Inner ProspektAlbum

Bezige baasjes in de prog. De meesten kennen we, een enkeling niet. Zelfs niet bij Progwereld. Alessandro Di Benedetti is een van die onbekenden met al wel een behoorlijke staat van dienst. Naast diverse soloalbums bracht de Italiaanse toetsenist vier albums uit onder de naam Mad Crayon en werkte hij mee aan diverse albums van The Samurai Of Prog en The Guildmaster. Maar zijn stiefkindje is Inner Prospekt. In hoog tempo bracht hij onder deze naam vanaf 2014 dertien albums uit, soms meerdere in een jaar. Het voorliggende “Unusual Movements” is nummer veertien en het eerste dat we hier bespreken.

De Italiaan steekt niet onder stoelen of banken dat hij een groot fan van en beïnvloed is door Tony Banks. Het mag duidelijk zijn dat deze invloeden net als die van Genesis hoorbaar zijn op dit album, waarbij hij zich laat ondersteunen door diverse gastmuzikanten.

Openingsnummer The Bridge is oorspronkelijk gecomponeerd als een intro voor het nummer White Skies van The Samurai of Prog. Je vindt het nummer in de uit drie cd’s bestaande verzamelbox “Omnibus 3”. Het is vriendelijk, met ontspannen toetsenspel, waaronder piano en ondersteuning door Daniele Vitalone op basgitaar. Dit is ‘slechts’ een opwarmer, want het opvolgende Mantra klokt vijftien minuten. Het is een lange (sombere) muzikale weerspiegeling van de coronapandemie, met veel toetsen, percussie en uiteenlopende ritmische grooves. De somberheid wordt extra aangezet met monotone en ingehouden zang van Di Benedetti zelf en het treurige saxofoonspel van Giuseppe Militello. Een plechtig piano-intermezzo voert naar een scherpe gitaarsolo van Federico Tetti. Percussie als een tikkende klok aan het eind symboliseert het uiteindelijk overleven van de pandemie. De melancholische pianoballad Winter Day, met Marco Bernard op basgitaar, is de overgang naar het volgende lange nummer Neverland.

Net als The Bridge is dit oorspronkelijk gecomponeerd voor een ander album, te weten “The Boy Who Wouldn’t Grow Up” van Marco Bernard (daarop getiteld Never Never Land). Opvallend is de zang van Di Benedetti, die sterk doet denken aan die van (wijlen) Shaun Guerin (K², Clearlight). Verder is het een afwisselend retro symfonisch nummer met veel invloeden van Genesis. We horen bijdragen op gitaar van Rafal Pacha die een duel aangaat met Di Benedetti, die hier Flower Kings-achtig toetsenwerk laat horen.

Anders dan de titel doet vermoeden klokt Just Five Minutes ruim zeven minuten. Het vormt een jazzy tegenwicht na de voorgaande proggy nummers. Speels pianospel, emotionele saxofoon en jazzy drumpatronen zorgen voor een zwoele, haast sensuele sfeer. Around The Corner is het derde nummer dat ruim boven de tien minuten klokt. Je wordt hier meegevoerd langs uiteenlopende stemmingen en emoties die fraai worden weergegeven met Tony Banks-achtige synthesizer, piano, gitaar door Federico Tetti en zang van Di Benedetti. Ik ontkom niet aan de indruk dat dit een zeer persoonlijk nummer is. Het afsluitende The Question voltrekt zich in een vergelijkbare sfeer, met nu een vlijmscherpe en intense gitaarsolo van Carmine Capasso.

“Unusual Movements” is een sfeervol en authentiek progrockalbum met de persoonlijke signatuur van Alessandro Di Benedetti. Het maakt nieuwsgierig naar de andere albums van Inner Prospekt.