Monique is 37 jaar en moeder van twee zoontjes en een dochter. Ze is al weer een hele tijd gegrepen door het symfovirus en heeft ze zich helemaal op de prog gestort. Maar ja, je komt nogal wat vragen tegen. Elke maand deelt ze met de Progwereld lezers wat ze meemaakt op haar zoektocht door de wereld van de progressieve muziek.

Duidelijke titel nietwaar? En een waarheid als een koe. Of je nu bij Wehkamp bestelt of je gaat lekker shoppen in het centrum, maakt weinig uit. Als je smaak er maar tussen zit en het de boel een beetje ophaalt dan is het gauw goed. Oké, het zal niet jullie favoriete hobby zijn, maar jullie worden wel zo eens per jaar weer eens meegesleurd door vrouwlief, want de shirts zijn versleten en die onderbroeken zijn niet eens meer goed om de auto mee te poetsen. En dan die schoenen… als je in een plas water loopt worden je sokken nat! Maar ze zitten zo lekker…! En het is een klereklus om die winkels in en uit te lopen, behalve als het om een cd zaak gaat of als er een nieuwe Christine Le Duc winkel is geopend. Dan gaan de koppen glimmen en mag er rustig 15 minuten voor omgelopen worden!

En nee, ik zal het mannelijke soort niet allemaal over één kam scheren. En ja, het is heerlijk om in je oude kloffie rond te lopen. Mijn oude joggingpak zit ook super! Daarbij mijn XXXL T-shirt van de Moodies waar ik in verzuip, maar daar heb ik zomaar hele fijne herinneringen aan. En dan pantoffels die al vijf jaar oud zijn met aan alle kanten de rafels eraan. Mijn ‘censuurpakkie’ noem ik dat altijd. Degenen die me daarin mogen zien kunnen zich gelukkig prijzen (of juist niet…), want zo mag haast geen mens me zien, alleen zij waar ik me super thuis bij voel. Haar in een klem, zonder make-up en wat voel ik me dan heerlijk. Er bestaat geen prettiger kloffie om zo achter mijn pc’tje te zitten en een column eruit te rammelen. En wat een feest om in die oude, haast verrotte spijkerbroek met slobbertrui lekker in de tuin te grutten. Haast zonde om dat weer uit te trekken, want mijn lijf voelt zich daar ongelooflijk in thuis.

Maar goed, buiten de deur is dat een ander verhaal, want madam gaat het huis niet uit zonder een lippenstiftje, gestreken kleren en het haar in de krul. Maar dat zal haast wel weer de gril van een vrouw zijn, want stel je voor wie je tegenkomt. Buiten dat voel je je toch lekkerder als alles er een beetje appetijtelijk uitziet? Zo dus ook als ik naar een concert ga. Of, mag gezegd worden, naar een vergadering waarbij mijn heren prog aanwezig zijn. Het zijn beste kerels en ik ga graag met ze op stap. Ze strijken altijd keurig hun spijkerbroek met een nette vouw als we een concertje pikken en zien er lekker uit. Een lik gel en nieuw shirt, daar kijkt de vrouwelijke helft van de bevolking graag tegenaan.

Tegenwoordig wordt het de heren ook wel eens te makkelijk gemaakt. Ga naar een concert en je slaat twee vliegen in een klap. Wat zeg ik, je bespaart jezelf een hoop ellende en damesgezeur door gewoon daar je nieuwe T-shirts, truien en weet ik wat voor ellende te kopen. De muziekmarkt weet wat de heren willen, spelen daar aardig op in en bieden de lichaamsbedekkingen te kust en te keur aan. Haast jammer dat ze er niet gelijk een stalletje met spijkerbroeken naast zetten, want dan hoefden we helemaal niet meer naar de winkel, nietwaar? Een avondje naar je favoriete band en dan met kleding en een nieuw cd’tje naar huis… Dan hebben we weer aardig gescoord die avond! Eentje voor in de was, eentje voor daags en een voor verjaardagen, waar iedereen je zowat in uit kan tekenen!

Maar het allerergste is toch wel de aanblik van die podiumgasten, die – waar ik ze regelmatig van verdenk – zo met shirt en al uit hun bed zijn gekropen, snel een spijkerbroek uit de hoek gegrist. Maar wel met liefde en zorg hun gitaar en drumstel klaar gezet, die al keurig opgepoetst en glimmend staan te wachten om aangeraakt te worden. Die instrumenten worden met meer egards behandeld dan wie of wat dan ook. Wat ik me trouwens heel goed kan voorstellen, want het is super om bekeken te worden met een Fender Strat in je handen! Maar… degene die dat instrument bespeelt hoeft er zélf niet uit te zien! Is dat niet een beetje krom heren? Of denken jullie, er zitten alleen maar heren in de progzaal en die komen slechts voor de muziek en ik wil alleen maar spelen?

Wel, dan heb ik nieuws voor jullie! Toevallig zijn wij dames wel niet overmatig aanwezig in de zaal, maar we zijn er wel! Zal ik voortaan even met mijn hand wapperen als ik er ben? Strijken jullie je shirt dan even van tevoren? Onze oogvitamines willen graag aangevuld worden zonder extra vitaminepilletjes te hoeven slikken! Ik hoorde laatst tijdens een concert dat wij dames teveel naar het uiterlijk kijken. Want het maakt niet uit wat er op het podium staat, als er maar goede muziek uit komt… Goed, nu draaien we de boel even om, wat zeggen jullie als er zes dames op een podium staan te spelen ongeacht wat voor muziek er gemaakt wordt? Terwijl ze hun oude blouse aanhebben, een fikse ladder in hun panty en geen gezicht 2006 zijn? Dan zijn de opmerkingen niet van de lucht en wordt er snel weer een biertje gehaald, want dat is dan mooier om naar te kijken.

Moet gezegd worden dat niet iedereen er zo bijloopt. Rob Sowden van Arena mag er dan niet uitzien op het podium met zijn nachthemd uit oma’s kast, maar hij is wel gestreken. En de heren van Moongarden weten er ook wel weg mee, strak in pak met smetteloze witte overhemden. En John Wetton mag af en toe wel wat te diep in het glaasje hebben gekeken voor dat hij gaat zingen, maar zijn kleding is onberispelijk. En het hoeft niet allemaal strak in smoking hoor! Een lekkere spijkerbroek met een mooi shirt erop is ook zeer aangenaam om te zien. Het is het totaalplaatje, we komen inderdaad voor de muziek, maar zitten toch snel zo’n slordige anderhalf uur tegen een band aan te kijken, wat best leuk is omdat er heren op de bühne staan die met zorgvuldigheid spelen en er ook zo uitzien! Die dus niet alleen hun instrument oppoetsen maar ook zichzelf. Als ik met een onverzorgde kop jullie haar ga knippen, vragen jullie jezelf ook af wat dat moet worden.

Heren van Knight Area… Zondag is het koopzondag… Gaan jullie met me mee? Gaan we daarna samen een patatje eten…

Monique
monique@progwereld.org