jan Willem in Bibelot te Dordrecht samen met een speciaal geformeerde band en een aantal bijzondere gasten terug op de afgelopen 25 jaar. Naast een aantal lekkere rockcovers, die belangrijk zijn geweest in zijn muzikale opvoeding, zal ook een groot gedeelte van het album “Destination Eternity” voor de tweede keer live gespeeld worden. Ook staat hij stil bij diverse mijlpalen, met muziek van onder andere Ayreon, Magoria, Knight Area en nog veel meer.
De foto’s bij dit bericht zijn van Lori Linstruth.
Heruitgave klassiek werk van Mandalaband
De set is getiteld “Legacy: The Story Of Mandalaband 1975-1978”. Deze bevat “Mandalaband” (1975), met het fenomenale epos Om Mani Padme Hum (in vier delen), en “The Eye of Wendor: Prophecies” (1978), geremastered van de originele tape-transfers. Daarnaast een remix uit 2024 van David Rohl van beide albums (naast de originele mixen), plus negen zeldzame bonustracks.
Mandalaband, het geesteskind van David Rohl, was een project waaraan een scala aan bekende muzikanten deelnam. We noemen: de hele line-up van Barclay James Harvest en 10cc, Maddy Prior (Steeleye Span), Justin Hayward (Moody Blues) en toekomstige Sad Café-leden Vic Emerson, Ashley Mulford en Paul Young.
De vier cd’s zijn verpakt in een clamshell-doos met een boekje met liner-notes en nooit eerder vertoonde foto’s.
Extra concert Steve Hackett in Poppodium Boerderij
Steve Hackett voegt een vierde concert toe aan zijn optredens in Poppodium Boerderij in Zoetermeer. De shows op 5, 6 en 7 juli in de progtempel van Nederland waren binnen no time uitverkocht. Daarom is er op donderdag 4 juli een nieuwe kans om deze legendarische gitarist live te zien.
Steve Hackett verwierf in de jaren 70 bekendheid als gitarist van de band Genesis. Samen met Peter Gabriel, Tony Banks, Mike Rutherford en Phil Collins was hij verantwoordelijk voor succesvolle albums, waaronder “Foxtrot”, “Selling England By The Pound” en “The Lamb Lies Down on Broadway”. Dit concert staat in het teken van de 50ste verjaardag van laatstgenoemd album, maar Steve zal naast de Lamb Highlights ook andere Genesis Greats en solowerk spelen.
Nieuw studioalbum van Hasse Fröhberg & Musical Company
Op 6 juni 2024 verschijnt het zesde studioalbum van Hasse Fröberg & Musical Company, getiteld “Eternal Snapshots”.
Fröberg is bij de meeste progliefhebbers bekend als zanger/gitarist van The Flower Kings. Daarnaast timmert hij al enige jaren zeer succesvol aan de weg als soloartiest, samen met zijn Musical Company.
Dit album verschijnt veertig jaar na het eerste album dat Fröberg opnam. Het is een conceptalbum, dat handelt over vragen als: hoe worden we wie we zijn? Is alles voorbestemd? Bepaalt het lot ons leven?
De titel refereert aan het feit dat elke seconde nieuw leven wordt geboren en op dit album volgen we twee van deze levens.
Nummers:
1. All I Wanted To Be (part 1)
2. Deserve To Be Happy
3. Wherever You May Go
4. No Messiah
5. Once In A Lifetime
6. Only For Me
7. The Yard
8. Searching For The Dark
9. A Sorrowful Mariner
10. Blind Dog
11. All I Wanted To Be (part 2)
Bezetting:
Sampo Axelsson: basgitaar
Hasse Fröhberg: zang, gitaren
Kjell Haraldsson: toetsen
Anton Lindsjö: gitaren
Ola Strandberg: drums, achtergrondzang
Barock Project kondigt nieuw album aan
Het zevende studioalbum van de Italiaanse progrockband Barock Project gaat “Time Voyager” heten. Het is een muzikale reis door de dimensies van geschiedenis en toekomst. Voor de band is dit meer dan gewoon een nieuw album. Het is een labyrint van muziek en verhalen die zijn verweven met het verleden en de toekomst, met aspecten van nostalgie, maar ook met futuristische visioenen. Daarnaast is dit de eerste, volledig in eigen beheer gepubliceerde, release.
Het album zal twaalf nieuwe tracks bevatten en uitkomen als een digipack cd en op alle digitale platforms. De pre-order en releasedatum worden binnenkort bekendgemaakt.
Meer nieuws volgt op de officiële Facebook-pagina en de website van de band: www.barockproject.net
Op onderstaande video lichten de bandleden het ontstaansproces van het nieuwe album toe:
Ondertussen is op YouTube ook de eerste single The Lost Ship Tavern verschenen: