InVertigoAlbum

Het hier besproken album is het debuut album van deze vijf Duitsers. Volgens de bijgeleverde promosheet is deze band “sterk beïnvloed door bands als Spock’s Beard, Genesis, Marillion en Satellite, maar klinken ze totaal anders”. Het niveau van deze bands is nog wat te hoog gegrepen, maar met “Next Stop Vertigo” heeft deze band wel een heel leuk album afgeleverd.

Ik zou de muziek van deze band eerder vergelijken met de muziek van Credo, Cosmos, Timelock en No Name. De band maakt lekker ongecompliceerde progressieve rock met een lekker neo-progsausje. De zes nummers klokken allemaal tussen de zeven en twaalf minuten en hebben lekker lange instrumentale passages vol zwevend toetsenspel en pakkende gitaarsolo’s. De tempowisselingen zie je van mijlenver aankomen, maar pakken wel goed uit. Daarbij past de zangstem van Sebastian Brennert prima bij de muziek, alhoewel hij niet altijd even sterk uit de verf komt.

De nummers bevatten stuk voor stuk goed ideeën, maar soms draaft de band wat door. Misschien komt het omdat ze kosten wat het kost lange nummers willen maken, of omdat ze gewoon te veel ideeën in één nummer willen proppen. Neem het nummer Special. De zang melodieën en het refrein zijn echt prima. Die blijven de rest van de dag in je hoofd geramd zitten en blijf je uren laten nog mee neuriën. Maar de overgang naar het instrumentale deel tegen het einde is wel wat geforceerd. Het laatste stuk van het nummer klinkt totaal anders en omdat de band niet meer terugkeert naar het thema van het nummer, heb je het gevoel naar een ander nummer te luisteren.

Zo heeft elk nummer wel zijn kritiekpuntjes, maar de band komt er uitstekend mee weg. Dit omdat het spelplezier en de vele goede ideeën uitstekend uitpakken. Ook weet de band veelvuldig een uitstekende spanning op te bouwen en deze goed uit te bouwen.

Een no-nonsens (neo)progalbum. Zo kan ik deze schijf het beste typeren. Niet vernieuwend, niet  hoogdravend of ingewikkeld, maar wel heerlijk om zo af en toe de cd speler in te schuiven.

Maarten Goossensen