Magni Animi ViriAlbum

 Symboliek en dramatiek gestoken in een jasje van symfonische rock, pop, opera en klassiek!

Wie niet van opera houdt, kan beter nu in de remmen knijpen, afstappen en gaan douchen. Voor alle anderen luidt het advies; fiets lekker mee in de buik van het peloton, neem het afwisselende landschap in je op en geniet van de reis. Want een luistertrip is het zeker, dit “Heroes Temporis” van Magni Animi Viri (MAV). Het is, door de inbreng van de klassiek geschoolde tenor Francesco Napoletano (Arena Foundation Of Verona) en het 100-koppige Bulgaarse symfonieorkest Sif 309, een rock opera in de ware zin van het woord geworden.  

Het idee voor “Heroes Temporis” is geboren in de hoofden van het Italiaanse, uit verschillende muzikale werelden komende, duo Luca Contegiacomo en Giancarlo Trotta. Eerstgenoemde heeft een klassieke achtergrond, terwijl laatstgenoemde zijn roots heeft in de progressieve rock. Onder de naam MAV hebben zij op “Heroes Temporis” geprobeerd om die beide werelden te laten versmelten tot een coherent geheel. En dat is heel aardig gelukt, zo wijst beluistering van dit pretentieuze album uit. Onze ambitieuze Italiaanse vrienden hebben deze monsterklus uiteraard niet via een simpel een-tweetje geklaard. Het concept, de liedjes, de arrangementen, het toetsenwerk en de voortreffelijke productie mogen ze op hun eigen conto schrijven, de rest is door derden ingevuld. Het orkest en de tenor zijn hierboven reeds kort in het spotlicht gezegd, maar ook de andere medewerkers verdienen deze behandeling. Zo is er een belangrijke rol weggelegd voor popzangeres Ivana Giugliano, die met haar heerlijke, ietwat rauwe rockstem veel gewicht in de schaal legt. Ook essentieel is de sonore stem van verteller Matteo Salsano (regisseur en acteur van compagnia Luca De Filippo). Maar pas bij het zien van het lijstje van meewerkende muzikanten gaat het (progressieve) rockhart echt wat sneller kloppen. Daarop komen we de namen tegen van gitarist Marco Sfogli, die je kunt kennen van James LaBrie’s soloplaat “Elements Of Persuasion”, drummer John Macaluso (ex-ARK, Yngwie Malmsteen e.v.a.) en bassist Randy Coven (ex-ARK, Steve Vai e.v.a.).  

Het volgen van het conceptverhaal zal voor velen onbegonnen werk zijn, daar de teksten compleet in het Italiaans zijn. Niet helemaal trouwens, want de koortjes zijn in het Latijn. Dat maakt het er uiteraard niet makkelijker op, maar van echt wezenlijk belang is dat niet. Het doet namelijk weinig afbreuk aan de muziek als je de teksten en het verhaal niet begrijpt. Het verhaal gaat overigens over een man die, al dromend, terugkijkt op de gebeurtenissen in zijn leven. Elke song beschrijft een bepaald hoofdstuk, een voorval uit zijn verleden. De onderliggende boodschap is dat we naar onszelf moeten luisteren en onze geest, onze ziel moeten laten spreken. Dat is, in de ogen van de heren van MAV, het epicentrum van onze diepste gevoelens. Voor wat het waard is!  

“Heroes Temporis” beleeft een groteske ouverture met Colonna Sonora, waarin orkestrale bombast, bliksemgeluiden, trappelende paarden en een diepe vertelstem nadrukkelijk om aandacht vragen. In Heroes…… maken we voor het eerst kennis met de tenor van dienst, die een geweldig Pavarotti-achtig volume etaleert. Best indrukwekkend. De massale koorzang die hem hier begeleidt geeft een Therion-uitstraling aan het geheel. Zangeres Ivana Giugliano legt daarna haar hele ziel en zaligheid in de power ballade Finché. Wat een strot heeft deze mevrouw. Overigens is Marco Sfogli’s gevoelige gitaarsolo ook van grote klasse. Pensieri, met zijn fraaie toetsen en moddervette baslicks, is het eerste echte rocknummer van de plaat. Later, in de spetterende songs Vorrei, Fortis en Senza Respiro, gaat de band pas goed los. Bombastische toetsen, ingewikkelde drumpatronen, massale koren, bronstige baspartijen en groots gitaarwerk zorgen ervoor dat iedere liefhebber van progressieve rock / metal tijdens deze songs op het puntje van zijn stoel, of bank (in het geval van Fortis), terecht zal komen. Het is best mogelijk om nog pagina’s over deze cd te vullen, maar het is toch vooral de muziek die je moet ondergaan. Typisch zo’n plaat die je in een ruk moet luisteren, waarbij je, als het ware, onderdeel van de muziek moet worden.  

Niet iedereen zal warmlopen voor de theatrale, overdreven bombast die door MAV op “Heroes Temporis” geregeld aan de dag wordt gelegd. Maar zelfs als je dit eerder kitsch dan kunst vindt, zul je moeten toegeven dat het wel verdomde goed gedaan is. De kwaliteit druipt er vanaf, daar zullen de geleerden het toch snel over eens worden. De liefhebbers weten in elk geval genoeg.

Joost Boley