Tower

Titan

Info
Uitgekomen in: 1982
Label: Dureco
Website: -
Tracklist
Introduction / Titan (9:20)
Get Back (3:09)
Moon (4:05)
We Are [The Boys And Girls] (3:03)
Goin' Home (3:32)
Space Man (3:22)
See You Tonight (3:49)
XIO / Epilogue (8:15)
Ton Hoogeboom: drums
Cor Van Hoogt: zang, gitaar
Henk Van Loon: toetsen, zang
Ben Petersen: basgitaar
Marian Pijnaker: zang

Met medewerking van:

Bob Poncin: drums
Roy Poncin: bas, zang
Titan (1982)

Als een lotusbloem het vuil van de recessie wegspoelend; één van de vele functies van muziek, zeker in 1982; een rampjaar voor de Nederlandse economie. Om de sores te vergeten was destijds de radio het ultieme medium. Wie herinnert zich nog ‘De Avondspits’ gepresenteerd door Frits Spits, die ook een anders gestemd publiek het muzikale schaakspel liet spelen? Toen ik ergens tussen zes en zeven ’s avonds de kreet “Tower, wat een power” hoorde en daarna naadloos een krachtig geluid uit mijn speakers explodeerde (want wat een krachtige & bombastische intro heeft dat See You Tonight meegekregen), wist ik dat deze toren de snelle koningin van de massa pop zou slaan.

Als we de hoes van de lp bekijken, zien we een grote groep mensen die via een toren naar de planeet “Titan” worden geleid, op zoek naar een nieuw bestaan.

De muziek is een paring tussen het symfonische in E.L.O. (ten tijde van het album “Time”) en de doordachte pop van Kim Wilde (denk aan Cambodia). Symfonische poprock met een commercieel randje. Tower was voor mij geen cherubijn, een engel van de tweede rang, maar bracht nogal wat teweeg in mijn muzikale droomwereld (die in de tachtiger jaren de ene revolutie na de andere meemaakte), vandaar deze ode aan een band die het geluk had om in korte tijd het heelal in geschoten te worden, maar daarna de pech van een veranderend muziek klimaat moest oogsten.

Wellicht zijn de singles See You Tonight en Goin’ Home bekend. Vooral eerstgenoemde werd een grote hit. Om dit in een muzikaal historisch perspectief te plaatsen: het album “Titan” stond in de top veertig samen met “Cut” van Golden Earring, “België” van Het Goede Doel en “Mission completed” van Future World Orchestra.

Introduction / Titan is een machtige song die zorgvuldig opgebouwd wordt. Het symfonische orkest zet de toon, de pracht en praal wordt breed uitgemeten, inclusief tempowisseling en verrassende gitaarsolo. De tekst omschrijft “Titan”: een wereld vrij van angst en ondeugdelijkheid. Het is deze compositie, samen met Moon en XIO / Epilogue die toevoeging aan het progarchief rechtvaardigt. Naast deze mooie uitgewerkte stukken zijn er songs die uitnodigen tot meezingen en misschien wat oppervlakkiger ten tonele verschijnen, maar We Are [The Boys And Girls] en Space Man (tevens b-kant van de See You Tonight single) maken dit album wel tot een hele gevarieerde. De teksten ervan zijn lekkere science fiction-achtige onzin met een serieuze kern. Get Back refereert aan het vroegste oeuvre van Kim Wilde. De vocoder speelt hierin een belangrijke rol en voorziet het liedje van een bepaalde schwung. De indrukwekkende zang van Pijnaker laat me ook na dik twintig jaar niet los (een levenslange verslaving) en het is een regelrechte schande dat deze getalenteerde dame niet de kans heeft gekregen om meer van zichzelf te laten horen. Van Hoogt heeft ook een mooie, vrij hoge stem, maar is wel van een beduidend minder niveau dan die van het vrouwelijke element in de groep. Hoe dan ook, het schept heerlijke contrasten met de verrichtingen van Pijnaker. Het ligt aan de persoonlijke smaak of je gecharmeerd bent van ’s mans uithalen. Toch is het vooral zijn imposante gitaarspel dat hoog van de toren blaast en regelmatig vecht om een plekje vooraan. Samen met het functionele toetsenspel waarvoor Van Loon garant staat, bepalen zij samen het lekker pittige geluid van Tower.

Moon is een ballade-achtige compositie verrijkt met piano en een dosis voelbare emotie, die geheel op het conto van Pijnaker valt te schrijven. Het refrein grijpt je en blijft hangen. XIO / Epilogue vormt de grote finale, een afscheid dat er één is die je bij zal blijven. Het eerste gedeelte XIO, dat de elektronica de ruimte biedt, transformeert heel mooi in Epilogue, waarin het orkest allerlei thema’s van de gehele plaat herhaalt en het nummer tot één spannende compositie vlecht. Hoe Pijnaker het laatste woord “…Farewell” zingt geeft me de rillingen over mijn rug. Wat is dit een wonderschoon einde! De plaat is een sterk bewijs dat je voor kwaliteit niet over de landsgrenzen hoeft te zoeken.

Achter de productie van de “Titan” stond Cat Music, een collectief dat bestond uit ex-Catapult en Rubberen Robbie leden, te weten: Aart Mol, Elmer Veerhoff, Geertjan Hessing, Cees Bergman en Erwin van Prehn, die met zijn allen een pareltje aan de Nederlandse rockhistorie hebben toegevoegd. Tower moest sterven na slechts één lp. Het duo Pijnaker en Van Hoogt probeerde het in 1985 als Split Decision met de single Action om later een doorstart met Tower te maken, hetgeen jammerlijk mislukte. Ben erg benieuwd of er leden zijn die nog iets doen in de muziek. Wie het weet mag het zeggen. Nu nog wachten op een officiële re-release op cd, wat vermoedelijk een utopie zal blijken te zijn. Maar je weet nooit hoe raar een balletje kan rollen.

Ton Veldhuis

P.S. Zoals aangegeven is dit album op dit moment niet officieel verkrijgbaar op cd. Echter via Fonos – Het Nederlandse Muziekarchief valt er een lp-op-cd transcriptie te bestellen. Via het onderstaande logo kom je gelijk terecht bij het album van Tower.

Send this to a friend