When Mary

7summers7winters

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Noorwegen
Label: When Mary Records
Website: www.whenmary.no
Luisteren kan je hier: www.whenmary.no
Tracklist
Waiting On The World (2:42)
Everlasting Colours (5:14)
Soulless Soumates (6:01)
Annie's Song (From The Other Side) (4:10)
Falling Tears (5:43)
Are You Really Sleeping (5:33)
7summers7winters (3:59)
Trude Eidtang: zang, toetsen, citer

Met medewerking van:
Ludvig Furu: gitaar
Silje Hegg: zee fluit
Rhys Marsh: gitaar, basgitaar, toeisen, pedal steel gitaar, Mellotron, drums, vibrafoon
Wendy McNeill: accordeon
Aage Moltke Schou: drums
Christian Paulsen: gitaar, toetsen
Vidar Uthaug: toetsen
7summers7winters (2012)

Het bijzondere aan Noorse muziek, of het nou om jazz, pop, klassiek of folk gaat, is, vind ik, dat je erin kunt horen hoe koud en desolaat het er kan zijn. Luister maar eens naar jazz-zangeres Sidsel Endresen of folkdame Mari Boine zonder met verkleumde botten te eindigen; al zingen ze over Hawaii, het blijft een beetje sneeuwen. Ook op deze plaat van Trude Eidtang kan het tochten.

Trude, voor wie het niet meteen paraat heeft, was de zangeres van de Noorse progband White Willow. Sinds haar vertrek uit de boomgaard heeft ze vooral samengewerkt met Christian Paulsen van Ninth Circle en Rhys Marsh, die met zijn trio Autumn Ghost aan de weg timmert. When Mary is dus niet zozeer een band als wel een project.

“7summers7winters” is een kort album (of een lange ep), maar een goed half uurtje is ook genoeg om een indruk te krijgen van intenties en talenten. In de bijsluiter noemt Trude acts als Eurythmics en Sade als inspiratiebronnen. Dat eerste snap ik wel, de geest van Annie Lennox dwaalt redelijk rond op deze plaat, voor Sade zingt Trude niet vals of warm genoeg. Poppy liedjes, dus, met mooi galmende gitaren, knappe samenzang, lekkere muziek voor een relaxed avondje. Het doet mij nog het meeste denken aan Bel Canto, dat Noorse synth-pop trio uit de jaren ’80. Goed gemaakt, vlekkeloos gespeeld, maar een beetje kil.

Wel een grappig gebbetje: John Denver’s oude hit Annie’s Song, gezongen vanuit het perspectief van Annie zelf en knap verbouwd richting trieste mineur. Dan komt die Noorse kilte extra goed van pas; na drie draaibeurten moest ik erg mijn best doen om me het opgewekte origineel weer voor de geest te halen.

De plaat bevat geen zwakke stukken, maar dat een cover het meest in het oog springt, is veelzeggend: de eigen composities missen net die memorabele hook of dat herkenbare refrein. Erg prettige muziek, maar geen absolute hoogvlieger. In die zin is het fortuinlijk dan de plaat maar een half uurtje duurt.

Erik Groeneweg

Send this to a friend