Soft Machine

Grides

Info
Uitgekomen in: 2006
Land van herkomst: Groot-Brittanië
Label: Cuneiform
Website: http://www.softmachine.tk/
MySpace: http://www.myspace.com/thesoftmusheen
Tracklist
Cd:
· Facelift (6:59)
· Virtually (15:34)
· Out-bloody-rageous (8:12)
· Neo-Caliban grides (10:12)
· Teeth (8:03)
· Slightly All The Time (10:34)
· Eamonn Andrews (1:36)
· Esther's Nose Job (11:22)
· Slightly All The Time / Noisette (6:43)
Dvd:
· Neo-Caliban Grides (5:16)
· Out-bloody-rageous (6:57)
· Robert Wyatt's Vocal · Improvisation (2:22)
· All White (4:25)
Elton Dean: altsaxofoon, saxello, elektronische piano
Hugh Hopper: bas
Mike Ratledge: elektronische piano, orgel
Robert Wyatt: drums, zang
Grides (2006)
Floating World Live [Bremen 1975] (2006)
British Tour '75 (2005)
SoftStage [BBC Radio One Live In Concert 1972] (2005)
Breda Reactor 1971 (2005)
Live in Paris 1972 (2004)
Somewhere In Soho (2004)
Kings Of Canterbury (2003)
BBC Radio Volume 2 [Peel sessions 1971-1973] (2003)
BBC Radio 1967-1971 (2003)
Facelift (2002)
Backwards (2002)
Noisette (2000)
Live 70 (1998)
Virtually (1997)
Spaced (1996)
Live At The Paradiso (1995)
Live In France (1995)
Rubber Riff (1994)
BBC Radio 1 Live In Concert (1994)
BBC Radio 1 Live In Concert (1993)
The Peel Sessions (1990)
Live At The Proms 1970 (1988)
Land Of Cockayne (1981)
Alive & Well Recorded In Paris (1978)
Triple Echo (1978)
Softs (1976)
Bundles (1975)
Seven (1973)
Six (1973)
Face And Place vol. 7 (1972)
Fifth (1972)
Fourth (1971)
Third (1970)
Volume Two (1969)
Soft machine (1968)

Bepaalde bands ontdek je bij toeval. In het geval van Soft Machine heb je als luisteraar wel eens het idee ‘wat hoor ik nou’? Het is geen gevoelige of ingetogen Canterbury-prog, maar ook weer geen jazz. Een groep met vele gezichten. Eén daarvan is de bezetting die begin jaren zeventig was ontstaan, na het vertrek van frontman Kevin Ayers. De groep was zoekende en met saxofonist Elton Dean in de gelederen was van de typische jaren zestig psychedelica en Britse underground weinig meer over. Het duurde tot halverwege jaren zeventig, toen op platen als “Seven” en “Bundles” (met Allan Holdsworth op gitaar) de melodische aanpak terugkeerde en minder werd geïmproviseerd. Tot die tijd was Soft Machine vooral een spannende en veelal ontoegankelijk collectief van muzikanten. Vooral op het podium en dat onderstreept “Grides”. Een set bestaande uit een cd en dvd, die de groep laat horen en zien tijdens hun tournee ter promotie van de dubbel-lp “Third”, toen duidelijk werd dat drummer Robert Wyatt de uitgestippelde koers van de andere bandleden niet meer wilde volgen. Hij prefereerde een meer song georiënteerde band, in plaats van de pretentieuze ‘prog-jazz’ zonder kop of staart.

De cd bevat het concert dat de band op 25 oktober 1970 in het Amsterdamse Concertgebouw gaf. Twee sets met een toegift, in prachtig helder stereo opgenomen. Fijn dat klasselabel Cuneiform een gedetailleerde tracklisting meelevert, want na twintig minuten kun je als luisteraar al behoorlijk de weg kwijtraken. Het karakter van de muziek is sterk verwant met Third (vooral in Slightly all the time), maar loopt ook al vooruit op Fourth (zoals in Teeth te horen is). Druk toetsenspel op de Fender Rhodes van Mike Ratledge, met een vrij bassende Hugh Hopper en een dominerende Dean op sax. En Wyatt? Die drumt gedreven zijn partij mee, maar weet soms ook niet welke richting de andere leden opgaan.

Kenners van de elektrische periode van Miles Davis (1970-1975) kopen met “Grides” zeker geen kat in de zak, want dezelfde energie, durf en uiterst losbandige progressieve jazz viert hoogtij in deze Soft Machine-bezetting. Je moet er maar vijf kwartier lang voor open staan! Afgaande op het harde applaus aan het einde van de sets was het Amsterdamse publiek onder de indruk: die moeten zeer open-minded hebben geluisterd en toegekeken.

Dat toekijken kan op de dvd, waarop een studioconcert van de band voor Radio Bremen (Beat Club) staat, opgenomen op 23 maart 1971. Het mooie aan deze opnames is, dat te zien is hoe onderling de muzikale verhoudingen lagen. De leden doen zichtbaar hun eigen ding en zijn uitstekend op elkaar ingespeeld. Om een plaatje te hebben bij deze complexe muziek is absoluut een pré. Het optreden duurt twintig minuten, inclusief een zangimprovisatie van Wyatt, die een paar maanden later de band zal verlaten. De kwaliteit van de beelden is goed, alhoewel soms wat blokkerig en -zoals bij andere Beat Club opnamen- met toevoeging van beeldeffecten.

“Grides” vertegenwoordigt, in navolging van eerdere live-uitgaven van Cuneiform, een belangrijk hoofdstuk in de geschiedenis van Soft Machine. Zoals al opgemerkt geen gemakkelijke kost, maar historisch gezien een verplichte aanschaf voor liefhebbers. Een speciale opmerking daarbij voor de uitstekende verpakking van Cuneiform, inclusief een interessant essay van biograaf Aymeric Leroy, die op heldere wijze tekst en uitleg geeft over de bewuste periode van de groep.

Wouter Bessels

Koop bij bol.com

Send this to a friend