Distorted HarmonyAlbum

Als recensent kan je soms een euforisch gevoel beleven wanneer je een debuutalbum van een gezelschap ontdekt waarin je na een tijdje constateert dat de band veel talent in huis heeft. Het beste voor de toekomst en ontwikkeling van zo’n groep is dat dan niet gelijk de toppen van zijn kunnen worden bereikt. Dan ligt het lot van eendagsvlieg op de loer en we weten allemaal hoe dat afloopt.

De band Distorted Harmony is afkomstig uit de tweede grootste stad van Israel, Tel Aviv, en bestaat uit vijf muzikanten. De twee grondleggers van de groep, toetsenist Yoav Efron en drummer Yogev Gabav komen al in 2009 bij elkaar waarna in 2011 de band werd gecomplementeerd met een gitarist, bassist en een zanger. Deze drie kregen artistiek gezien ook de ruimte, hoewel het titelnummer Utopia al in 2006 door Efron is gecomponeerd. Samen met Gabav ontwierp hij in eerste instantie ook de andere nummers van het album, maar zoals gezegd zorgde het aanvullende trio voor de finetuning. In eerste instantie werd het album alleen digitaal op het internet gereleased, pas later kwam er ook een fysiek exemplaar op de markt.

Ondanks mijn lovende eerste alinea heeft dit album meerdere luisterbeurten nodig gehad voordat het helemaal tot leven kwam. Maar toen dat eenmaal het geval was, moest de schijf zowat met geweld uit mijn cd-speler ontzet worden. De moeite die de cd in beginsel had werd voornamelijk aangezet door de overeenkomsten met bands als Pain Of Salvation, Dream Theater en Symphony X. Maar ook de vele tempowisselingen, plotselinge omslagen en complexiteit, lichte voorspelbaarheid (ook kenmerkend voor de genoemde namen) die op “Utopia” zijn te vinden zijn voor ondertekenende niet de meest succesvolle elementen op een potentiële favoriete cd. Maar met een bescheiden oor voor talent bleek mijn vasthoudendheid na een paar weken toch een handvat voor succes. Plotseling kwam alles samen, de wellicht in sommige oren zwakke zang nestelde zich stevig en passend in de muziek, de sluimerende symfonische bombast liet mij bij elke draaibeurt weer verwonderen en de plotselinge erupties in de muziek werden plots geniaal. De op het eerste oor rommelige overgangen worden meer en meer logisch en de gelaagdheid in de muziek zorgen voor kippenvelmomenten en hier en daar vindt je weldoordachte refreinen die in je hoofd blijven rondspoken en spanningen die gebalanceerd worden gehanteerd. Een breed pallet aan structuren houden je lang geboeid. Zowel elektrische als akoestische gitaren variëren de gemiddeld lange nummers regelmatig af.

Hoewel de band met “Utopia” een prachtig mooi werkstuk heeft afgeleverd, is er nog veel te winnen qua songopbouw, teksten, zang en wellicht nog wat op de overigens prima productie. Ook mag de band van mij wat meer de muzikale clichés uitbannen. Als Distorted Harmony deze punten kan verbeteren is de band een potentieel juweel voor de progmetal scene. Geef dit album meerdere draaibeurten en hij wordt beter en beter. Zeker als de genoemde vergelijkingen je bekoren.

Ruard Veltmaat