Salem HillAlbum

Na het album “The Robbery Of Murder” uit 1998 ben ik Salem Hill uit het oog (en oor) verloren. De albums “Not Everybody’s Gold” en “Be” heb ik niet op de plank staan en heb ik ook nog nooit gehoord. Nu ik het nieuwe album “Mimi’s Magic Moment” beluister, valt meteen op hoe enorm deze band gegroeid is de afgelopen jaren! Op “The Robbery Of Murder” deed de muziek sterk aan Kansas denken en klonken de composities wat donker, wat natuurlijk ook door het zware concept van het album kwam. Op deze nieuwe schijf klinkt de band bijzonder fris en doet de muziek veel minder aan Kansas denken. Nu zijn het meer bands als Echolyn en in het bijzonder Spock’s Beard en Glass Hammer die bij me opkomen als ik de muziek op “Mimi’s Magic Moment” hoor.

Op de cd staan slechts vier composities, maar stuk voor stuk zijn het ‘magic moments’. Deze keer heeft Salem Hill geen conceptalbum gemaakt, maar draaien de vier nummers wel om één thema en dat is ‘geboorte’. The Joy Gem is al meteen een schot in de roos. Het heeft een dijk van een melodie en prachtige tempowisselingen. Veel bands hebben moeite om een goede zanger te vinden, Salem Hill heeft echter een heerlijke luxepositie omdat alle vier muzikanten uitstekend kunnen zingen. Toch is er op The Joy Gem nog een extra gastzanger toegevoegd en dat is Neal Morse. Ook Salem Hill behoort tot de CPR lichting (Christian Progressive Rock) en zo was het vast niet moeilijk om Morse te strikken. De combinatie tussen de Salem Hill zangers (ik weet echt niet wie wat zingt) en Neal Morse klinkt fantastisch. In de instrumentale stukken, waar het nummer vol mee zit, zijn goed de Spock’s Beard invloeden te horen. Tegendraadse stukken en pinnige solo’s duiken op zonder dat je het gevoel krijgt dat het overzicht uit het oog verloren wordt. Het vioolspel van David Ragsdale is heerlijk en geeft het nummer nog een tintje extra. Prachtig om te horen hoe de band het thema uitwerkt en steeds weer laat terug komen ondanks dat er zo veel gebeurt. Een nummer dat bij elke luisterbeurt een stukje meer zal groeien.

All Fall Down is het kortste nummer van de cd, maar heeft verreweg het meest pakkende refrein van allemaal. Voor je het weet betrapt je jezelf erop dat je aan het meezingen bent. Het instrumentale tussenstuk is briljant met sterk basspel en fris en bijzonder knap fluitspel van Jeff Eacho. Wat een muzikanten!

Het absolute huzarenstuk is het epische Stolen By Ghosts. Het heeft allereerst de mooiste intro dat ik in jaren gehoord heb. Het geluid dat Carl Croves hier uit zijn toetsenarsenaal haalt raakt meteen een gevoelige snaar. De opbouw is kalm met piano en rustige zang. Dan doet de basgitaar zijn intrede en kan het feest beginnen. Wat volgt is een aaneenschakeling van fantastische thema’s en heerlijke solo’s op viool, toetsen en gitaar en prachtige overgangen tussen rustig ingetogen en heftigere stukken. De zangpartijen zijn stuk voor stuk indrukwekkend en bezorgen me regelmatig kippenvel. Tegen het einde hoor je een fade-out en lijkt het nummer afgelopen te zijn, maar dan, als het bijna stil is, hoor je dat het nummer een totaal andere wending krijgt. Het stuk dat volgt is bloedstollend mooi met zacht en spannend aanvoelend toetsenspel en fantastische zang (wat een uithalen!). Dit is emotie met hoofdletters!

Het afsluitende The Future Me heeft een lekkere jazzy opening met wederom fantastisch spel van Patrick Henry op basgitaar. Wat hij op dit album allemaal laat horen is echt geweldig. Na de minutenlange instrumentale opening komt de rust terug en worden we weer op sterke zang getrakteerd en een mooie pianosolo van Fred Schendel (Glass Hammer). Dan gaat het tempo weer omhoog en komen de jazz en Glass Hammer invloeden weer naar boven met tegendraads spel en vingervlugge toetsen.

Het is eigenlijk onmogelijk om te proberen te omschrijven wat er allemaal gebeurt op dit magische schijfje. Om een goed beeld te krijgen moet je toch echt zelf onder die koptelefoon kruipen en de magische momenten van deze bijzonder getalenteerde Amerikanen over je heen laten komen. Wacht daar niet te lang mee, dan kan hij nog mee in je top 10 over 2005!

Maarten Goossensen