SkylakeAlbum

Het is goed om te horen dat de door ons zo geliefde muzieksoort – de progressieve rock – nog steeds leeft en niet alleen voor oudere mannen is bestemd. Regelmatig verschijnt een nieuwe jonge band in ons muzieklandschap, waardoor de prog zich continu blijft vernieuwen. Skylake is zo’n nieuwe jonge band. Ze maken progressieve rock geïnspireerd door bands als Karnivool, Anathema, Tesseract en Steven Wilson. De volgende generatie progressieve bands, die zeker nog toekomst heeft, is opgestaan.

Skylake is opgericht door de broers Arjan en Bart Laan (inderdaad zonen van …), bassist Charlie Feld en oud-leden Lars Taken en Joost ter Burg. De band start ergens in 2014 als schoolband The Artifact, die op in december 2014 doordrong tot de finale van de Grote Prijs van Leidsche Rijn. Beide broers Laan zijn bij ons al enige tijd bekend. Gitarist Bart zagen we al in 2013 – op 16-jarige leeftijd – optreden samen met Silhouette (zie onder andere dit optreden in Ittervoort) en Arjan verzorgde de drums op het album “Never Too Late” van Tumbletown. Gesteund en gepromoot door vader Erik Laan – toetsenist bij Silhouette en Tumbletown – mochten de jongens al op jonge leeftijd ervaring opdoen in een ‘echte’ band. Je kunt wel zeggen dat het er met de paplepel ingegoten is.

En nu – na zo’n vier jaar schrijven aan eigen nummers – komt de band Skylake met het debuutalbum “In Orbit”. Zanger Lars Taken is vervangen door zangeres Suzan van den Engel en live zal de band worden ondersteund door gitarist Jimmie Feld, ter vervanging van Joost ter Burg. Een zangeres in plaats van een zanger kan een flink verschil uit gaan maken voor de sound van de band. Nu weet ik niet hoe ze voorheen klonken, maar Skylake is zeker geen typische ‘female fronted metalband’ of gothic band. Dit album bevat melodieuze symfonische muziek, meeslepend en emotioneel, maar ook regelmatig doorspekt met stevige gitaarriffs.

The Storm vangt aan met een a-capella zang, vervolgens zware gitaarriffs en drumaanslagen en weer terugvallend op een meer normale muzikale structuur. Deze regelmatig veranderde toonsoorten en complexe asymmetrische structuren siert dit nummer. Het geeft tevens het gevoel van het verhaal weer. Dit acht minuten durende nummer voert je mee in een schip over de oceaan in een hevige storm. Een vrije interpretatie van de ervaring die ex-gitarist Joost ter Burg heeft gehad. Bij de heftige stukken kun je de zware storm bijna voelen en in de rustigere passages wordt gevoelig de emotie van het zinken van een schip bezongen.

Het melancholische Haste tapt weer uit een heel ander vaatje. Zangeres van den Engel klinkt hier als een jongere versie van Anneke van Giersbergen. Zo hebben alle nummers een andere signatuur. Prisoner heeft een aantal lekkere gitaarstukken en we horen hier Felix Kessels op viool. Smooth Skin / War Within kent een rustige opbouw en is semi-akoestisch. De harp wordt hier bespeeld door Suzan van den Engel en dit speciale instrument komt nog op een aantal plekken terug. Vicious en Crossroads borduren verder op het rustigere ballad-achtige geluid. Luna heeft eenzelfde rustige start, maar na een heftige instrumentaal middenstuk en een spetterend eind is dit toch weer het wat stevigere klapstuk.

Skylake is nog een jonge en vers klinkende band die de progressieve rock uit de 70’er en 80’er jaren naar deze nieuwe eeuw hebben gebracht. Ze nemen daarbij een voorbeeld aan bands uit deze eeuw als Iamthemorning en Leprous. Een jonge beginnende band die zeker nog het een en ander moet leren, maar als ze doorzetten dan komen ze er wel.

Om deze release te vieren speelde Skylake het gehele album live op 27 februari op het podium van ACU te Utrecht.
Klik hier voor een fotoverslag van dit optreden

Mario van Os