Pure Reason Revolution

The Dark Third

Info
Uitgekomen in: 2006 (heruitgave met bonusplaat in 2007)
Land van herkomst: Groot-Brittannië
Label: Sony / BMG
Website: Pure Reason Revolution
MySpace: Pure Reason Revolution

Pure Reason Revolution – The Dark Third – Limited Edition reissue
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Uitgekomen in: 2020
Label: Insideout
Website: https://nl-nl.facebook.com/purereasonrevolution
Tracklist
Aeropause (5:04)
Goshen's Remains (5:45)
Apprentice Of The Universe (4:16)
The Bright Ambassadors Of Morning (11:56)
Nimos & Tambos (3:45)
Voices In Winter / In The · Realms Of The Divine (6:35)
Bullitts Dominæ (5:23)
Arrival / The Intention Craft (8:53)
He Tried To Show Them Magic! / Ambassadors Return (5:15)

Pure Reason Revolution – The Dark Third – Limited Edition reissue:

In Aurelia (3:59)
Borgens Vor (4:18)
The Exact Colour (4:06),
The Twyncyn/Trembling Willows (7:16)
Chloe Alper: zang, bas
Andrew Courtney: drums
Jon Courtney: zang, gitaar, toetsen, bas
James Dobson: toetsen, viool, zang, bas
Gregory Jong: gitaar, zang, toetsen
Jamie Willcox: gitaar, zang
The Dark Third (2006)
Cautionary Tales For The Brave EP (2005)

Als je van goeie muziek houdt met een neiging naar progressieve rock, kan je geen internetpagina aanklikken of je komt vroeg of laat Pure Reason Revolution tegen. Zodra je ook maar zoekt naar ‘uiterst hip’ en ‘prog-beinvloed’ is het déze band uit Londen die je het eerst ontmoet. Zodoende is deze door Alan McGee van het label Poptones ontdekte band het koekje van de week. Pers en publiek struikelen over elkaar om de ‘hipheid’ van deze newprog-band te benadrukken en weifelen voor het eerst in járen niet om invloeden van Pink Floyd, Beach Boys, Nirvana en The Smashing Pumpkins naast elkaar te noemen. Na een lading singles en één behoorlijk gevulde ep, waar het publiek al goed kennis kon maken met de stijl van de groep, krijgen we dan nu het debuut voorgeschoteld.

“The Dark Third” heet het debuut van deze reeds doodgeknuffelde groep, bestaande uit zes leden, maar die als voornaamste componist de instrumentalist Jon Courtney kent. Hij zingt, maar beschikt niet over een geweldige stem. Niet dat dit erg deert, want het overvloedige deel van de composities wordt door de voltallige band meegezongen, waardoor het verschil tussen een leadzanger en een achtergrondzanger bij PRR volstrekt wegvalt. Daarbij valt vooral op dat één van die leden een vrouw is en de aangename stem van Chloe Aspers. Zij is het die in veel tracks begint met zingen (om het woord leadzang te omzeilen) en dit is een welkome verrijking van de opmerkelijke potpourri die PRR over ons uitstrooit.

Daar het geluid van PRR zo gefocust is op de vocalen en veel melodieën aan de zangpartijen hangen, kan ik stellen dat de openingstrack een gedurfde keuze is. Aeropause is een volslagen instrumentale opener met een lyrisch gitaarthema en geeft de luisteraar alvast even lucht. In de tracks die volgen zal PRR steeds steentje voor steentje het geluid opbouwen, tot met name Arrival / The Intention Craft laat horen waar het geluid van PRR voor staat.

Wat betreft de politiek ten aanzien van het uitbrengen van twee edities van dit album, een Engelse versie en een Amerikaanse, tast ik geheel in het duister en stel zelfs verschillende vraagtekens. De Amerikaanse editie vervangt The Exact Colour en The Twyncyn / Trembling Willows door de van de ep’s bekende (overigens meer single-gerichte) Nimos & Tambos en The Intention Craft. Het zijn beide geweldige tracks, behept met uiterst vlotte melodieën, maar mijn voorkeur gaat uiteraard uit naar de (originele) Engelse editie. Uiteraard merkte ik bij de bestelling van deze cd dat ik ‘per ongeluk’ de Amerikaanse editie had besteld, dus pas daarop. Raar dat die twee tracks niet als ‘bonus’-tracks op de Amerikaanse versie zijn gezet; dát had deze versie pas interessant gemaakt.

Alhoewel de sound van PRR mij erg aanspreekt en de kracht van de composities sterk genoeg zijn, krijg ik ook soms sterke Frankie Goes To Hollywood-achtige gevoelens van deze plaat. Soms propt PRR zijn muziek zó vol geluidjes, samples, instrumenten en productiefoefjes, dat ik me werkelijk afvraag of een 12 minuten durende track als The Bright Ambassadors Of Morning niet wat kórter had gekund, een constatering die ik overigens nooit zou gebruiken voor het nummer van Pink Floyd waar deze titel uit komt. Hoewel ik mij de hipheid van PRR bij een muziekliefhebber van niet-progmagazines zou kunnen voorstellen, krijg ik heel soms toch een beetje een “Big Generator”-nasmaakje van “The Dark Third”, waarbij gesteld moet worden dat de liedjes op deze laatste wél sterker zijn.

Het al wat oudere nummer Apprentice Of The Universe bijvoorbeeld, met zijn aangename ‘I’m cold & I want to go to sleep’-refrein, is helemaal volgepropt met effecten. Persoonlijk zou ik erg benieuwd zijn als de Trevor Horn of Bob Ezrin-achtige productietechnieken overboord worden gegooid en meer zou worden gezocht in een Steve Lillywhite, of desnoods Rick Rubin-achtige benadering. Ik vermoed dat we dán pas werkelijk de kwaliteit van Pure Reason Revolution zullen zien. De toekomst zal uitwijzen of we hier te maken hebben met een nieuwe Mansun of een nieuwe Muse. Tot die tijd zitten we opgescheept met dit als gebakken lucht vermomde bijna-meesterwerk, dat nét niet de hype weet te bevestigen. Mijn advies is daarom dan ook: scherp in de gaten houden, dit.

Markwin Meeuws

2CD:
Koop bij bol.com

2LP:
Koop bij bol.com

Pure Reason Revolution – The Dark Third – Limited Edition reissue

Dit was indertijd een behoorlijk vooruitstrevend album dat vooral een jonger publiek wist te bereiken. Twee jonge muzikanten die heerlijk hun eigen gang gingen en die lak hadden aan traditionele conventies in de progressieve rock, tekenden bij Insideout. Dat label bewees daarmee ook verder te durven kijken. Op mij persoonlijk maakte het album diepe indruk. De opbouw, de terugkerende thema’s en de enorme drive is op dit album geweldig. En ook nu, bijna 15 jaar later, heeft het album niets aan kracht ingeleverd.

Nu de band met het album “Eupnea” weer helemaal terug is, krijgt ook dit eerste album een zogenaamde Limited Edition Reissue. Hier is de verpakking anders en er is een tweede disc toegevoegd met niet eerder uitgebracht werk dat in die periode werd opgenomen.

Op de tweede disc staan vijf composities die de hele sfeer van “The Dark Third” uitstralen. Ze hadden er zo tussen gepast. In Aurelia is zo’n typisch Pure Reason Revolution (PRR) nummer met een groovy drumritme, zware gitaarriffs en die twee sterkte zangstemmen die bijna bezwerend zingen.

Borgens Vor begint als een mooi ingetogen stuk en ontpopt zich in de tweede helft tot een sterk uptempo nummer met een paar heerlijke overgangen. Deze tweede cd bevat ook twee nummers van beide dik zeven minuten. Golden Clothes is daarvan het meest intens. Het voelt als een geweldige achtbaan vol met loops en kurkentrekkers die alle adrenaline uit je weten te persen.

Het laat maar weer horen hoeveel creativiteit in dit duo zat (en nog altijd zit). Het zal lastig geweest zijn om tot de definitieve tracklist te komen destijds. De nummers op deze bonusdisc doen niet onder voor de muziek op het origineel.

Maarten Goossensen

Send this to a friend