Irradiance

Dissidence

Info
Uitgekomen in 2015
Land van herkomst: Frankrijk
Website: irradiance-official.com
Tracklist
Children's Game (5:54)
The Soldier And The Child ((3:46)
Until The Last One (6:09)
Theorists Of The Void (4:26)
Another Day To Rebuild (4:01)
All My Days (4:19)
Forget-me Nots (4:47)
Her Cold Decision (4:57)
Wandering In Autumn (4:55)
Vain Bravery (5:14)
Lois Armaldi: basgitaar
Stephane Arnaud: toetsen
Audrey Dandeville: zang
Geoffroy Lebon: gitaar
Nicolas Mortier: drums
Alexandra Vallet: viool

Met medewerking van:
Vincent Arnaldi: akoestische gitaar
Alexander Baillie: gitaar
Myriam Chevalier: sopraanzang en achtergrondkoor
Laurie Derouf: sopraanzang
Xavier Flabat: achtergrondzang

Xavier Mau: tenorzang
Alexis Maerten: trompet
Jean-Jacques Moreac: basgitaar
Marie Russo: sopraanzang en achtergrondkoor
Sotirios Sideris: baszang

Gaetan Quille: saxofoon
Dissidence (2015)

Anno 2016 bestaan er nog steeds bands met een voorliefde voor gothic en fantasy en die liefde voor het genre ook uiten in hun muziek. Je zou denken dat deze stroming zijn meest populaire piek wel heeft gehad, maar nog steeds ontstaan er groepen die deze stijl omarmen en soms ook enthousiast uitbouwen naar een substroming binnen de gothic muziek.

De band Irradiance bestaat uit zes leden en is in 2014 opgericht met het achterliggende plan originele metal muziek te brengen, met invloeden vanuit de jazz, blues en klassieke muziek. Het kleine beetje informatie wat te vinden is op de website en Facebook pagina laat weten dat de muzikanten in de band uit verschillende genres binnen de muziekwereld komen en door de grondleggers van de band doelbewust bij elkaar zijn gezocht. Die grondleggers zijn zangeres Audrey Dandeville en toetsenist Stephane Arnaud.

“Dissidence” is een conceptalbum wat globaal gaat over ‘The Reforme’; een door zichzelf aangesteld totaliter gezag met religieuze en radicale ideologieën, die allerlei gebieden bezet en vervolgens onderdrukt. De neutrale gebieden tussen de veroverde citadellen met glazen muren bieden onderdak aan een actief verzet. Dat verzet, de ‘Irradiance’, wordt geleid door muitende officieren en andere personen die willen vechten voor vrijheid en het recht van vrije meningsuiting.

De songs op dit album zijn gevarieerd, enigszins verrassend, maar per definitie niet vernieuwend voor het genre. Denk aan een mix tussen metal, gothic, jazz, klassieke sopraan- en tenorzang. De openingstrack Children’s Game is daar gelijk al een goed voorbeeld van. De toetsen zijn vaak wat clichématig, maar wel frivool te noemen en door de solo’s in de muziek komen die toetsen soms prominent naar voren. Dit geldt overigens ook voor de bescheiden gitaarsolo’s, maar alles is bescheiden aangebracht in de composities. De riffs lijken geïnspireerd zijn door power metal. Daarnaast is er ook nog het veelvuldig gebruik van een viool, trompet en saxofoon. Ondanks de diversiteit op deze cd heeft de muziek raakvlakken met bands als Epica en Nightwish, maar wellicht ook met een band als Evergrey. De tijdsduur van de liedjes zijn keurig afgebakend, tweederde heeft een gemiddelde tijd van vier minuten en de overige nummers zijn hooguit een minuut langer.

Zangeres Audrey Dandeville heeft een klassieke scholing genoten en haar sopraanstem heeft een mooie klank, helder en stijlvol, hoewel ze zo hier en daar wel een verkeerde noot raakt. Ook is haar uitspraak niet altijd accentloos en kiest ze gevoelsmatig niet altijd voor de juiste octaven. Toch is het jammer dat haar stem vaak meervoudig in de muziek gemixt is. Dat heeft Dandeville namelijk echt niet nodig en zorgt nu juist weer voor een dertien in een dozijn gevoel. De mannelijke (gast) duo zang van tenor Xavier Mau en achtergrondkoortjes zijn een verrassend en uniek element in de muziek van Irradiance. Sommige koortjes komen weer in de buurt van de Nightwish sound, liefhebbers van die band zouden Theorists Of The Void eens moeten checken. Overigens bevat dat nummer muzikaal gezien een theatrale passage die de vergelijking met Dakrya weer geldig maakt.

Heeft Irradiance een nieuwe stroming aangeboord met het album “Dissidence”? Nee, die conclusie kan zonder redelijke twijfel  getrokken worden. Ondanks dat er verrassende en originele elementen zijn te vinden in de composities, is het toch ook weer veel van het zelfde ‘female gothic sausje’ wat al door zoveel bands wordt gecomponeerd. Liefhebbers van het gothic genre met voorkeur voor theatrale en jazzy trekjes moeten dit juist wel checken, je kan zo maar positief verrast worden.

Ruard Veltmaat

Send this to a friend