Operation:MindcrimeAlbum

Operation:Mindcrime is het nieuwe project van Geoff Tate, voormalig zanger van de band Queensrÿche. In april 2014 zijn Tate en zijn vorige bandleden tot een schikking gekomen, waarbij  Rockenfield, Wilton en Jackson het recht op de naam “Queensrÿche” is toegewezen en Geoff Tate kreeg de exclusieve rechten over zijn grootste meesterwerken, de albums “Operation:Mindcrime” en “Operation:Mindcrime II”.  Omdat Tate wederom conceptalbums wil maken en voor de fans herkenbaar en vindbaar wil zijn, heeft hij ervoor gekozen om zijn nieuwe project te vernoemen naar deze albums.

Nu de ruzie met een schikking is afgerond, kan Tate zich weer toeleggen op datgene waar hij goed in is: muziek maken. Dat Tate één van de beste rockzangers is die op deze wereld rondloopt zal niemand ontkennen en op dit album bewijst hij deze status nog maar eens een keer.  Een nummer als Burn spat vocaal gewoon uit je boxen.

De muzikale samenstelling voor dit album wordt door Tate bewust een project genoemd en geen band. In diverse interviews geeft Tate aan zijn buik vol te hebben van een vaste bandsamenstelling en geeft aan waar mogelijk gebruik te willen maken van “like-minded people uniting to achieve a common goal”. Dat doel is voor dit en het volgend jaar het afronden van een trilogie die aanvangt met “The Key”.

De groep ‘gelijkgestemde’ muzikanten is dan ook specifiek voor dit album geselecteerd en bestaat uit een aantal oudgedienden en een aantal nieuwe toevoegingen. De basis wordt min of meer gevormd door  Kelly Gray, Randy Gane en Simon Wright – bekend van zijn vorige albums “Frequency Unknown” en “Kings & Thieves”.  Opvallend is dat alle instrumenten op het album afwisselend door verschillende muzikanten worden bespeeld, maar uit de meegeleverde informatie blijft het onduidelijk wie op welk nummer speelt. Het gehele project vormt dan ook een eenheid, waarbij natuurlijk de zang van Tate opvalt, maar waarop ook ruimte is voor een paar schitterende gitaarsolo’s van met name Kelly Gray. Ook toetsenist Randy Gane laat van zich horen met onder andere een toetsensolo op Ready To Fly. De zang is overigens niet alleen van Geoff Tate zelf, maar ook Kelly Gray en Scott Moughton zijn vocaal te horen en Mark Daly levert zijn bijdrage op Life Or Death?.

“Als ik de wereld kon veranderen, hoe zou die er dan uit zien?” is het centrale thema van deze muzikale trilogie. In dit eerste deel wordt de sleutel “The Key” gevonden om verandering aan te brengen. Een thema waarin Tate niet alleen staat, want hoorden we Riverside in hun laatste album ook niet zingen over een tijdmachine waarmee men de geschiedenis kon herschrijven om zodanig het huidige tijdsbeeld te veranderen. Het thema komt voort uit het beeld dat Tate heeft op de huidige maatschappij – waarin politiek en geld belangrijker lijken dan liefde en meelevendheid – een thema waar Tate al eerder over schreef in bijvoorbeeld “Empire”.

Het album start op een vergelijkbare wijze als I Remember Now – het nummer waarmee het album “Operation:Mindcrime” startte; achtergrondgeluiden uit een ziekenhuis, computer aanslagen en zacht opbouwend geroezemoes. Langzaam zwelt de muziek aan naar een voorlopige climax ‘The Future’. Het ademt eenzelfde atmosfeer uit en zorgt voor een vergelijkbare intrigerende prelude op het thema. Burn zet deze lijn door, waarbij het klassieke Queensrÿche geluid naar boven komt met sprekende gitaarlijnen, atmosferische toetsen en meeslepende melodieën. Het geluid van Queensrÿche in zijn hoogtijdagen wordt hier geëvenaard. Jet City Woman en Silent Lucidity klinken door in Re-inventing The Future. Toch grijpt Tate niet alleen terug op zijn muzikale verleden, maar maakt een er een eigentijds nummer van – de toekomst opnieuw uitgevonden ;-)

De korte interludes op het album Discussions in a Smoke Filled Room, respectievelijk An Ambush Of Sadness zorgen voor rustpuntjes en zorgen dat het verhaal weer een wending krijgt. Maar ook muzikaal worden de nummers hierdoor gescheiden. De drie nummers tussen deze interludes zijn overigens niet de sterkste van het album. The Stranger is een soort van rapnummer, Hearing Voices bevat overigens een heerlijke baslijn en ook een uiterst strakke gitaarsolo en zou uitstekend passen bij het album “American Soldier” en ook On Queue met een uiterst langzaam ritme haalt het niet bij de overige nummers op het album. De saxofoonsolo van Geoff Tate op laatstgenoemd nummer geeft dit nummer overigens wel een prettig sfeertje.

Deze saxofoon is ook te horen op het slotstuk The Fall. Tate heeft een uiterst grote longinhoud en kan naast uitstekend zingen, dus ook dit soort blaasinstrumenten bespelen. Daarnaast horen we het zeer specifieke geluid van de dulcimer – een snaarinstrument bespeeld door Scott Mercado. The Fall is niet alleen het langste, maar ook het meest afwisselende nummer en daarmee een waardige afsluiter van dit uitstekende album.

Geoff Tate verrast met “The Key” vriend en vijand door op muzikale wijze revanche te nemen op de voorbije periode. Tate voegt met dit album een uitstekende album toe aan zijn uitgebreide discografie en een waardige opvolger van zijn levenswerk “Operation:Mindcrime”. Tate heeft aangegeven om tussen de delen maximaal zes maanden tijd te laten zitten, zodat we volgend jaar al kunnen genieten van de volledige trilogie. Ik kijk er naar uit!

Mario van Os