Flor de LotoAlbum

Je kent ze ongetwijfeld wel, de Inca panfluiters die plotsklaps opduiken in onze kille winkelstraten en deze opfleuren met hun kleurrijke uitdossing. Hiermee maakten de lage landen kennis met hun Andes muziek. En ja, er is ook een progressieve rockuiting van deze muziek!  En wat voor een. Al bijna twintig jaar verborgen, is de Inca progrock afgedaald van de hoge toppen van het Andesgebergte en geland bij Progwereld. Wat hebben we gemist?

Flor de Loto (Lotusbloem) is een Peruaanse progressieve folkrockband uit Lima, opgericht in 1998. De groep staat al die jaren bekend om het mengen van progressieve rock met elementen van Andesmuziek. Ze hebben in bijna twintig jaar zo’n tien albums uitgebracht en een aantal bezettingswisselingen doorgemaakt, waarbij zanger/gitarist Alonso Herrera en bassist Alejandro Jarrín de enige vaste leden zijn.

Op het nieuwe album “Cosmos” brengen de Peruvianen hun wereldse geluid naar nieuwe hoogten. Het is een unieke mix geworden van progressieve rock, met hardrockelementen, Latin American folk en wat fusion. Dit integreren ze met hun eigen muzikale wortels met als middelpunt Sergio Checho Cuadros op diverse fluiten.

De etnische sferen zijn op een unieke manier sterk aanwezig en die verweven ze op organische wijze met rauw, snel en agressief gitaarwerk van Herrera. Zelf noemen ze hun muziek een ontmoeting tussen Iron Maiden en Jethro Tull in de ruïnes van Machu Picchu. Hoe wonderlijk de combinatie ook klinkt, kan ik me er wel in vinden. Al hoor ik ook een kruising tussen Focus en Flairck, maar dan met stevige hardrockgitaren in vlotte uptemponummers met thematische uitwerkingen, zoals in Nuevo Amanecer, Ecos del Pasado en Reino del Dolor.

Ray Alder (Fates Warning) en Mike DiMeo (ex-Riot, ex-Masterplan) brengen als gevestigde zangers hun eigen zangstijl mee in twee gastoptredens. Het zou de melodieuze basis van de band moeten verrijken en er een scherp, rock-geïnspireerd randje aan toevoegen. Voor mij had dat niet gehoeven. Flor de Loto heeft genoeg zeggenschap om hun authentieke  muziek in een aangenaam progressief jasje te steken om zo meer mensen te bereiken en hun cultuur te promoten, wat ze graag willen. Dat is met deze panfluit in progrock prima gelukt en geslaagd te noemen.