Geboortejaar:
1969
Wat doe je bij Progwereld en sinds wanneer:
Recensent sinds januari 2024.
Door welk album leerde je de prog kennen en in welk jaar:
Misplaced Childhood van Marillion in 1985, maar als je Jeff Wayne’s War Of The Worlds mee wilt rekenen, daar moest ik naar luisteren tijdens muziekles, ergens in 1982 schat ik zo.
Als ik nog maar naar vijf progalbums mocht luisteren, dan koos ik voor:
Als ik kijk naar de platen die de laatste jaren de meeste rondjes maken, dan kom ik tot:
Headspace – I Am Anonymous
Discipline – Unfolded Like Staircase
Opeth – Pale Communion
Leprous – Pitfalls
Caligula’s Horse – Bloom
Maar als ik denk aan de albums die me muzikaal het meeste hebben gevormd, dan is het een heel ander rijtje:
Robert Wyatt – Rock Bottom
Magma – Mekanik Destruktiw Kommandoh
Neurosis – Souls At Zero
Marillion – Script For A Jester’s Tear
Neu – Neu ’75
Wat is je favoriete progalbum van Nederlandse komaf:
Ik draai geen volledig album met enige regelmaat, maar als ik moet kiezen dan ga ik voor Song Of The Marching Children van Earth & Fire.
Beste album van 2022: Wolverine – A Darkened Sun
Beste album van 2021: Between The Buried And Me – Colors II
Beste album van 2020: Protest The Hero – Palimpsest
Beste album van 2019: Leprous – Pitfalls
Beste album van 2018: Gösta Berlings Saga – Et Ex
Progconcert dat het meeste indruk heeft gemaakt:
Magma in de Boerderij in 2016, Peter Hammill in 1992 in Haarlem Stadsschouwburg, en Collage in Hedon ergens in 1994 of 1995, dat weet ik niet meer zo precies.