KarfagenAlbum

De Oekraïner Anatoly Kalugin steekt zijn voorliefde voor toetsen nooit onder stoelen of banken. Op de nieuwste cd van een van zijn projecten Karfagen is dit niet anders. “Passage To The Forest Of Mysterious” is vooral een toetsenalbum, zeg maar gerust toetsen-gedomineerd.

Kalugin is een sfeermaker en hij steekt hiermee direct van wal. Luchtig gitaargetokkel op een fluwelen bedje van toetsen met woordloze zang doet je onmiddellijk geloven dat je op weg bent naar het beloofde mysterieuze bos. Het stuk, Kingfisher & Dragonflies, is overigens wel het vierde deel van een epic, waarvan de andere delen op eerdere cd’s verschenen. Dat is ook Kalugin/Karfagen; lange nummers, opgebouwd uit meerdere delen, die soms later weer terugkomen.

De hoofdact van de cd, Mysterious Forest, bestaat dan ook uit drie delen, al is deel drie dan weer een reprise van deel twee. Het is nu toetsen voor en toetsen na. Kalugin lijkt alles uit zijn klavieren te willen halen. Zijn speelstijl is ronduit weelderig en uitbundig, hij wil duidelijk laten horen wat hij in huis heeft. En dat is behoorlijk wat. Hij soleert vol variatie en doorspekt zijn composities met thema’s die regelmatig terugkeren. De melodie staat rondborstig voorop, alles staat in het teken van het presenteren van zo harmonieus mogelijke muzikale landschappen. Die landschappen zijn ook nog eens buitengewoon sprookjesachtig. De inbreng van viool, dwarsfluit en fagot dragen hieraan absoluut bij.

De teksten, ontleend aan het werk van de Engelse dichter William Blake, laten wat dat betreft ook niets te raden over: de wereld kunnen zien in een zandkorrel; oneindigheid in je handpalm houden en eeuwigheid in de andere; onder de overkapping van een groen woud ligt een wereld waar magie te zien is. De songtitels zeggen eigenlijk al genoeg.

Dit is eigenlijk symfonische rock avant la lettre. Maakte collega Hans Ravensbergen in zijn bespreking van “Land Of Green And Gold” er melding van dat ook de nodige jazzinvloeden te bespeuren waren, op “Passage…” zijn deze als sneeuw voor de zon verdwenen. Op een enkele eruptie van een heel  klein beetje dwarse ritmes en het licht scheurende geluid van de saxofoon na, is alles gericht op het zo soepel en gladjes mogelijk doen verlopen van alle thema’s. Het is bij tijd en wijle zelfs een beetje zoetjes te noemen. Klassieke invloeden komen we wel nadrukkelijk tegen. Het is duidelijk waar deze Abraham de mosterd haalde. Sommige stukken zijn meer ambient en heel rustig van aard, als om de mysterieuze sfeer nog maar eens te benadrukken.

Een bijzondere vermelding verdienen nog wel de gitaristen, drie in getal. Hun spel is om door een ringetje te halen.  Met name het spel van Max Velychko spreekt tot de verbeelding. Hij speelt meerdere tokkelpartijen zoals in het begin, maar zijn elektrische solo’s zijn ronduit zalig. Het samengaan met het toetsenspel van Kalugin levert soms ijzingwekkend mooie passages op.

De limited 2cd’s edition levert bonus-cd “Birds” op. Dit is naar verluidt een instrumentale versie met director’s cut van het album “Birds Of Passage” uit 2020. De gevederde vrienden vliegen ons in drie delen tegemoet, aangevuld met een kort piano-intermezzo. Met name het eerste deel is een rechtstreekse aanklacht tegen somberheid. Het kan bijna niet anders of je krijgt bij het beluisteren hiervan een vrolijk humeur. Deel drie lijkt wel geschreven als een triomfmars.

Ik vind het allemaal prachtig, als symfosmulpaap lust ik hier wel pap van. Ik kan Karfagen heel goed hebben op de repeteerstand, maar kan me ook heel goed voorstellen dat de nodige luisteraars na, of misschien wel tijdens, de eerste luisterbeurt afhaken. Het is heel veel toetsen en ook wel een beetje veel van hetzelfde. Het karakteristieke geluid van Karfagen is van mijlenver en uit duizenden te herkennen. Kalugin moet er voor waken zichzelf niet teveel op de repeteerstand te zetten. Het is ook wat veel allemaal. De cd bevat een bonusnummer en de bonus-cd zelfs twee. Je kunt het overdrijven ook. Maar een kniesoor die daarop let, ik ga nog een uurtje vreemde vogels spotten in het mysterieuze, betoverde bos.