Michele Luppi's HeavenAlbum

Kunnen rockzangers uit Italië accentloos Engels zingen? Dat is best een interessante vraag want dat is eerder uitzondering dan regel. Vaak trekken je tenen en regelmatig ook andere lichaamsdelen, spontaan krom bij het aanhoren van menig vocalist uit het land van de rijzende pizza. Zelfs de ervaren Fabio Lione van het grote Rhapsody maakt nog altijd menig uitglijder. Michele Luppi, de hoofdpersoon van deze recensie, bezondigt zich nauwelijks of niet aan deze ‘Italiaanse ziekte’. Hij weet zijn afkomst op vakkundige wijze te verhullen in zijn vocale uitingen. Een blik op ’s mans biografie leert ons zijn ‘geheim’.

Om even, voor de onwetenden, te verduidelijken wie Michele Luppi eigenlijk is, is het misschien handig om even zijn muzikale levensverhaal in omgekeerde volgorde de revue te laten passeren. Dit Italiaanse zangwonder maakte ergens halverwege 2004 enorm veel indruk met zijn bijdrage aan het album “Stream Of Consciousness” van de melodieuze powermetal formatie Vision Divine. Hij was in September 2003 tot deze groep toegetreden als vervanger van de eerder aangehaalde sprookjesprins Fabio Lione, die zich voortaan volledig wilde gaan concentreren op de magische wereld die Rhapsody heet. Een zegen voor Vision Divine, zo zou blijken, want Michele Luppi’s zangkwaliteiten moeten aanmerkelijk hoger ingeschaald worden dan die van onze vriend Fabio Lione. Een gelauwerd Italiaans zanger als Umberto Tozzi, vraagt je tenslotte niet zomaar, als achtergrondzanger en toetsenist, tot twee maal toe mee op wereldtournee (2002 en 2003). Naast dit soort lucratieve uitstapjes houdt Michele Luppi zich sinds het begin van dit millennium bezig met het geven van zangles, het doen van studiowerk en het opbouwen van een uitstekende live-reputatie met zijn coverband MR.Pig. Maar hoe zit het nou met dat ontbrekende accent? Welnu, Michele Luppi keert pas eind 1998 terug naar zijn geboorteland. Voordien heeft hij jarenlang in de VS gewoond en gestudeerd. Muzikale studies wel te verstaan. In 1998 studeert hij glansrijk af aan het VIT, een muzikaal opleidingsinstituut in Los Angeles. Daar heeft hij al die tijd kunnen schaven aan zijn stem, maar uiteraard ook aan zijn Engelse uitspraak. ‘Mysterie’ opgelost!

Als we het boekje bij zijn allereerste soloplaat nauwkeurig bestuderen, wordt pas echt goed duidelijk hoe veelzijdig het talent van Michele Luppi is. Het album, dat is opgenomen in zijn eigen MiLu’s RockLab, is door hemzelf geproduceerd. Deze professie lijkt hij aardig onder de knie te hebben want het kristalheldere, transparante geluid maakt het prettig luisteren naar “Strive”. Bovendien tekende hij, zowel muzikaal als tekstueel, voor alle tien composities op dit debuut, dragen de fraaie arrangementen zijn handtekening, was hij de geluidstechnicus van dienst en beroerde hij niet onverdienstelijk de toetsen. Je zou bijna vergeten dat hij ook nog gewoon zanger is.

Pure progpuristen zullen wellicht enigszins verveelt hun schouders ophalen voor dit album, maar de liefhebbers van de betere AOR en melodieuze semi-hardrock komen met “Strive” behoorlijk aan hun trekken. Vooral fans van Toto, Journey en in mindere mate Mr.Big doen zichzelf een plezier met de beluistering van dit schijfje. De vlotte opener Trust laat er geen twijfel over bestaan dat Michele Luppi zich, tijdens zijn verblijf in de VS, sterk heeft laten beïnvloeden door het Amerikaanse geluid van de zojuist genoemde wereldbands. Bij het horen van Feel Alive, waarin leuke stukjes mondharmonica verwerkt zijn, komt zelfs onwillekeurig de gedachte aan Bon Jovi bovendrijven. “Strive” wordt gedomineerd door ballades en semi-ballades, maar af en toe gaat het er wat ruiger aan toe. De up-tempo rocker Stars, die een paar felle gitaarsolo’s kent en het minstens zo bruisende Time For Love laten de boel even lekker doorwaaien. Toetsenist Oleg Smirnoff (Vision Divine) en gitarist Olaf Thorsen (Vision Divine) gaan in laatstgenoemde song heerlijk met elkaar in duel. De prachtige ballade The Castle Inside My Head is echter het absolute hoogtepunt. Niet alleen door de mooie gitaarsolo van Alex De Rosso (Dokken en Headrush), maar zeker ook door de hemelse zanglijnen van Michele Luppi.

Ondanks de waslijst aan medewerkende muzikanten, gitaristen in het bijzonder, is “Strive” natuurlijk vooral een vehikel voor de weergaloze stem van Michele Luppi geworden. Deze in 1974 geboren Italiaan zingt op dit soloschijfje werkelijk de sterren van de AOR-hemel. Alleen die wetenschap maakt “Strive” al meer dan de moeite waard, hoewel de aanhang van Vision Divine daar waarschijnlijk anders over zal denken.

Joost Boley