Soen en LizZard

15 maart 2015, 013, Tilburg

Locatie
013, Kleine Zaal, Tilburg
LizZard:
Katy Elwell: drums
William Knox: basgitaar, zang
Mathieu Ricou: gitaar, zang

Soen:
Lars Åhlund: toetsen, percussie, zang, gitaar
Joel Ekelöf: zang
Marcuss Jidell: gitaar
Martin Lopez: drums
Stefan Stenberg: basgitaar
LizZard:
Aion
Bound
The Roots Within (Majestic)
Loose Ends
Colour Blind
Vigilent
The Orbiter
Twisted Machine
Tear Down The Sky
Just A Breathe
Falling In Zero

Soen:
Tabula Rasa
Delenda
Ennui
Koniskas
Canvas
Kuraman
Fraccions
Void
Savia
Encore:
The Words
Pluton

Na het tweede album “Tellurian” te hebben gerecenseerd en vervolgens medeoprichter Martin Lopez (ex-Opeth) aan de tand te hebben gevoeld over het hoe en waarom van zijn ‘nieuwe’ band Soen, werd het tijd om de heren live te aanschouwen. Ter ondersteuning van hun laatste album werd een Europese tour gestart met The Man-Eating The Tree in het voorprogramma. Dit gezelschap zegde echter af, waardoor het Franse LizZard werd gevraagd voor het voorprogramma. Op papier zou dit een avondje Tool-georiënteerde heavy rock kunnen opleveren. Wanneer je beide bands echter op hun daden op de geluidsdragers beoordeelt, mag je minstens vaststellen dat we hier te maken hebben met twee zeer interessante bands in het prog-metal genre, wier muziek voldoende eigenheid in zich draagt om bestaansrecht te verdienen. Als Nederlandse etappeplaats van deze tour fungeerde Tilburg, om precies te zijn de Kleine Zaal van 013. Deze gezellige zaal was uitverkocht, een mooie ambiance voor beide bands.

Als je bij het tabblad ‘contact’, ‘het team’, mijn introductie op deze site leest, zie je als laatste opmerking staan dat ik een gruwelijke hekel heb aan bands die hun live-geluid niet op orde hebben. Deze opmerking moet ik enigszins nuanceren. Dit is meestal niet op het conto van betreffende bands te schrijven, maar op het conto van de geluidsmensen. Ik moet helaas constateren dat er veel incapabele of misschien wel half dove mensen achter de knoppen staan bij concerten. Het schijnt dat we tegenwoordig alleen nog maar bas en drums hoeven te horen en het liefst op een te hoog volume. En dat terwijl ik vroeger heb geleerd dat, zeker bij metal, de gitaar en de zang heel belangrijk zijn in het geluidsbeeld. Het resultaat is dat je tijdens concerten een heel ander, lees eenzijdig, geluidsbeeld krijgt voorgeschoteld dan op de cd. Ook tijdens het concert van LizZard en Soen had het gebodene op het podium te lijden onder dit vertekende geluid. Tijdens het voorprogramma klonk de bass drum het hele concert irritant op de voorgrond en tijdens Soen waren het drums en basgitaar die de klok sloegen.

LizZard bleek een zeer eigenzinnige band te zijn die zich vooral in de alternatieve rock beweegt. Puntige, zware riffs op gitaar en bas en heerlijke grooves op de drums. Technisch gezien stonden hier drie uitstekende muzikanten op het podium, vooral de drumster, Katy Elwell, liet een onuitwisbare indruk achter met haar tegendraadse ritmepatronen.

Sommige nummers begonnen heel rustig en clean op gitaar. Dit bleek echter vaak een schijnbeweging te zijn. Tot twee keer toe maakte Mathieu Ricou gebruik van loops, waarover dan weer rijkelijk met puntige riffs werd gestrooid. Een slimme manier om voor meer variatie te zorgen. Ook als zanger overtuigde Ricou ruimschoots, al werd het in de hogere regionen wel wat schreeuwerig. Daarnaast communiceerde hij op een onderhoudende en enthousiaste wijze met het publiek. Ondanks het gebrekkige geluid vormde deze band een, misschien wel te, goede opwarmer voor het hoofdgerecht van deze avond.

Maar Soen kon op een warme ontvangst van het toegestroomde publiek rekenen. Vanaf de eerste tonen reageerde het publiek enthousiast. Verrassend was wel dat gitarist Kim Platbarzdis (om tot nu toe onbekende redenen) niet van de partij was en werd vervangen door ex-Evergrey gitarist Marcuss Jidell. Dit is ongetwijfeld een uitstekende gitarist, maar de unieke combinatie van loodzware riffs en inventieve subtiele gitaarpartijen van, met name, “Tellurian” ging in deze samenstelling grotendeels verloren. Jidell speelde in zijn begeleidende rol vaak erg traditioneel en als solist perste hij er af en toe een Gilmour-achtige solo uit (als je die al kon horen). De sympathieke Joel Ekelöf deed met zijn mooie dragende stem erg zijn best om over het instrumentale geweld heen te galmen, maar ging met regelmaat ten onder in de muur van drums en vooral bas. In de rustigere passages, zoals in The Words en Fraccions, kwam zijn stem prachtig tot wasdom, een waar vocaal sieraad. Lars Åhlund vormt met zijn bijdragen op toetsen, percussie en zang een onmisbare schakel in de live-bezetting van Soen. Hij vult de gaten die in de viermansbezetting ongetwijfeld zouden vallen, vakkundig op.

Met zeven nummers was het tweede album “Tellurian” ruimschoots vertegenwoordigd in de setlist, maar van enig verschil in instrumentale benadering met de nummers van “Cognitive” was helaas geen enkele sprake, waardoor het hele concert toch wel de nodige variatie ontbeerde. Jammer, op deze wijze heeft Soen heeft zijn zwaar bevochten unieke plaats in de prog-metal niet kunnen waarmaken.

Verslag: Math Lemmen
Foto: Math Lemmen

Send this to a friend