Leonard, Deke

Iceberg

Info
Uitgekomen in 1973
Heruitgave 2015
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Esoteric Recordings
Website: www.dekeleonard.com
Tracklist
Razorblade & Rattlesnake (6:03)
I Just Can't Win (2:43)
Lisa (3:55)
Nothing Is Happening (4:34)
A Hard Way To Live (3:28)
Broken Ovation (5:28)
Jesse (4:08)
Ten Thousand Takers (3:06)
The Ghost Of Musket Flat (2:48)
Crosby (Second Class Citizen Blues) (1:54)
7171 551 (5:29)
Diamond Road (3:49)
Turning In Circles (3:35)
The Aching Is So Sweet (4:51)
Nothing Is Happening (3:50)
The Four Corners Of Hell (6:02)
After Burning Boogie (3:52)
Deke Leonard: gitaar, toetsen, zang

met:
Martin Ace: basgitaar
Beau Adams: drums
Byron Berline: viool
Paul Burton: basgitaar
Dave Charles: drums
Ralph Down: electronica
Xrosby Eichler: zang
Mike Gibbons: drums
Micky Jones: gitaar
Malcolm Morley: gitaar
Dave Phillips: viool
Tommy Riley: drums
Terry Williams: drums
Freedom & Chains (2005)
Wireless (2005)
Unfinished Business (2002)
Before Your Very Eyes (1981)
Kamikaze (1974)
Iceberg (1973)

Ik heb altijd een haat/liefde/nog meer haat verhouding gehad met Man, de klassieke progband uit Wales. Dat komt volgens mij vooral omdat de band de gave had om op één en hetzelfde album de prachtigste symfonische stukken naast de meest abjecte rotzooi te zetten. Stak het ene stuk het beste van Yes naar de kroon, het volgende had je derderangs blues kunnen noemen, als de spelers van derderangs blues niet ook mensen met gevoel waren geweest. Er is geen album van Man van het begin tot het einde af te spelen zonder dat ergens onderweg je ogen gaan wateren van de narigheid. Daar komt nog bij dat de band zo’n tumultueuze geschiedenis achter de rug heeft, dat het gevoel je bekruipt dat het allemaal klerelijers waren. Niet dat dat er toe doet, de leden van Yes waren ook niet zo gezellig samen, maar die maakten tenminste constante meesterwerken.

Hoe dan ook: datzelfde euvel zie je terug bij de solo-projecten van Man man Deke Leonard. Leonard heeft tijdens zijn leven vier keer in Man gezeten. In 1972 zat hij al voor de tweede keer in de band, die in 1968 was opgericht. Die tweede keer had hij ook zijn ritme-sectie meegenomen, hetgeen door sommige andere leden van Man als een vijandige overname werd beschouwd. Zodra de verhoudingen in de band weer verschoven, werd Leonard er uit gedonderd. Snap je wat ik bedoel?

Man had inmiddels echter al zo’n naam opgebouwd, dat Leonard onmiddellijk een platencontract aangeboden kreeg van A&M. “Iceberg” is het eerste album dat hij voor hen opnam. Het is een allegaartje van sterke rock, suffe bluesjes en andere rariteiten. Zo zijn opener Razorblade & Rattlesnake en afsluiter 7171 551 (kennelijk het telefoonnummer van Monkee Michael Nesmith) fijne rockers en is Nothing Is Happening een mooi staaltje Westcoast pop. Maar de plaat staat ook vol dommige pubrock, saaie blues en als klap op de vuurpijl de flauwe soundscape Crosby, feitelijk niet meer dan twee minuten grommende hond. Daarmee is het album vlees noch vis, laat staan hom of kuit. Progressieve muziek staat er niet op het album, of je moet die hond zijn tijd ver vooruit vinden.

De plaat is in muzikaal opzicht geen hoogvlieger; de band is een allegaartje zonder sterspelers, met als enige constante factor naast Deke Man-bassist Martin Ace. Daarnaast speelt Badfinger drummer Mike Gibbons op een nummer mee. Een knappe gitaarsolo of een mooie pianopartij had de boel al een heel stuk opgetild, maar is ver te zoeken. Nu moeten we het doen met een bijna onhoorbare Mellotron in het eigenaardige The Ghost Of Musket Flat, een lugubere blik op een parallelle wereld waarin Mike Oldfield country speelt.

Dat wil niet zeggen dat het album volstrekt waardeloos is, maar heel bijzonder zou ik het niet willen noemen, eerder middelmatig. Een handjevol aardige stukken en een hoop kruim.

Ook moet me van het hart dat dit niet de meest geïnspireerde heruitgave is die Esoteric ooit gemaakt heeft. Het boekje bevat nauwelijks beeldmateriaal en de schrijver van het gebruikelijke verhaaltje doet geen enkele moeite om de achtergrond van het album te schetsen. Hij is meer geboeid door de cover art, de productionele bijdrage van Dave Edmunds (in feite bijna nihil) en die vermaledijde hond.

Wel bevat het album maar liefst 6 bonustracks, voornamelijk singles en twee – terecht – nooit eerder verschenen stukjes. Curieus is dat Diamond Road, het stuk dat Leonard koos als single om het album aan te kondigen, niet alleen niet op het album zelf staat, maar ook meer weg heeft van een afgekeurd nummer van Status Quo.

Wie daarbij ook nog bedenkt dat de uitgave uit 1995, waarop “Iceberg” zonder bonustracks, maar mét het gehele tweede album “Kamikaze” is geprakt, ook nog leverbaar is, snapt net als ik niet waarom Esoteric hier aan begonnen is. En dus grijpt de geroutineerde recensent maar weer naar de eeuwenoude dooddoener: voor de liefhebber.

Erik Groeneweg

Koop bij bol.com

Send this to a friend