Wings Of Steel

Homesick

Info
Uitgekomen in: 1992
Label: SI Music
Website: -
Tracklist
Trees Of Stone (4:03)
Living On A Dream (5:41)
Too Many People (6:40)
On Your Own (5:03)
Crazy World (4:51)
The Unborn Child (6:26)
Narrow Minded (6:03)
Make It Alone (3:21)
Running On The Edge (4:44)
Surrounded (7:09)
Jan van Heumen: drums, zang
Roland Kok: basgitaar, toetsen
Peter van de Ven: gitaar, toetsen
Met medewerking van:
Elske Tervoort: fluit op Narrow Minded
Face The Truth (1995)
Homesick (1992)

 Naar mijn weten zijn er in de progscene maar twee albums waar een koe op staat afgebeeld. Allereerst is daar het internationaal vermaarde Pink Floyd-meesterwerk “Atom Heart Mother” met een meewarig kijkende Greta op de voorkant. Al jaren spreekt deze opvallende hoes velen tot de verbeelding. Die andere koe prijkt op “Homesick”, de debuut cd uit 1992 van het Nijmeegse trio Wings Of Steel. In de eerste helft van de jaren ’90 timmerde de band behoorlijk hard aan de Nederlandse weg met hun Rush-achtige muziek (periode “Hemispheres” – “Power Windows”). Voor de duidelijkheid: met Pink Floyd had Wings Of Steel, behalve die koe dan, helemaal niets te maken.

Deze debuut-cd is zoals een debuut-cd hoort te zijn, namelijk vol gedreven wilskracht. Niet voor niets was de band indertijd een graag geziene gast op de vaderlandse podia en bij de lokale radio. De band stond o.a. in het voorprogramma van Saga en IQ. “Homesick” is dan ook meer dan een vereeuwiging van tien van hun nummers. De cd doet dienst als ijkpunt van de Nederlandse symfoscene op dat moment. We praten dan over groepen als Egdon Heath, For Absent Friends en PTS. De band was overigens beduidend minder heavy dan de naam doet vermoeden.

De drie heren spelen of ze met hun zessen zijn. Allen hebben dan ook een dubbele functie, de zwoegers. Zo is Jan van Heumen zingende drummer, of drummende zanger zo je wilt. Het zingen gaat hem goed af. Naast een overtuigende stem richting John Wetton zoals die meteen al te horen is in het opgewekte Trees Of Stone, heeft hij een fantastische timing. Hij is ritmisch in elke vezel. Hij kan ook een lekker potje drummen. Met zijn kordate slagen voorziet hij de nummers van een vrij eenvoudig basisritme dat hij regelmatig opsiert met flitsende breaks en felle accenten.

De roffel waar de cd mee opent is dan ook een lekkere binnenkomer. Een reden waarom zijn ritme’s zo lekker klinken ligt in de puike samenwerking met bassist Roland Kok. Neem bijvoorbeeld diens melodieuze basspel in Living On A Dream, de gelijk met de gitaar opgaande riffs van Too Many People of de opmerkelijke begeleiding van de gitaarsolo aldaar en constateer dat beide heren door geen noot overbodig te spelen, zorgdragen voor een gevarieerde ondergrond.

Ster van deze trojka is absoluut gitarist Peter van de Ven die met z’n Alex Lifeson-achtige spel een aaneenschakeling van sterke momenten biedt. Tokkels, thema’s, riff’s, solo’s, vooral die magnifieke solo in Narrow Minded is om je vingers bij af te likken, het onbetwiste hoogtepunt van deze cd. Zowel van de Ven als Kok spelen ook nog toetsen op dit album. Ze doen dit met akkoordmatige inkleuring, dus geen loopjes of virtuoze friemels. Vergis je echter niet: het klinkt zalig. Erg fraai is het eind van het meest symfonische nummer The Unborn Child met een zeer emotioneel zingende Jan van Heumen. Evenals bij hun Canadese helden komt Wings Of Steel in Too Many People en Narrow Minded ook met enkele reggea-achtige passages en verdraaid, het past nog in het geheel ook. Make It Alone is een fraaie ballad met akoestisch gitaarspel en tweestemmige zang. Het is meer een slotnummer dan een rustpuntje tussendoor zoals het nu gepresenteerd wordt en daardoor snijdt het onbedoeld de laatste twee nummers wat los van de rest. Jammer, want Running On The Edge en Surrounded zijn beslist een voortzetting van de goede lijn met de eerdere nummers. Make It Alone komt min of meer nogal ongelegen. Dit enige smetje op de cd wordt echter zo weer vergeten, want wat eindigt de plaat sterk. Een zeer waardig debuut.

Drie jaar na “Homesick” verscheen de opvolger “Face The Truth” en helaas moest Wings Of Steel na enkele maanden al de waarheid onder ogen zien. Hun label (SI-music) ging failliet en de band kwam in de kou te staan. Sindsdien heb ik nooit meer iets van de band of de mannen vernomen. Eigenlijk zit ik evenals bij “Principium” van Garden Wall, een recensie te schrijven over een cd die amper nog te krijgen is en toch heeft dat zin. Mocht je dit koetje tegenkomen in een bak met tweedehands-cd’s, aarzel dan geen moment en doe zoals ik: voor een habbekrats haal je een waardevolle cd in je collectie.

Dick van der Heijde

Send this to a friend