AltrOck Chamber QuartetAlbum

Dit is een merkwaardige plaat: een kamerensemble dat in een klassieke bezetting Rock in Opposition en chamberrock interpreteert. Rondo Veneziano? (Nee.) Apocalyptica redux? (Nee.) Was het idee van veel RIO niet juist dat de bands rock wilden spelen alsof ze kamermuziek brachten? (Ja ja, maar toch.) Het Italiaanse kwartet Sonata Islands speelt al sinds 1999 moderne kamermuziek, en onder de gelegenheidsnaam Altrock Chamber Quartet hebben ze nu “Sonata Islands Goes RIO” uitgebracht, dat een tiental akoestisch vertolkte RIO-nummers bevat.

“Sonata Islands Goes RIO” bestaat gedeeltelijk uit covers van bekende RIO-artiesten zoals Fred Frith (Henry Cow/Art Bears) en Univers Zero, maar biedt ook nieuwe composities, inclusief een nummer geschreven door Francesco Zago van Yugen. Sommige nummers zijn ook in de nieuwe versies nog erg herkenbaar, zoals Presage van het album “Uzed” van Univers Zero, maar de nummers van Fred Frith zijn toch wat verder verwijderd van de originele versies. Interessant is ook de compositie Rethinking Plague, dat een eerbetoon is aan Thinking Plague. Op het eerste gehoor lijkt er weinig gelijkenis te zijn, maar bij intensieve beluistering gaan steeds meer elementen opvallen die wel degelijk voorkomen in het geluid van Thinking Plague, zoals de staccato dissonante noten in de tweede helft van het nummer.

Maar, werkt het ook, RIO als kamermuziek? Vooropgesteld dat dit album voornamelijk bedoeld zal zijn voor doorgewinterde RIO-luisteraars en liefhebbers van modernistische kamermuziek (zoals de strijkkwartetten van Béla Bartok), is het antwoord hierop zonder meer bevestigend. Niet alleen blijken de gecoverde composities goed te werken in de interpretaties van Sonata Islands, die in hun versies terug naar de basis van de muziek gaan, maar ook de nieuwe composities zijn overtuigend. Daarenboven geeft het kwartet ook nog een eigen draai aan de geleende muziek, met name in Presage. De vioolsolo halverwege het nummer, al behoorlijk mooi in het origineel, krijgt van violist Andrea Pecolo een zeer fraaie zigeunerjazzdraai, en daar waar in de versie van Univers Zero zelf de solo afgesloten wordt met pianospel, neemt in deze versie de dwarsfluit die rol voor zijn rekening. Dit werkt erg verfrissend: de kern van de compositie wordt behouden, maar de interpretatie voegt ook werkelijk iets toe.

Door de Rock in Opposition op deze manier te vertalen naar een genre dat zelf aan de basis van veel RIO staat, heeft Sonata Islands een bijzonder album gemaakt. “Sonata Islands Goes RIO” zal niet iedereen aanspreken, maar voor liefhebbers van moeilijke muziek voor wie het ontbreken van drums en elektrische en elektronische instrumenten niet noodzakelijk een gemis is, is dit zonder meer een interessante release.

Christopher Cusack