In 2018 herrees Kayak als een feniks uit zijn eigen as, waarmee ze zowel vriend als vijand wisten te verbazen met een nieuw album en een volledig nieuwe bezetting. Inmiddels zijn we drie jaar en één wervelende liveplaat verder, dus werd het tijd voor een vervolg. De vraag is alleen… weet het nieuwe album, “Out Of This World”, de hoge verwachtingen na de lovend ontvangen voorganger waar te maken?
Ik ga heel eerlijk bekennen dat het wel even duurde voordat het vorige album (het door mijn collega Wouter geprijsde “Seventeen”) echt klikte bij mij. Niet dat ik het een slecht album vond, absoluut niet. Soms duurt het alleen even om weer op te warmen na een vlaag van frisse wind. Het is ook niet niks, een compleet nieuwe bezetting. Met name aan de zang moest ik flink wennen. Maar er was één ding waar geen twijfel over bestond: dit is Kayak. Dit is altijd Kayak geweest en dit zal altijd Kayak zijn. Wen er maar aan. Dus dat deed ik.
We spoelen even door naar 2021. Met een nieuwe oude drummer (oudgediende Hans Eijkenaar) daargelaten, arriveerde “Out Of This World” op mijn digitale deurmat als tweede album in de nieuwe bezetting. Mijn verbazing was groot dat dit album me vanaf het eerste nummer volop wist te boeien. Ik werd meegenomen op een gevarieerde reis langs interessante melodieën, prachtige harmonieën en onvervalst heerlijke pop- en rocknummers. “Out Of This World” is een gevarieerde plaat, laat ik dat vooropstellen, misschien wel meer dan we ooit van Kayak gewend zijn.
Dat de nieuwe bezetting niet direct klikte, gold niet alleen voor mij, maar blijkbaar ook voor de band zelf. Zie “Seventeen” maar als het opwarmertje, want op “Out Of This World” merk je pas echt hoe goed de heren op elkaar zijn ingespeeld sinds we voor het laatst van ze hoorden. Het plezier en enthousiasme in hun spel spat van de plaat af en iedereen weet zijn eigen frisse zwier te geven aan de vele symfonische parels zoals we die van de hand van Scherpenzeel mogen verwachten.
Zoals ik eerder al aangaf kent dit album veel variatie. Na de onmiskenbaar Kayak-achtige opener Out Of This World schieten we gelijk door naar het Bowie-esque popnummer Waiting, waarbij het niet zanger Bart Schwertmann, maar gitarist Marcel Singor is die vocaal de kar mag trekken. Een kunstje dat Marcel met zijn unieke stem goed afgaat en wat mij betreft dé verrassing van het album. Naast Schertmann en Singor krijgen ook bassist Gildenlöw en toetsenist Scherpenzeel ieder een nummer om te laten zien wat ze vocaal in huis hebben, hetgeen des te meer bijdraagt aan de diversiteit.
Er moet worden toegegeven dat het album ietwat indut halverwege. Dit is niet te wijten aan de nummers zelf, maar eerder aan hun plaats op het album. Opzwepende, symfonische Kayak-krakers als Out Of This World, Under A Scar en Mystery zijn vooral in de eerste helft van het album te vinden, waar de vaak wat kalmere, meer integere ballades het merendeel van de tweede helft in beslag nemen. Maar als dat nu het grootste euvel is…
Het album eindigt met het prachtige, door Scherpenzeel zelf gezongen Ship Of Theseus. Een lied dat ongetwijfeld geschreven is voor iedere luisteraar die niet wil aannemen dat Kayak anno 2021 ondanks de nieuwe bezetting toch dezelfde band is die al die jaren geleden zijn debuut maakte met “See See The Sun”. Zoals met het beroemde schip kan worden betwist of een band nog steeds dezelfde band is als de leden komen en gaan, maar dat is voor de luisteraar zelf om te bepalen. Ondanks mijn initiële onwennigheid heb ik nooit getwijfeld over mijn antwoord. Dit is Kayak. Dit is altijd Kayak geweest en dit zal altijd Kayak zijn. Wen er maar aan.
Terugkomend op de vraag waar ik deze recensie mee begon: de hoge verwachtingen worden zeker waargemaakt, maar dat heeft u wellicht al begrepen. Het is een Kayak plaat in hart en nieren. Met “Out Of This World” vaart de boot die niet kan zinken steevast verder. Immer bezield, immer optimistisch, wellicht met nieuwe gezichten, maar nimmer inboetend op kwaliteit.