Rise Twain

Rise Twain

Info
Uitgekomen in: 2019
Land van herkomst:  Verenigde Staten
Label:  InsideOut
Website:  https://www.facebook.com/risetwain/
Tracklist
Everspring (3:22)
Golden (6:11)
The Range (4:42)
Lit Up (5:03)
Death of Summer (6:29)
Oh This Life (3:12)
Prayers (4:48)
Falling Skies (5:49)
Into A Dream (5:39)
That Is Love (5:03)
J.D. Beck:  piano, zang en achtergrondzang
Brett William Kull: guitaren, basgitaar, percussie, toetsen, zang en achtergrondzang
Rise Twain (2019)

In de biografie die bij dit album wordt geleverd, rept de band zelf over een vergelijking met de vermaarde en veel te vroeg overleden singer-songwriter Jeff Buckley. Zijn album “Grace” zal bij veel muziekliefhebbers in de kast staan…

Als je de eerste noten beluistert van dit debuutalbum van Rise Twain en de zang van J.D. Beck hoort begrijp je de vergelijking. Al direct bij de aftrap Evenspring biedt dit Amerikaanse duo een fascinerende mix van progressieve complexiteit, mooie melodieën, melancholie en het schurende randje ala Jeff Buckley. De tien nummers bieden bovendien meer dan voldoende variatie en altijd staat ‘het liedje’ centraal.

Het vakmanschap druipt er vanaf. U begrijpt, ik ben wel enthousiast over deze plaat die met elke keer draaien beter wordt.

Rise Twain bestaat uit Brett William Kull, met name bekend van de retroprog band echolyn, en de zanger/auteur J.D. Beck. Kull produceerde een cd van The Scenic Route, de band van Beck. Kull was erg onder de indruk van de vocale kwaliteiten van Beck en zo ontstond het plan om een plaat te maken waarin progressieve en alternatieve muziek samen zou smelten.

Ik vind dat dit erg goed gelukt is. Het zijn nummers die in je hoofd blijven hangen. Een heel mooi voorbeeld is Oh This life, een breekbaar liedje, vooral gedomineerd door de gitaar en als het nummer zich verder ontvouwt wordt het smaakvol ingekleurd. J.D. Beck heeft een aangename stem die uitstekend past bij deze muziek. Emotioneel geladen, maar niet over the top. Ik houd erg van de melancholie van Death Of Summer, met ruim zes minuten het langste nummer van de cd. Wat breder uitgesponnen patronen ondersteunen de alternatieve gitaarmuziek. De muziek wordt steeds bombastischer maar nergens vliegt de band uit de bocht. Nog mooier is de afsluiter That Is Love. Sterke zang, mooie melodie, interessant ritme en een uitbundig refrein. Alles wat Rise Twain mooi maakt, komt in dit nummer samen.

De vraag blijft hangen: is dit progressieve en/of symfonische rock? Wie het met name zoekt in enorme complexiteit, toetsensolo’s en lange nummers, kan dit debuutalbum beter laten liggen. Wie houdt van kwaliteitsmuziek waar ‘het liedje’ centraal staat heeft aan Rise Twain een groeiplaat. Waarin juist de details, om een voetbalcliché nog maar even te gebruiken, het ‘em doen. Ik vind het een sterke plaat met een krachtige productie, die aan de éne kant aan vervlogen tijden herinnert maar ook heel modern is. Kortom, fijne muziek van twee heel goede muzikanten.

Koop bij bol.com

Send this to a friend