Carptree

Emerger

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst: Zweden
Label: Reingold Records
Website: www.carptree.com
Tracklist
Fleeting Deep (7:59)
Between Extremes (7:54)
The River (7:42)
Ultimately Lifeless (6:51)
Never to Return and Never Ever Leave (5:42)
Porous (5:22)
Immersive Attention (6:41)
Dwindle into Greatness (6:25)
Nicklas Flinck: zang
Carl Westholm: piano, orgel, Moog, Theremin, basgitaar, percussie, achtergrondzang

Met medewerking van:
Cia Backman: achtergrondzang
Ulf Edelönn: gitaar
Stefan Fandén: basgitaar, gitaar, toetsen, Bouzouki, akoestische gitaar
Jesper Skarin: drums, percussie
Ölvin Tronstad: achtergrondzang
Emerger (2017)
Nymf (2010)
Insekt (2007)
Man Made Machine (2005)
Superhero (2003)
Carptree (2001)

Wanneer je een willekeurig persoon een foto van Nicklas Flinck en Carl Westholm zou laten zien en vragen wat deze mannen voor de kost doen, dan zal je ongetwijfeld vaak te horen krijgen dat dit circusartiesten zijn of dat ze misschien samen een exclusieve barbershop hebben. Maar niets is minder waar. Deze twee wat excentriek ogende mannen zijn het brein achter Carptree. Carptree werd door een van mijn collega’s wel eens het beste bewaarde proggeheim van Zweden genoemd. Nadat mijn gewaardeerde oud-collega’s Christian Bekhuis en Markwin Meeuws steeds de besprekingen van al hun albums voor mijn neus wegkaapten, mag ik eindelijk ook mijn zegje doen over deze bijzondere band.

Mocht je nog nooit iets van deze band gehoord hebben, dan valt er heel veel te ontdekken. In de ruim zestien jaar dat dit duo samenwerkt hebben ze vijf prachtalbums afgeleverd, met “Man Made Machine” en “Nymf” als persoonlijke favorieten. In die jaren hebben ze een heel eigen geluid weten te creëren. Sterke symfonische rock met een excentriek randje. Lastig te benoemen wat hun muziek zo bijzonder maakt. De stem van Nicklas Flinck moet je liggen. Zijn wat geknepen geluid zal wellicht niet iedereen bekoren. Maar, na een aantal luisterbeurten zal het je niet meer opvallen.

Wat dit duo ook typeert zijn de behoorlijk zware thema’s die ze aansnijden. Geen bloemetjes, lente, en ontluikende liefde voor dit duo, maar pittige teksten die nog wel eens zwaarmoedig overkomen. Ik houd er wel van. Wat moet je met vrolijke prog? Gaat volgens mij heel snel vervelen (uitzonderingen als bijvoorbeeld Moon Safari daargelaten).

Evenals bij het laatste album “Nymf” zit er ruim zeven jaar tussen het vorige album. De heren nemen de tijd om een nieuw album te laten rijpen. Die tijd heeft ze goed gedaan. “Emerger” is namelijk een dijk van een album geworden dat je bij vlagen omver zal blazen. Maar ook een album dat om al je aandacht vraagt en dat je na 54 minuten vermoeid (maar voldaan) achter zal laten.

Wat opvalt, is de nog grotere rol voor de toetsen. Carl Westholm trekt regelmatig echt alles uit de kast. Momenten waarin er enorme toetsenmuren worden opgetrokken die dan opeens open gebroken worden met golven Mellotron, zitten veelvuldig in de composities verwerkt. Ik ben er gek op! De meeste nummers zitten ook behoorlijk vol. Grootse toetsentapijten, een vol basgitaargeluid, beukende drums, ondersteunende gitaarriffs en dan nog de zang en achtergrondkoortjes. Tel daar de warme en volle productie bij op en je hebt een plaat die staat als een (kast van een)huis.

Een nummer als The Fleeting Deep is direct een waar hoogtepunt. Misschien wel het beste nummer dat de band ooit maakte. Alles klopt hier. Sterke zanglijnen, een mooi refrein, zalig toetsenspel en een heerlijk stuwend karakter. En dan die Mellotron samples, wow! Een songs als Between Extremes (zou eerst de albumtitel worden) past naadloos in het zelfde straatje. Hier is tussendoor wat meer ruimte ingebouwd, wat mooi uitpakt. Porous heeft een prachtige opbouw. Het eerste deel is mooi klein gehouden met een hoofdrol voor de akoestische gitaar. Let in dit nummer ook op het geweldige stuwende baswerk van Stefan Fandén. Als dan de toetsen hun intreden maken lijkt het wel of alles openbreekt. Kippenvel.

Soms bekruipt me het gevoel dat ze op deze plaat een beetje te veel van het zelfde doen en lijkt het album te lang te duren. Maar op andere momenten kan ik gewoon intens genieten en vliegt de speelduur juist voorbij. Ik vind “Emerger” een indrukwekkend album dat zeker nog verder zal groeien. Of dit het beste album van dit duo is weet ik nog niet. Maar in de top drie komt hij zeker. Nog niet het meesterwerk dat ik van deze mannen verwacht, maar wel een plaat die niet in je top 10 zou misstaan. Die perfecte plaat gaan ze zeker weten nog maken. Misschien wel over zeven jaar.

Maarten Goossensen
Koop bij bol.com

Send this to a friend