Gentle Giant

In A Glass House

Info
Uitgekomen in: 1973 (heruitgaves in 2000 en 2005)
Land van herkomst: Groot-Brittanië
Label: WWA / Alcard / DRT Entertainment
Website: Gentle Giant
MySpace: Gentle Giant
Tracklist
The runaway (7:16)
An inmates lullaby (4:40)
Way of life (8:04)
Experience (7:50)
A reunion (2:12)
In a glass house (8:09)
Gary Green: gitaren, mandoline, percussie, altblokfluit
Kerry Minear: toetsen, percussie, blokfluit, zang
Derek Shulman: zang, altsaxofoon, sopraansaxofoon, blokfluit
Ray Shulman: basgitaar, viool, gitaar, percussie, achtergrondzang
John Weathers: drums, percussie
Giant at the GG DVD (2006)
Giant on the box DVD (2004)
Scraping the barrel (2004)
Under construction (1997)
Civilian (1980)
Giant for a day (1978)
The missing piece (1977)
Playing the fool - live (1977)
Interview (1976)
Free hand (1975)
The power and the glory (1974)
Octopus (1972)
Three friends (1972)
Acquiring the taste (1971)
Gentle Giant (1970)

Nadat Gentle Giant – geloof het of niet – tijdens een tournee in 1972 als voorprogramma van Black Sabbath had gespeeld, breekt voor de groep een onzekere tijd aan. Na een conflict met de overige bandleden en in het bijzonder met zijn broers Ray en Derek verlaat Philip Shulman de groep wegens persoonlijke omstandigheden. Ook zit de band in Amerika zonder platencontract, terwijl zij daar juist behoorlijk voet aan de grond kregen met voorganger “Octopus”. Zo kan het gebeuren dat “In A Glass House” in september 1973 alleen in de Europa verschijnt.

Mensen die in glazen huizen wonen, moeten geen stenen gooien. Dat is in één zin het concept van deze plaat, die opent met – hoe ironisch – brekend glas dat middels een tapeloop in een geweldige climax ontaardt en de band met The Runaway een sterke openingstrack neerzet. Wat direct ‘in het oor springt’ is de herkenbaarheid. Onmiskenbaar Gentle Giant, direct vanaf de eerste maat van het nummer. Onder leiding van Derek Shulman, die op dit album het vertrek van Phil meer dan uitstekend opvangt, worden verschillende maatsoorten verkend en lopen diverse melodielijnen door elkaar heen. De zang van Shulman komt geweldig uit de verf: krachtig als in The Runaway, falsetto in het opvolgende An Inmates Lullaby en meeslepend in Way Of Life en het titelstuk. Minstens zo gedreven laten de andere vier muzikanten horen waartoe zij in staat zijn en dat is niet mis. De unieke combinatie van onder meer een klassiek geschoolde toetsenist (Minnear), een gitarist met een blues-achtergrond (Green) en een kort daarvoor tot de band toegetreden rockdrummer (Weathers), leidt tot een ongekend geluid binnen de Engelse progressieve rock van de jaren zeventig. Mede dankzij Weathers is “In A Glass House” de meest rockgeoriënteerde plaat van de formatie: zijn puntige drumwerk zorgt met het vloeiende basspel van Ray Shulman voor de drijvende kracht van Way Of Life, één van de hoogtepunten van het album. Luister naar de verrassende breaks die eerst hetzelfde klinken, maar toch subtiel van elkaar verschillen. En dan de Mini Moog van Kerry Minnear: gespeeld zoals alleen hij kan, op een bijna jazzy manier. Onderwijl laat hij ook nog korte pianoriedeltjes los tussen de coupletten. Grote klasse en tekenend voor de originaliteit van de groep. Ook Experience en A Reunion bieden een aaneenschakeling van sferen en klassieke vormen, die op het conto van Minnear kunnen worden geschreven. Tenslotte introduceren de akoestische gitaren van Green en Ray Shulman het titelnummer, dat qua thematiek teruggrijpt op The Runaway en Experience. Eerlijk gezegd geen afsluiter waar je u tegen zegt, vergeleken bij het voorgaande en de luisteraar achterlaat met een gevoel alsof er nog een stuk komt. Dat gebeurt niet, maar het hindert natuurlijk niet om het album nog een keer te draaien. De verrassing is elke keer weer groot: de ‘kamermuziek’-achtige productie, het spelplezier en het hoogstaande muzikale niveau zorgen ervoor dat In “A Glass House” zich grotendeels kan meten met de andere twee hoogtepunten van de groep, “Three Friends” en “The Power And The Glory”. Het duurde tot 2000 toen “In A Glass House” pas een kwalitatief goede cd-uitgave kreeg, op het eigen Alucard-label, in een originele replica van de hoes en geflankeerd door twee prachtige live-versies van The Runaway/Experience en het titelstuk. Deze versie is dan ook de meest definitieve, in tegenstelling tot de meeste recente op het label van Derek Shulman die geen gebruik maakt van het originele hoesontwerp en maar één bonus (live)track heeft.

Bij sommige bands is het vaak moeilijk kiezen met welk album de gehele discografie kan worden verkend. In het geval van Gentle Giant is “In A Glass House” een uitstekend startpunt; een plaat die zowel toegankelijk als avontuurlijk kan worden genoemd en die talloze muzikanten uit de progressieve rock en de jazzrock sterk heeft beïnvloed. Maar bovenal is het één van de minder bekende pareltjes die in het monumentale jaar 1973 verscheen.

Wouter Bessels
Koop bij bol.com

Send this to a friend