HakenAlbum

Toen Haken in 2010 debuteerde, viel hun spelplezier gelijk op. De band vermengde de virtuositeit van Dream Theater met de cartooneske zijsprongen van een band als Gentle Giant. De focus ontbrak echter nog waardoor sommige nummers wat uit de bocht vlogen. Inmiddels zijn we een goede zes jaar verder en komt het vierde album van Haken mij ter oren. Dat de band in die tijd behoorlijk is gegroeid, mag een eufemisme genoemd worden.

Al vanaf de eerste tonen bekruipt me het gevoel dat het met de muziek wel goed zit. De band neemt de tijd om de spanning op te bouwen. Affinity.exe heeft als intro van het album een soort sluimerende koude oorlogssfeer. Haken zegt zelf, bij het maken van dit album, geïnspireerd te zijn geweest door de progressieve rock uit de jaren ’80. Dit is met name goed te horen op 1985. Ze weten hier een mooi samenspel te creëren tussen onderkoelde keyboardgeluiden, diepe bassen en het betere gitaargeweld. Dit nummer draait de duimschroeven al behoorlijk aan, maar de echte knal moet zelfs nog komen. Het vuurwerk laat gelukkig niet lang op zich wachten.

Het vijftien minuten lange The Architect vormt het zwaartepunt van het album. Met dit nummer lijkt Haken het estafettestokje van Dream Theater overgenomen te hebben als een van de koplopers binnen de progressieve metal. Een virtuoze compositie die veel verschillende invloeden combineert tot een coherent geheel. De ijzersterke melodieën vormen het bindmiddel die de luisteraar met smacht naar elke wending laat uitkijken.

De band wisselt dit soort virtuoze knallers af met nummers die een open en zweverig arrangement hebben. Deze wat toegankelijker nummers geven het album een soort vlotheid. Zo weet de band op Initiate bijzonder melodisch uit de hoek te komen. Het doet me welhaast denken aan Anathema, maar dan zelfs nog een tikkeltje spannender. Zelfs bij dit soort nummers weet de band enorm verrassend uit de hoek te komen. Zo zijn de onconventionele dance ritmes op The Endless Knot behoorlijk intrigerend.

Op dit album valt ook weer op wat voor een mooie troef de band in handen heeft met zanger Ross Jennings. Zijn heldere stemgeluid is meermaals verantwoordelijk voor kippenvel. Een focuspunt tussen de ingewikkelde instrumentatie. Hij weet aan de muziek vanzelfsprekendheid te laten klinken. De goed op elkaar ingespeelde ritmesectie levert aan deze vanzelfsprekendheid ook een belangrijke bijdrage.

Het is moeilijk om negatieve punten te vinden bij een album dat virtuositeit op zo’n verfrissende wijze ter gehore brengt. Hoewel geen van de nummers op dit album zo veel indruk maakt als Cockroach King dat deed op het voorgaande album, moet dit haast wel het gevolg zijn van gewenning. Inmiddels weten we dat we van Haken erg sterke muziek mogen verwachten.

Als er een woord is wat dit album goed beschrijft, is het wel ‘balans’. De band combineert met kinderlijk gemak knallende progressieve metal, sfeervolle symfonische klanken, pakkende melodieën en de voor hen zo kenmerkende kwinkslagen. Lange epische nummers worden op tijd afgewisseld met korte composities. De virtuositeit is daarbij een prettige constante. Haken is een band die door progliefhebbers gekoesterd mag worden. Met “Affinty” leveren ze alweer een grandioos album af.

Luke Peerdeman