Mother BassAlbum

Een hardrockgeluid waarin artiesten als Led Zeppelin, King Crimson, Soundgarden en Stone Temple Pilots samenkomen. Zo kenmerkt de nieuwe Nijmeegse hardrock/alternative/grunge formatie zichzelf.

Gedurfd om je gelijk te meten met deze genoemde grootheden en dat willen ze ook graag waarmaken. Daan Dekker – die we natuurlijk allemaal kennen van Armed Cloud – geeft aan dat ze de band wilden oprichten die ze zelf op dit moment missen. Daarnaast willen ze zoveel mogelijk live spelen en op alle bühnes staan. Hun eerste ep werd dan ook gekenmerkt door het feit dat ze alles ook live moesten kunnen reproduceren: “The band used no overdubs, in order to be able to reproduce everything you hear on this recording on stage”.

Het album start met Five Fifteen, een nummer dat meteen duidelijk maakt in welke richting we de muziek moeten plaatsen. Het kenmerkende geluid uit de hoogtijdagen van de grunge, maar dan een stuk heftiger en vooral rauwer. Denk vooral aan Alice In Chains, Pearl Jam en bovengenoemde Soundgarden en Stone Temple Pilots. De rocktenor zangstem van Daan Dekker – een hoge, maar vooral ook ruwe, ongepolijste zangstem – geeft dit ruwere karakter aan de muziek. Het sterk aanwezige gitaargeluid van Friso Woudstra – waarbij de snelle gitaarsolo’s en distorsie overheersen – geven een heavy metal (hardrock) touch aan de nummers. Soms heftige gitaar uitbarstingen dan weer blues-achtige gitaarpassages. Zo doet het begin van het nummer Wolfman sterk denken aan Gary Moore’s Murder In The Skies. Roel van Erp en Roy Veltien vormen tezamen op respectievelijk basgitaar en drums de stabiele basis voor de muziek.

Zoals vele grunge bands – die in de negentiger jaren hun hoogtij vierden – heeft Mother Bass vele invloeden uit de jaren ’70 rockbands zoals de reeds genoemde Led Zeppelin. Het stembereik van Dekker komt – zeker in de hogere regionen – regelmatig in de buurt van die van Robert Plant. Een vergelijkbare krachtige stem met flinke uithalen en soms een hoge krijsende stem. Natuurlijk moet Dekker nog wat oefenen om in de voetsporen van “the greatest voice in rock” te kunnen treden, maar deze poging mag je zeker waarderen.

In Grand Old Town zijn de blues- en rock invloeden uit de zeventiger jaren het duidelijkst aanwezig. De teksten hebben ook een expliciete politieke boodschap. Vervolgens horen we in Sceneries weer een geweldige rock mix, waarbij de Led Zeppelin, Black Sabbath en Deep Purple invloeden het opnemen tegen blues en folk invloeden van bijvoorbeeld Crosby, Stills, Nash & Young. De gitaarsolo aan het eind van Sceneries bezorgt je overigens weer kippenvel. De eerder genoemde King Crimson invloeden kun je vooral afleiden uit de voortdurende fusie van invloeden uit de muziekstromingen van de vorige eeuw. Hierbij worden ook Jazzy invloeden niet geschuwd, luister maar eens naar Roadside Epiphany.

Mother Bass heeft met het debuut een album afgeleverd dat een mooie weerslag is van de muziek die we in de laatste decennia van de vorige eeuw mochten horen. Een jonge band die muziek speelt uit de tijd voordat ze zelfs geboren waren. Ik sluit daarom maar af met de laatste regels uit hun eigen persbericht: “Rock is nu van alle generaties. Mother Bass is de band die ze zelf gemist hebben de afgelopen tien jaar!”

Mario van Os