Banco Del Mutuo Soccorso

Banco Del Mutuo Soccorso

Info
Uitgekomen in: 1972
Land van herkomst: Italië
Label: Disco d'Oro
Website: http://www.bancodelmutuosoccorso.it
MySpace: http://www.myspace.com/bmsbancodelmutuosoccorso
Tracklist
In Volo (2:13)
R.I.P. (Requiescant In Pace) (6:40)
Passagio (1:19)
Metamorfosi (10:52)
Il Giardino Del Magio (18:26)
Traccio (2:10)
Pier Luigi Calderoni: drums
Renato D'Angelo: basgitaar
Francesco Di Giacomo: zang
Gianni Nocenzi: piano, klarinet, zang
Vittorio Nocenzi: orgel, clarino, zang
Seguendo Le Tracce (2005)
No Palco (2003)
Nudo (1997)
Banco d'Accusa (1996)
Il 13 (1994)
Da Qui Messere Si Domina La Valle (Bewerking van het debuut en Darwin) (1991)
Darwin (Bewerking van Darwin! uit 1972) (1991)
Non Mettere Le Dita Nel Naso (1989)
Donna Plautilla (1989)
...E Via (1985)
Banco (1983)
Buone Notizie (1981)
Urgentissimo (1980)
Capolinea (1979)
Canto Di Primavera (1979)
...Di Terra (1978)
As In A Last Supper (Engelse versie van Come In Un'ultima Cena) (1976)
Come In Un'ultima Cena (1976)
Garofano Rosso (Soundtrack) (1976)
Banco (1975)
Io Sono Nato Libero (1973)
Darwin! (1972)
Banco Del Mutuo Soccorso (1972)

Het jaar 1972 kent veel hoogtepunten. Zo kwam Simon Vestdijks eigenlijke debuut 39 jaar later uit, werden India en Bangladesh vriendjes en werd de rekenmachine uitgevonden. Er zijn ook zwarte bladzijden in het geschiedenisboek van dat jaar waarin het gijzeldrama van Munchen wordt beschreven, Bloody Sunday een nieuw begrip wordt en waarin radio Veronica in het hele land te horen is. Gelukkig is het ook een jaar van gouden muziektijden. In 1972 was de prog uit de kinderschoenen en in de puberteit geraakt. In dit jaar werden progalbums gemaakt die volgens velen (onder andere ondergetekende) als baanbrekend en onovertroffen worden gezien. Dan denk ik bijvoorbeeld aan Genesis’ “Foxtrot”, Yes’ “Close To The Edge”, Gentle Giants “Octopus” en Jethro Tulls “Thick As A Brick”. Ook in andere delen van Europa groeide het genre op een indrukwekkende manier, maar naar aanleiding van het beluisteren van een aantal albums dat me niet veel boeide, wilde ik niets meer weten van deze ‘gondelprog’. Inmiddels ben ik bekeerd, heb ik me mijn onwetendheid vergeven en ben ik van het genre (Italoprog) gaan houden. Waarom? Vanwege Banco Del Mutuo Soccorso’s debuut!

Parallel aan de genoemde bands leverde Banco Del Mutuo Soccorso een aantal indrukwekkende albums af tot ergens in 1978 waar artistieke koerswijzigingen voor een ander geluid zorgden. Dit verschijnsel zien we bij veel progbands, maar in 1972 was dat allemaal niet aan de orde.

Met name de nummers R.I.P., Metamorfosi en de epic Il Giardino Del Magio laten ons een geluid horen dat voor die tijd kenmerkend is: agressief, beeldschoon, compromisloos en tegelijk voorzien van een onverklaarbaar natuurlijke compositiestructuur. Toegegeven, dat laatste is slechts een observatie van een hopeloze romanticus die verliefd is geworden op de agressiviteit van Genesis’ “Nursery Cryme”, ELP’s debuut en de eigenaardigheden van Pink Floyd voordat ook die bands veranderden.

Wat Banco Del Mutuo Soccorso direct onderscheidt van de bovengenoemde bands is de opera-achtige zang van Francesco Di Giacomo die de emoties die bij strijdlust, passie en ontroering horen probleemloos en naadloos in elkaar kan laten overlopen. In R.I.P. horen we een epic in minder dan zeven minuten samengeperst. Haast cinematografisch wordt de luisteraar meegenomen naar verschillende scenario’s van een persoonlijke oorlogshistorie die in het leven van de hoofdpersoon telkens een ander gestalte krijgt naarmate het nummer vordert, waardoor het niet meer helder wordt wie er nu slachtoffer is en wie de held. De hoofdpersoon wordt ouder en bekijkt het leven anders, zoals we allemaal om de zoveel jaar doen. Mijn Italiaans is bijzonder slecht; ik kan met moeite aan de ober doorgeven welke pizza ik blief, maar ik voelde de pijn in R.I.P. door de Francesco’s zang.

Over de ander bandleden ben ik even enthousiast. Vooral Nocenzi die met allerlei verschillende toetsinstrumenten met rauwe, virtuoze en prachtig melodieuze geluiden komt, heeft veel indruk op me gemaakt.

Zelfs de nummers die individueel weinig indruk maakten (Il Volo en Passagio), horen er helemaal bij omdat ze zo goed de sfeer van het album belichamen. Het enige vervelende van het album vind ik een deel van Il Giardino Del Magio dat ervoor zorgt dat de boel wat inkakt, maar dat is slechts een kleinigheidje. De rest is artistiek gezien kolossaal.

Manuel Huijboom

Send this to a friend