Spock's Beard

Brief Nocturnes And Dreamless Sleep

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Insideout
Website: www.spocksbeard.com
Tracklist
Hiding Out (7:13)
I Know Your Secret (7:40)
A Treasure Abondoned (8:53)
Submerged (4:57)
Afterthoughts (6:18)
Something Very Strange (8:33)
Waiting For Me (12:36)

Bonus Disk
The Man You're Afraid You Are (7:11)
Down A Burning Road (6:51)
Wish I Were Here (6:33)
Something Very Strange Sanctified Remix (5:09)

Op de Limited Edition staat ook:
Postcards From Perdition (4:27)
Alan Morse: gitaar, zang
Dave Meros: bas, toetsen, zang
Ryo Okumoyo: toetsen, zang
Ted Leonard: zang, gitaar
Jimmy Keegan: slagwerk, zang
Brief Nocturnes And Dreamless Sleep (2013)
X (2010)
Live DVD (2008)
Live (2008)
Spock's Beard (2006)
Gluttons For Punishment - Live in '05 (2005)
Octane (2005)
Feel Euphoria (2003)
Don't Try This At Home (Live In Holland ) & The Making of "V" (2002)
Snow (2002)
There And Here [Live] (2001)
V (2000)
Don't Try This At Home (2000)
Live At The Whisky And NEARfest (1999)
Day For Night (1999)
From The Vault (1998)
The Beard Is Out There [Live] (1998)
The Kindness Of Strangers (1997)
The Official Live Bootleg (1996)
Beware Of Darkness (1996)
The Light (1995)

Een nieuw album van Spock’s Beard kan toch niet slecht zijn? Ik durfde het tenminste wel blind aan te schaffen en had me dan ook ingeschreven voor hun crowdfunding campagne. Maar het blijft natuurlijk wel spannend …

Sinds het vertrek van Neal Morse, al meer dan tien jaar geleden, wordt Spock’s Beard geplaagd door recensenten die een vergelijking maken tussen ‘de tijd met Neal’ en ‘de tijd zonder Morse’. Zelfs bij recensies van hun vorige album “X” kom je dit nog regelmatig tegen. Nu moet ik bekennen dat ik ‘de Beard’ pas een paar jaar geleden heb leren kennen. Eigenlijk ken ik alleen hun nieuwere werk. Her en der eens iets ouds gehoord, maar mijn kennismaking begon met “Octane” gevolgd door “Snow” (ja, ja, het laatste album met Neal Morse). Ik vind dan ook dat het maar eens afgelopen moet zijn met het vergelijken. Als je dat wel doet, moet je dan nu gaan praten over de derde variant van Spock’s Beard? Immers Nick D’Virgilio, vast bandlid van het eerste uur, drummer en leadzanger, is nu ook vertrokken. Hij werd vervangen door Ted Leonard (zang) en Jimmy Keegan (slagwerk). Bovendien heeft Ted Leonard twee nummers aangeleverd en voor een derde nummer de tekst geschreven. Dat lijkt mij toch een aardig aandeel voor een nieuw bandlid, dat bovendien als leadzanger bij elk nummer wel aardig zijn stempel drukt op het geluid. Om het nog ingewikkelder te maken heeft Alan Morse ook twee nummers geschreven samen met zijn broer Neal. Alles begint dus toch echt wel door elkaar te lopen bij Spock’s Beard. Natuurlijk ontkom ik niet aan een vergelijk met vorige albums, maar toch wil ik dit nieuwste album zoveel mogelijk op zichzelf beoordelen.

Laat ik maar beginnen bij het artwork. Ik blijf er naar kijken. Het nodigt uit om verwonderd bij weg te dromen. En dat is eigenlijk de hele sfeer van “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep”. Het is een heel toegankelijk album. Dit komt mede door de zang van Ted Leonard. Bijzonder aangenaam om te horen.

Voor mijn gevoel gaat Spock’s Beard met dit album wel een stapje weg van de prog. Het is allemaal wat populairder geworden, maar dat geeft eigenlijk helemaal niets. Het geheel is gewoon heel prettig om te beluisteren. Het hoort ook wel bij Spock’s Beard om prettig in het oor liggende melodieën te gebruiken die in je hoofd blijven hangen. En dat doen de melodieën van “Brief Nocturnes And Dreamless Sleep” zeker. Stuk voor stuk blijven de refreinen in je hoofd zitten. Er zitten pareltjes tussen.

Wat ik wel jammer vind, is dat er geen echte epics meer zijn opgenomen. Daar waar “X” nog twee epic-achtige nummers van zo’n 16 minuten had, ontbreekt dat op dit nieuwe album. Alleen het nummer Waiting For Me is ruim twaalf minuten lang. Het bevat overigens halverwege een prachtig stuk zang met piano op de achtergrond dat langzaamaan overgaat in een goed opgebouwde gitaarsolo, gevolgd door leuk toetsenwerk. De overige nummers zijn allemaal tussen de 4 en 9 minuten.

Het album begint met het nummer Hiding Out dat geschreven is door Ted Leonard. Het vierde nummer, Submerged, is ook door Ted Leonard geschreven. Het verscheen al eerder in 2007 op zijn soloalbum “Way Home”, dat hij bestempelt als zijn getuigenis van zijn geloof in God. De uitvoering door Spock’s Beard is mooier dan het origineel van een paar jaar geleden.

Al en Neal Morse schreven samen het nummer Afterthoughts. Ted Leonard schreef hiervoor de tekst. Afterthoughts staat helemaal in lijn met de Thoughts-serie, inclusief de typerende vocalen. De broertjes Morse schreven samen ook het hiervoor genoemde epische nummer Waiting For Me. Dit nummer doet het meest denken aan de oude Spock’s Beard.

Something Very Strange is mijn favoriet. Het nummer staat zowel op de hoofddisk als op de bonusschijf. De uitvoering op de hoofddisk is het meest proggy. De uitvoering op de bonusschijf is volgens Spock’s Beard de geheiligde versie. Something Very Strange is het eerste nummer waar alle leden van Spock’s Beard van overtuigd waren dat het op hun nieuwste album moest komen. En ik ben het er mee eens. Als er een nummer is dat Spock’s Beard bekendheid zou kunnen geven bij het grote publiek, dan is het dit nummer. De uitvoering op de bonusdisk is daar het meest geschikt voor.

Het laatste nummer op de bonusdisk, Postcards From Perdition, wordt alleen geleverd met de limited edition (bij bestellingen rechtstreeks op de website van Spock’s Beard). Het is een kort muzikaal nummer, maar zeker de moeite waard om rechtstreeks bij Spock’s Beard te bestellen. Het zou zo als filmmuziek gebruikt kunnen worden.

Mijn eindconclusie is dat ik blij ben met dit album. Ook al is het minder proggy dan de voorgaande albums. Ik hoop alleen dat een volgend album niet verder opschuift naar het popgenre en weer wat meer epische nummers bevat.

Peter van der Schelde

Koop bij bol.com

Send this to a friend