Tekst: Ruard Veltmaat en Math Lemmen
Foto’s: www.johnwetton.com/

31 januari 2017 gaat de boeken in als de sterfdag van wederom een grote progheld. Na het jaar 2016, waarin grote iconen binnen de prog (en de muziekwereld in het algemeen) veel artiesten overleden, hebben we nu een nieuw slachtoffer. Zanger en bassist John Wetton overleed deze dag aan de gevolgen van kanker.

John Wetton was een rasechte progartiest die in zijn carrière een grote diversiteit aan muziek heeft geproduceerd. De meesten onder ons kennen hem als de zanger/bassist van King Crimson, Uriah Heep en Asia, maar hij speelde ook in andere grote bands, zoals Wishbone Ash, UK, Roxy Music en Icon, de samenwerking met zijn vriend Geoffrey Downes. Daarnaast was hij een graag geziene en gehoorde gast bij diverse progartiesten zoals Steve Hackett. In het begin van zijn carrière stond hij bekend om zijn improvisatievermogen op de basgitaar, later zou het accent verschuiven naar zijn capaciteiten als songsmid. Het meest werd hij echter geroemd om zijn mooie warme, maar ook krachtige stem. Zijn overlijden zal dan ook als een schok in de muziekwereld aankomen.

John Wetton 01

Zijn muzikale legenda is op zijn minst indrukwekkend te noemen. Wetton groeide op in Bournemouth, waar hij op school Richard Palmer-James (Supertramp, King Crimson) leerde kennen en samen in een band speelde. Wetton werd in de band opgenomen en was sinds het eind van de jaren zestig beroepsmuzikant. Officieel begon hij zijn carrière in 1970 bij de band Mogul Trash, min of meer tegelijk met de band Family. In 1972 besluit hij na enig aandringen van Robert Fripp toch de nieuwe bassist te worden van King Crimson, hoewel Fripp de band een jaar daarvoor formeel gezien nog ter ziele heeft laten gaan. Samen met Fripp, Bill Bruford (drums), David Cross (viool, altviool, Mellotron, fluit en piano), en Jamie Muir (percussie) was Wetton twee jaar actief voor de band. In die jaren werden “Larks’ Tongues In Aspic” en “Starless And Bible Black” geproduceerd. Nog steeds worden deze albums als vernieuwend en baanbrekend binnen de progressieve rock gezien. Wetton maakt daarna nog met Fripp en Bill Bruford “Red” en gaat nog een keer op tour, waarna Robert Fripp andermaal de stekker uit King Crimson trekt en Wetton zich voor korte tijd bij Roxy Music voegt.

Vervolgens verving Wetton bassist Gary Thain van de band Uriah Heep in 1975. Thain was in de gloriedagen van deze band overleden aan een heroïneverslaving en Wetton viel dan ook in de meest tumultueuze en beroemde tijd van de band in. Met hem wordt: “Return To Fantasy” geproduceerd, waarna Wetton de band in 1976 al weer zal verlaten.

John Wetton 02

Na Uriah Heep was Wetton nog betrokken bij een samenwerking met Rick Wakeman, maar dat project kwam niet van de grond. Vervolgens richt hij samen met Bill Bruford, Eddie Jobson en Allan Holdsworth de Britse formatie U.K. Op. Het debuutalbum “U.K.” wordt door veel liefhebbers van het genre als de ultieme vorm van progressieve rock gezien, een unieke mix van prog, symfo en fusion. Na diverse meningsverschillen over de muzikale koers en de invloed van een slechte tijdsgeest voor prog in het algemeen viel deze band in 1979 uiteen. In die jaren ontwikkelde Wetton ook een drankprobleem dat hem diverse jaren parten speelde.
In 1981 richtte hij samen met Steve Howe, Carl Palmer en Geoff Downes de formatie Asia op dat uiteindelijk zijn allergrootste commerciële succes zou blijken te zijn. In 1986 verliet hij deze band om in 2006 weer met de originele bezetting terug te komen.
In de tussenliggende jaren verleende hij zijn medewerking aan diverse projecten en artiesten en nam hij ook een aantal soloalbums op.

John Wetton 03

Na de laatste U.K. reünie-tour met Eddie Jobson in 2015 werd bij Wetton kanker vastgesteld. Hij heeft anderhalf jaar gevochten tegen de gevolgen van deze ziekte. Eind vorig jaar is hij nog getrouwd. Deze aankondiging ging vergezeld van een foto met een bijna onherkenbare John Wetton. Iedereen schrok van deze foto en uiteindelijk is het onvermijdelijke gebeurd. Hij laat zijn vrouw, Lisa en zijn 18-jarige zoon Dylan achter.

In John Wetton verliest de muziekwereld een aimabel mens en een groot musicus.

When day is dawning
You wipe the sleep
Slowly from your eyes
And you remember

Nevermore

 

31 januari 2017 gaat de boeken in als de sterfdag van wederom een grote progheld. Na het jaar 2016 voor grote iconen waarin binnen de prog (en de muziekwereld in het algemeen) veel artiesten overleden, hebben we nu een nieuw slachtoffer. Zanger en bassist John Wetton overleed deze dag aan de gevolgen van kanker.

John Wetton was een rasechte progartiest die in zijn carrière een grote diversiteit aan muziek heeft geproduceerd. De meesten onder ons kennen hem als de zanger/bassist van King Crimson, Uriah Heep en Asia, maar hij speelde ook in andere grote bands, zoals Wishbone Ash, UK, Roxy Music en Icon, de samenwerking met zijn vriend Geoffrey Downes. Daarnaast was hij een graag geziene en gehoorde gast bij diverse progartiesten zoals Steve Hackett. In het begin van zijn carrière stond hij bekend om zijn improvisatievermogen op de basgitaar, later zou het accent verschuiven naar zijn capaciteiten als songsmid. Het meest werd hij echter geroemd om zijn mooie warme, maar ook krachtige stem. Zijn overlijden zal dan ook als een schok in de muziekwereld aankomen.
Zijn muzikale legenda is op zijn minst indrukwekkend te noemen. Wetton groeide op in Bournemouth, waar hij op school Richard Palmer-James (Supertramp, King Crimson) leerde kennen en samen in een band speelde. Wetton werd in de band opgenomen en was sinds het eind van de jaren zestig beroepsmuzikant. Officieel begon hij zijn carrière in 1970 bij de band Mogul Trash, min of meer tegelijk met de band Family. In 1972 besluit hij na enig aandringen van Robert Fripp toch de nieuwe bassist te worden van King Crimson, hoewel Fripp de band een jaar daarvoor formeel gezien nog ter ziele heeft laten gaan. Samen met Fripp, Bill Bruford (drums), David Cross (viool, altviool, Mellotron, fluit en piano), en Jamie Muir (percussie) was Wetton twee jaar actief voor de band. In die jaren werden “Larks’ Tongues In Aspic” en “Starless And Bible Black” geproduceerd. Nog steeds worden deze albums als vernieuwend en baanbrekend binnen de progressieve rock gezien. Wetton maakt daarna nog met Fripp en Bill Bruford “Red” en gaat nog een keer op tour, waarna Robert Fripp andermaal de stekker uit King Crimson trekt en Wetton zich voor korte tijd bij Roxy Music voegt.

Vervolgens verving Wetton bassist Gary Thain van de band Uriah Heep in 1975. Thain was in de gloriedagen van deze band overleden aan een heroïneverslaving en Wetton viel dan ook in de meest tumultueuze en beroemde tijd van de band in. Met hem wordt: “Return To Fantasy” geproduceerd, waarna Wetton de band in 1976 al weer zal verlaten.
Na Uriah Heep was Wetton nog betrokken bij een samenwerking met Rick Wakeman, maar dat project kwam niet van de grond. Vervolgens richt hij samen met Bill Bruford, Eddie Jobson en Allan Holdsworth de Britse formatie U.K. Op. Het debuutalbum “U.K.” wordt door veel liefhebbers van het genre als de ultieme vorm van progressieve rock gezien, een unieke mix van prog, symfo en fusion. Na diverse meningsverschillen over de muzikale koers en de invloed van een slechte tijdsgeest voor prog in het algemeen viel deze band in 1979 uiteen. In die jaren ontwikkelde Wetton ook een drankprobleem dat hem diverse jaren parten speelde.
In 1981 richtte hij samen met Steve Howe, Carl Palmer en Geoff Downes de formatie Asia op dat uiteindelijk zijn allergrootste commerciële succes zou blijken te zijn. In 1986 verliet hij deze band om in 2006 weer met de originele bezetting terug te komen.
In de tussenliggende jaren verleende hij zijn medewerking aan diverse projecten en artiesten en nam hij ook een aantal soloalbums op.
Na de laatste U.K. reünie-tour met Eddie Jobson in 2015 werd bij Wetton kanker vastgesteld. Hij heeft anderhalf jaar gevochten tegen de gevolgen van deze ziekte. Eind vorig jaar is hij nog getrouwd. Deze aankondiging ging vergezeld van een foto met een bijna onherkenbare John Wetton. Iedereen schrok van deze foto en uiteindelijk is het onvermijdelijke gebeurd.

In John Wetton verliest de muziekwereld een aimabel mens en een groot musicus.

When day is dawning
You wipe the sleep
Slowly from your eyes
And you remember

Nevermore