Dorian OperaAlbum

Dorian Opera kreeg in de recensie van “No Secrets” een flinke draai om de oren van Govert Krul. Het duizelde bandleider en oprichter Andrew Roussak daarna zo hevig dat hij zijn ongenoegen in geschreven woorden ter attentie van onze mailbox kenbaar maakte. Maar zoals de tijd de meeste wonden heelt kon Roussak er naderhand best om lachen, al was dat aanvankelijk nog wat aan de zure kant. Nadat er sinds deze memorabele recensie tweeënhalf jaar zijn verstreken komt Dorian Opera nu met de opvolger “Crusade 1212”. En wat blijkt: de draai om de oren heeft positief resultaat opgeleverd.

Zo zei men ‘до свидания’ (tot ziens) tegen het Russische platenlabel MALS en is men overgestapt naar het Duitse label Solemnity Records. Dat label is eigendom van de nieuwe zanger die de welluidende naam Steven The Axe met zich mee draagt. De man blijkt tevens zanger van de metalband Solemmity. Maar eigenlijk heet het beste nieuws Alexandra Goess. Deze zangeres maakt geen deel uit van de vaste bezetting van Dorian Opera ondanks dat ze op dit album minstens de helft van de vocalen op een verdienstelijke wijze voor haar rekening neemt. En als glacé op de befaamde roze koek is de productie van “Crusade 1212” verbeterd ten opzichte van het debuut. Kortom, Dorian Opera slaat terug. En hoe.

Het krap 60 minuten klokkende conceptalbum handelt over de twee Kinderkruistochten die in 1212 in Duitsland en Frankrijk zouden hebben plaatsgevonden om Jeruzalem van de islam te bevrijden. Een onderwerp waar Roussak mee in aanraking kwam en wat hem zo bezighield dat het als thema diende voor dit album vol dramatiek. Hoofdrolspelers in dit verhaal zijn Jan, Constance en Stephan (andere bronnen spreken overigens over Stefan, Nikolaus, Nikolaas en Nicholas). Ondanks dat Dorian Opera vocaal gezien een forse stap vooruit heeft gezet, vind ik het nog een zwak plekje op deze cd. Zo zingt The Axe theatraal tegen het Italiaanse aan waarbij hij de notenplank in al zijn enthousiasme wel eens misslaat (luister maar eens naar Follow Your Heart). Omdat zijn vocale rol beperkt blijft kunnen we het met de mantal der liefde bedekken. Daarnaast heeft hij in een over het algemeen goed zingende Goess een prima tegenspeelster.

Muzikaal gezien heeft “Crusade 1212” meer rustmomenten en variatie dan zijn voorganger waardoor het album beter in balans is. Een hoofdrol is weggelegd voor Roussak die zijn klasse op uiteenlopende toetseninstrumenten laat horen. Wat dat betreft val je met het pakkende Ouverture 1212 al gelijk met je neus in de boter. Verder horen we op Sermon In Saint-Denis en Carthago een lekker scheurende Hammondorgel, laat hij op Follow Your Heart horen een klassiek geschoolde pianist te zijn en passeren met regelmaat synthesizersolo’s de revue. Tussen al dit toetsenwerk krijgt Oliver Weislogel regelmatig de gelegenheid enkele pittige gitaarsolo’s te laten klinken. Op een van de hoogtepunten van deze cd, het volledig instrumentale Crusade, laat hij horen een uitstekend metalgitarist te zijn. Maar over het algemeen heeft dit album een orkestraal licht bombastische uitstraling die het best omschreven kan worden als een mix van Dream Theater en Symphony X. Daar hoeven we verder niet geheimzinnig over te doen.

Met “Crusade 1212” heeft de Duitser van Russische afkomst zijn criticasters op een passende wijze van repliek gediend. Op een niet originele maar wel degelijke wijze heeft Dorian Opera onder aanvoering van Andrew Roussak laten horen dat er wel degelijk toekomstmuziek in deze groep zit.

Hans Ravensbergen