Brainstorm

Planetfall

Info
Uitgekomen in: 2012
Land van herkomst: Australië
Label: eigen beheer
Website: www.brainstormoz.com
Luistermogelijkheid: www.myspace.com/officialbrainstorm
Tracklist
Fortress First World (9:30)
Ballad Of Mary McKillop (6:47)
Green Zone (6:00)
Thirty Grand A Second (3:30)
Cyren Call (15:56)
Just Another Morning (2:55)
Intelligent Design (10:25)
Nothing To Fear (6:46)
Breakin' Out (7:06)
Planetfall (4:15)
Forest Reason (5:05)
Steve Bechervaise: toetsen, zang, gitaar
Craig Carter: gitaren, zang, toetsen
Vittorio Di Iorio: drums, toetsen
Paul Foley: zang, gitaar, fluit
Jeff Powerlett: bas, zang
Planetfall (2012)
Desert World (2005)
Tales Of The Future (1998)
Earth Zero [Brainstorm 2] (1995)
Brainstorm (1993)

Recensenten komen en gaan bij Progwereld. Maar wat is het toch prettig dat alle recensies die door (ex-)teamleden zijn geschreven tot een lengte van dagen bewaard blijven op deze site. Nadat ik een aantal malen het op anderhalve minuut na exact 80 minuten durende album “Planetfall” van Brainstorm had beluisterd, had ik antwoord nodig. Veel antwoorden. Of liever nog een bevestiging. En daarbij kwam de humorvolle maar realistische gepende recensie van “Desert World” door gewaardeerd ex-teamlid Sander Kok heel goed van pas. Hij nam de lezer mee naar een thema-avond in het teken van de muzikale jaren zeventig. Een avond waarin grote namen voorbij kwamen als Pink Floyd, Jethro Tull, King Crimson, Rush, The Moody Blues, UK en Camel. En dat allemaal verenigd in de uit Australië afkomstige band Brainstorm.

Nu, beste liefhebber, zeven jaar na dato van deze avond is daar op veler verzoek en voor allen die de eerste avond moesten missen, een herkansing. Opnieuw worden je trommelvliezen getrakteerd op een zalige maar weinig originele mix van bovenstaande in vet gedrukte groepen. Met terugwerkend kracht wil ik daar graag nog een groep aan toevoegen: The Doors. In elf nummers variërend van iets minder dan drie tot maar liefst een dik kwartier krijg je niet alleen een thema-avond maar een lesje in authentieke symfonische en psychedelisch getinte muziek. De toetsen liggen er vaak met drie lagen extra dik bovenop. Zoemend toetsengeluid, fluitend toetsengeluid en zwevend toetsengeluid van de drie klavierenbespelers zullen er voor zorgen dat je na afloop van deze avond zweverig naar huis zwalkt. Met een beetje goede wil echoën de mistroostig klinkende stemmen van een van de eveneens drie zangers nog na in je hoofd. Mijn grootste respect gaat uit naar drummer Vittorio Di Iorio, die er een bijzondere en vernuftige stijl op na houdt.

Nee, bepaald vrolijk word je niet van de muziek op “Planetfall”. Maar hoewel niet origineel en ook niet wezenlijk anders dan zijn voorganger, valt er genoeg te genieten. Niet genoeg aan 80 minuten? Bezoek dan de website van de groep waar je nog een lading niet-uitgebrachte muziek kunt beluisteren en zelfs downloaden.

Hans Ravensbergen

Send this to a friend