The GuildmasterAlbum

The Guildmaster is een spin-off van The Samurai Of Prog, die zich veelal bezighoudt met het vermengen van authentieke volksmuziek met eigentijdse symfo. Grote roerganger in dit gezelschap is Rafael Pacha, die, ook voor dit album weer, een onvoorstelbare schat aan authentieke instrumenten bespeelt, maar ook op de elektrische gitaar steeds meer van zich doet spreken.

De titel voor hun derde album, “Gathering Of Souls”, beschrijft de samenwerking tussen de vier muzikanten. Ze zien het meer als een bijeenkomst van ‘zielen’ dan een simpele optelsom van vier musici.
Voor dit album putte het kwartet niet uitsluitend uit bronnen van de mediterrane cultuur zoals op de voorganger “Liber De Dictis”. Zo is de openingstrack bijvoorbeeld geïnspireerd door een kroniek uit 1320 over de tweede Zweedse kruistocht naar Finland. Het is eigenlijk een muzikale  drietrapsraket waarin de prachtige melancholieke melodie eerst op een authentieke fluit en kromhoorn wordt gespeeld, omlijst met piano en Mellotron. Na een fraai intermezzo op akoestische gitaar, wordt de melodie op fluit en synthesizer gespeeld, nu begeleid door een moderne ritmesectie. Als derde trap volgt een stevige gitaarriff waarover een variatie op de elektrische gitaar wordt gespeeld.

In het dansante Where Are You?, met een speelse melodie, horen we de eerste drie minuten louter authentieke instrumenten zoals diverse fluiten, bouzouki en bodhran. Heerlijk zoals de elektrische gitaar daarna wordt afgewisseld, en vermengd met deze instrumenten. Maar het muzikale decor verschuift nu toch echt richting symfo. Zeker wanneer de synthesizer ten tonele verschijnt. Na een rustig intermezzo met de prachtige heldere vocalise door Paula Pörsti (dochter van drummer Kimmo Pörsti) keert de symfo weer terug met op het einde een heerlijke Hackettiaanse gitaarsolo.
Het eveneens dansante Omnis Saltat Ad verwijst naar de gemeenschapszin en vertoont in zijn structuur veel overeenkomsten met de vorige track. Zelfs weer met dat door Hackett geïnspireerde gitaarwerk aan het slot.
Het prachtige Blood And Oblivion beschrijft de worsteling van een zieke misdadiger wanneer zijn herinneringen aan zijn misdaden hem in de steek laten. Wanneer Pacha de melodie op de fluit speelt, gaat die rechtstreeks naar je hart. Vervolgens geeft Yogi Lang (RPWL) er een fraai vocaal vervolg aan. Na een jazzy middendeel keert de melodie via een mooie overgang in een symfonische setting terug. Hoe mooi Lang dit ook zingt, bij mij kwam onwillekeurig de vraag opborrelen hoe dit geklonken zou hebben met de stem van John Wetton of Greg Lake?

Lo Prometido Es Deuda opent akoestisch met de viool en doet een beetje aan Focus denken. Na ruim drie minuten voegt de ritmesectie in en wordt het uiteindelijk stevig symfonisch met opnieuw fraai gitaarwerk van Pacha.
Met een Bachiaanse opening is Mary The Jewess een, door Nick Markham gezongen, ode aan de vrouw in vele opzichten. Ditmaal is het de progressieve rock die meer de klok slaat. Voor de zekerheid heb ik nog maar eens in het cd-boekje gekeken of Steve Hackett niet ergens in de kleine letters als gastmuzikant werd opgevoerd.

De Finse tekst van Luonto Puhuu, ‘De Natuur Spreekt’, is geschreven door de vrouw van Pörsti, Pirkko Pörsti. De Finse folkloristische sfeer wordt treffend verklankt in de meerstemmige zang, de percussie en de mistige klanken van de Mellotron. Ook de Chapman stick van Alfonso Romero wordt daarbij effectief ingezet. Via een vernuftige overgang weet het gezelschap zichzelf naar de huidige progressieve rock te transformeren om uiteindelijk weer terug te belanden in de Finse folklore.

Het fraaie, afsluitende, romantische Sea And Sky, met opnieuw een tekst van Pirkko Pörsti, wordt gezongen door John Wilkinson. Ook hier weer referenties aan Focus, maar ook aan The Moody Blues. Het nummer wordt afgesloten met een heerlijke gitaarsolo van Tony Riveryman.

Deze “Gathering Of Souls” is weer een prachtige reis van de oude, folkloristische muziek naar de ‘moderne’ symfonische rock geworden. En ook hier mogen we gerust weer de conclusie trekken dat deze beide muziekgenres niet zo erg ver uit elkaar liggen.