Wereldse Jaar 2024

Mijn eerste volledige kalenderjaar als hoofdredacteur was er een met uitdagingen. Gelukkig maar, het betekende nooit een saaie dag. Het aanbod van prog- en aanverwante albums verliep dit jaar, net als het klimaat: grillig en wisselvallig. Werd ons (digitale) bureel de eerste helft van het jaar overspoeld met albums, het tweede halfjaar leed aan een aanzienlijke droogte. Als het goed is, merkten onze lezers daar niets van, gelet op het gemiddeld aantal albumrecensies van zeven per week.

Ons team werd versterkt met Jurriaan Hage, een ervaren recensent die de nodige kennis van het wereldje meebracht. Verder bleek de in 2024 geïntroduceerde playlist op Spotify een groot succes. Daar gaan wij mee door, zie ook verderop in dit artikel. Een ander succes, al zeggen wij het zelf, is dat wij in het laatste kwartaal van 2024 de nieuwspagina nieuw leven hebben ingeblazen.

Ons bereikte het zeer droevige bericht van het overlijden van onze oud-medewerker Joost Boleij. Joost was jarenlang een loyaal en uitstekend recensent.

Het progjaar 2024

Zoals ieder jaar zijn de meningen binnen ons team verdeeld. De een vond 2024 een geweldig progjaar, de ander vond het jaar maar matig. Het viel mij persoonlijk vooral op dat  oudgedienden van zich lieten horen. David Gilmour, Peter Gabriel, Steve Hackett en Jon Anderson brachten albums uit. Het kwartet is goed voor ruim 300 levensjaren.

Het progjaar 2024 vatten we traditiegetrouw samen aan de hand van onderstaande jaarlijsten van onze teamleden. Ieder teamlid heeft in één alinea zijn nummer 1, zijn hele lijst of dit progjaar samengevat. 

Progwereld in 2024

Ook dit jaar bestond onze core business uit albumrecensies. Je vindt een doorsnede van de ruim 350 albums die wij recenseerden in de jaarlijsten van de teamleden. Naast albums lieten wij ons leeslampje schijnen op boeken over Steve Hackett, Mike Oldfield, Verborgen Parels en Progrock uit Noorwegen.

Stond concertbezoek in 2023 op een lager pitje, in 2024 trokken onze teamleden er vaak op uit en zelfs de landsgrenzen over. Alex Driessen stak zijn liefde voor Yes niet onder stoelen of banken en bezocht deze groep naast Arnhem ook in Antwerpen en Londen. We waren aanwezig bij een van de optredens van David Gilmour in The Royal Albert Hall in Londen. Fred Nieuwesteeg was aanwezig bij het laatste Night of the Prog Festival op de Loreley in Duitsland. Binnen ons land bezochten we onder meer optredens van Fish, Jadis, Big Big Train en Threshold. Online volgde Mario van Os vanuit Hongarije het optreden van Epica. Verder bezochten we het curieuze en particuliere museum RockArt in Hoek van Holland. Progwereld gaat nog steeds niets te ver.

Ondanks de mindere populariteit onder onze lezers, blijkt uit de statistieken, bleven we columns schrijven. Al was het alleen al voor ons eigen plezier. Dit keer onder andere over Spotify, het getal 50, Buisklokken en Influencers. We noteren twee specials. Onder regie van Jos Driessen publiceerden wij Focus Op Focus en geïnspireerd door de column 50 schreef Alex Driessen (een jaartje later) over “Tubular Bells” van Mike Oldfield.

In 2024 interviewden wij een scala aan artiesten. Ik doe een greep: Caligula’s Horse, Magoria, Gula, Nick D’Virgilio (Big Big Train), Ritual, RanestRane, de nieuwe Noorse groep Meer en niemand minder dan Jon Anderson legden wij vragen voor, of spraken we live dan wel online.

Het Wereldse Jaar op Spotify

Net als in 2023 hebben onze recensenten hun twee favoriete tracks van afgelopen jaar geselecteerd. We hebben daarvan de playlist “Het Wereldse Jaar 2024” gemaakt, nu beschikbaar op Spotify. Het is een playlist met (volgens ons) het beste wat 2024 aan progressieve muziek te bieden had. Like de lijst en hij wordt automatisch aan je Spotify-bibliotheek toegevoegd. Veel luisterplezier gewenst!

Het nieuwe jaar

Met in het Progvizier de verwachte albums en concerten in 2025, belooft ook dat een uitdagend jaar te worden. Zoals jullie van ons gewend zijn volgen we de ontwikkelingen in de progwereld op de voet en zullen daar verslag van doen. Mis je iets? Wij staan open voor jullie tips en suggesties.

Namens het hele team wensen we je een mooi en progressief 2025!

Hans Ravensbergen,
Hoofdredacteur

De Progwereld redactie

We hebben alle lijstjes van de redactieleden naast elkaar gelegd. De eerste van elke lijst kreeg 10 punten, de tweede 9 en zo verder. Dat leverde het volgende redactielijstje op.

De individuele lijstjes zien er zo uit:

Marcel Debets

Tot aan de recensie van het album van Circe Link & Christian Nesmith door Erik had ik nog geen flauw idee wat mijn nummer 1 zou worden. Ook nummer 2 tot en met 10 niet trouwens. Arcana is een van de beste albums die in jaren verschenen is. Totaal geen vernieuwende prog, maar ergens toch verfrissend. Opeth is een no-brainer, maar verscheen natuurlijk ook pas laat dit jaar. Vola op 3 blijft bovengemiddeld goed, maar het geluid begint wat sleets aan te doen. De rest is min of meer willekeurig, er was niet heel veel dat me dit jaar bijzonder boeide. Op naar 2025!

​​

Alex Driessen

2024 was geen echt slecht progjaar wat mij betreft. Het eerste deel van het jaar werd gedomineerd door de ‘jonkies’ Barock Project en HFMC maar uiteindelijk wisten de ‘oldies’ zich weer te profileren als ‘goodies’. Ze lopen tegen de tachtig maar bewijzen nog steeds aan de top te staan als ze echt hun best doen. Daar tussenin Big Big Train met een sterk album na een moeilijke periode voor de band.

Jos Driessen

In de breedte een prima prog jaar, met zelfs twee Nederlandse producties in mijn top 3! Waarvan Mangrove hun beste album tot nu toe heeft gemaakt en De Mannen Broeders voor mij met een heel bijzonder album kwam al zal dit voor menig lezer een te grote stap vergen om uit zijn prog comfort zone te stappen. Steve Hackett blijft onbetwist een grootheid die na decennia nog steeds prachtige progressieve muziek maakt met als beloning de nummer 1 positie.

Maarten Goossensen

Ik heb nog nooit zo weinig muziek geluisterd (en dus ook ontdekt) als in 2024. Dit is het jaar waarin ik vanuit het niets met een hartziekte werd geconfronteerd en zelfs een week op het randje op de intensite care lag. Na lang ploeteren met mijn energie en na een hartoperatie ben ik nu gelukkig weer helemaal gezond. In deze tijd greep ik meer terug naar oude bekenden. Weinig nieuwe platen grepen mij echt bij de strot. Wel raakte ik direct verslingerd aan de doorleefde muziek van David Gilmour en werd ik wederom blij verrast door een hecht MEER en het sterke drietal van My Arrival. Geen idee of 2024 een goed muziekjaar was, maar ik kijk reikhalzend uit naar het nieuwe jaar.

Erik Groeneweg

Tsja. In mijn lijst staan vrij veel platen die ik dit jaar zelf gerecenseerd heb, want daar heb ik een band mee opgebouwd. Vandaar ook het verbluffende album van Circe Link op de bovenste plaats. De grootste verrassing van het jaar vond ik True, waarop Jon Anderson Yes evenaart met verbijsterend gemak. Maar luister toch ook eens naar Rubber Tea, als je dat nog niet gedaan hebt. Beeldschone plaat! Ale met al een goed jaar voor prog. Meest overschatte album: Gilmour’s Luck And Strange. Snurk!

Jurriaan Hage

Veel goede platen dit jaar van veel van mijn favoriete bands. De top 5 was geen enkel probleem om samen te stellen, met als enige verrassing de experimentele maar ook heel melodieuze hiphop/rock/metal/funk/soul van JPEGMafia. Uiteindelijk wint Caligula’s Horse de strijd bovenin door de grotere emotionele impact (opvallend genoeg was het stevige Golem mijn meest gespeelde nummer afgelopen jaar volgens Spotify), en komt Opeth op nummer twee door de hoge consistentie. Melodies Of Atonement bevat eigenlijk alleen maar goede nummers, maar toch… de emotionele impact van een Pitfalls heeft het niet. De nummers 6 tot en met 10 kunnen in elke volgorde staan. Goede platen, maar alle een stuk minder gewaardeerd dan de bovenste 5.

Math Lemmen

2024 was een mooi jaar voor progmuziek. Een jaar waarin de mastodonten van de dino acts, zoals ze eind zeventiger jaren van de vorige eeuw werden genoemd, het erg goed deden. Vandaar dat Anderson, Hackett en Gilmour ook in mijn lijstje staan. Ook de sterke comeback van Ritual was opmerkelijk, evenals de defintieve doorbraak van MEER. The Samurai Of Prog weten inmiddels elk jaar wel te scoren maar Time Voyager van het Italiaanse Barock Project overtrof alles dit jaar.

Fred Nieuwesteeg

Het was geen slecht progjaar, ook geen heel bijzonder. De nieuwe Gilmour vind ik vooral heel sfeervol. Andere veteraan Jon Anderson verraste me aangenaam. Met een paar andere erg goede platen werd het toch nog erg dringen in mijn top vijf. Totdat eigenlijk na de sluitingsdatum Broers + Klazinga nog langskwam met klassieke symfonische rock, met weelderig toetsenspel en buitengewoon smeuïg gitaarwerk, en ik was verkocht…

Mario van Os

Was 2023 – in mijn ogen – een minder jaar, 2024 is toch weer een goed prog jaar geworden. De ‘echte’ grote namen ontbraken nog steeds met nieuw werk, maar de live albums van o.a. Marillion, Ayreon en RPWL maakten dit meer dan goed. Ook mijn nummer 1 is een voortzetting van het voortreffelijke album “Weather Systems”. Nu maar hopen dat de gebroeders Cavanagh samen Anathema weer nieuw leven in blazen. Voor mij is de symfonische metal weer helemaal hot, een prachtig album van Nightwish, een soloalbum van Simone Simons en een mooi nummer van Xandria. Ook het live optreden van Epica scoort bij mij hoge ogen. Met nieuwe albums van Marillion, Dream Theater en Epica in het vooruitzicht, wordt 2025 wellicht een nog beter muzikaal jaar.

Roger Pruppers

In een jaar met veel degelijke, maar niet uitzonderlijke melodieuze progmetalalbums (Vanden Plas, Paralydium, Myrath, Rendezvous Point, Sunburst) werd ik het meest verrast aan de uiteinden van het ‘beukspectrum’. Aan de ene kant lichter werk van Kalandra, Kristoffer Gildenlow en Mile Marker Zero; aan de overzijde de furieuze progressieve death metal van Blood Incantation en Iotunn. Uiteindelijk vond Mile Marker Zero’s muzikale mix van Porcupine Tree met 80s/90s nineties rock (en een mooi nostalgisch concept) het vaakst zijn weg naar mijn CD-speler. Niet de meest progressieve, originele of uitdagende plaat van het jaar, wel de fijnste!

Hans Ravensbergen

2024 was voor mij een modaal jaar zonder écht(e) hoogtepunt(en). Het viel mij op dat vooral oudgedienden van zich lieten horen. David Gilmour, Peter Gabriel, Steve Hackett en Jon Anderson brachten albums uit. O ja, ik vergeet bijna Neal Morse. Er waren nieuwe groepen, waarvan Parallels uit Zweden en het Duitse Vlyes er voor mij uitsprongen. Beiden met een line-up op leeftijd. Maar ook een oude nieuwe in de persoon van Merit Hemmingson (80 plus) viel mij op. En wat te denken van een andere tachtiger, veteraan Hans Lundin met Kaipa. Ik was aangenaam verrast met het derde album van Philhelmon, ook niet meer de jongste. Na vijftien jaar klopte ook de inmiddels 65-plusser Tomas Bodin aan de progdeur. Het zijn mijn lichtpuntjes, niet meer dan dat. Ik zie uit naar 2025.

Jacco Stijkel

Voor mij was 2024 vooral kwantitatief een goed progjaar. Meer dan genoeg prima albums, maar na mijn top 3 (oké top 4) vind ik dat de albums wat inwisselbaar worden. Bijvoorbeeld Dilemma, The Pineapple Thief en Returned to the Earth vallen buiten de top 10 maar hadden daar ook wel in kunnen staan. De platen van Barock Project en Big Big Train ben ik sinds de release blijven draaien. The Revolultionary Army of the Infant Jesus vind ik zo’n bijzondere band, vandaar de top 3 notering. Believe brengt net dat beetje extra’s waardoor ik blijf luisteren. Op naar 2025!

Ruard Veltmaat

2024 was voor mijn muziekbeleving een jaar waarin diversiteit zegevierde. Hoewel mijn smaak de laatste jaren veranderd is naar de hardere metal-soorten, blinkt mijn jaarlijst desondanks uit in grote stijlverschillen. In de breedte daarvan vind ik 2024 ook een goed jaar, eigenlijk had ik aan een top 20 niet genoeg. Mijn nr. 1 staat op eenzame hoogte, ik ben totaal verplettert door deze plaat. Snoeihard, melodieus en met een geweldige zanger. De overige platen staan in willekeurige volgorde. Persoonlijk vind ik het mooi te zien dat er weer een aantal albums van Nederlandse bodem in staan. Goede albums van prog naar metal en elektronisch, en ik zal ze nog veel draaien in de toekomst.

Donaties voor Progwereld

Progwereld heeft onlangs een pagina actief gezet waarmee we donaties kunnen ontvangen. Deze zijn broodnodig, aangezien we geen subsidies of bijdragen van bands of muziekuitgeverijen ontvangen.

In het verleden hebben we twee keer een crowdfundingactie gehouden. In beide gevallen haalden we in hele korte tijd voldoende geld op om ons in staat te stellen verbeteringen aan de website door te voeren. Tevens zorgde dit voor een bescheiden financiële buffer.

De donaties zijn bedoeld voor structurele extra inkomsten. Vorige week hebben we naar onze vaste bezoekers een mailing verstuurd met het verzoek om te doneren. Tot onze vreugde is daar al veel gebruik van gemaakt.

Draag je Progwereld een warm hart toe en wil je dat wij ons werk voor de ons zo geliefde muziek blijven voortzetten, dan stellen we jouw donatie bijzonder op  prijs!

Stichting Progwereld is een culturele ANBI. Daarom zijn giften aan ons extra aftrekbaar voor de belasting.

Hoe doneren?

Progwereld financieel ondersteunen kan eenvoudig via het formulier op onze website. Voor de afronding van de donatie word je dan automatisch doorgestuurd naar onze betalingspartner (Mollie). Betalen via een handmatige overschrijving kan uiteraard ook (NL60 RABO 0380668394 t.n.v. Stichting Progwereld).

Wil je een meerjarige donatie doen, dan leggen we de duur en omvang van de donatie vast in een (fiscaal goedgekeurde) overeenkomst. Voordeel hiervan is dat je de complete donatie vijf jaar lang volledig kunt aftrekken van de belasting. Wil je over dit laatste of over de besteding van de donaties meer informatie, in gesprek gaan over een sponsorschap of heb je andere vragen of opmerkingen op financieel gebied? Neem dan contact met ons op met penningmeester Peter Willemsen.

Afgezien van donaties kun je ons ook nog steeds ondersteunen door je muziek aan te schaffen via de bol.com link onder de recensies (indien van toepassing).

Oud Progwereld recensent Joost Boley overleden

Ons bereikte het trieste bericht dat op 10 april jl. Joost Boley is overleden aan de gevolgen van lymfeklierkanker.

In het jaar 2001 kwamen Progwereld-oprichters Christiaan Bekhuis en Maarten Goossensen in contact met Joost via een internetforum. Samen met Ruud Stoker en Rob van Oosten was hij vanaf het begin als recensent bij Progwereld betrokken.  Tot en met 2007 schreef hij meer dan 160 recensies. Na deze periode schreef hij nog meerdere jaren voor Aardschok.

Joost was een progmetalliefhebber in hart en nieren en een enorme fan van Shadow Gallery. Hij heeft de progmetal tak binnen Progwereld jaren lang vormgegeven. Ook in de jaren die volgden mailde hij ons regelmatig met feedback op recensies en deelde hij tips met muziek waaraan we volgens hem écht aandacht moesten besteden.

Wij blijven Joost herinneren om zijn geweldige humor, vlotte pen en enorme passie voor onze muziek.

We wensen zijn kinderen Yngwie, Elvi en Troy heel veel sterkte met dit enorme verlies.

Wereldse jaar 2023

Mede door de ruimhartige bijdragen van jullie als lezers eind 2022, werden in 2023 spijkers met koppen geslagen. Maandag 20 november 2023 was een heuglijke dag voor Progwereld. Op die dag werden bij de notaris de officiële handtekeningen gezet. Daarmee is Progwereld omgevormd tot Stichting Progwereld. Iets waar jullie naar wij hopen niets van gaan merken. Progwereld is als rechtspersoon evenwel beter in staat om de continuïteit van zijn activiteiten te garanderen en een meer aantrekkelijke partij voor lezers/donateurs/zakelijke contractpartijen bij donaties, sponsoring (ANBI) en het aangaan van zakelijke overeenkomsten.

Het aanstellen van een hoofdredacteur heeft de professionaliteit van Progwereld nog een extra impuls gegeven. Daarnaast onderging mede door jullie steun onze nieuwsbrief een flinke upgrade. Zo kun je nu vanuit de nieuwsbrief in je mailbox rechtstreeks doorklikken naar een recensie, nieuwsartikel of column. Dat vonden we zo mooi dat we de nieuwsbrief nieuwe stijl enkele weken dubbel stuurden. Op de valreep introduceerden wij een Progwereldse playlist op Spotify. Het aantal volgers is nu al spectaculair.

Het stokje

Op het redactionele front deed oprichter Maarten Goossensen in 2023 een stapje terug en droeg hij het stokje over aan ondergetekende. Het waarom kun je hier teruglezen. Met Roger Pruppers hebben we er een nieuwe recensent bij die zich vooral zal buigen over het hardere werk. Daarnaast keerde Ralph Uffing na een time-out terug op het nest.

Het Progjaar 2023

In vogelvlucht vatten wij het progjaar 2023 samen aan de hand van onderstaande jaarlijsten van onze teamleden. Ieder teamlid heeft in één alinea zijn nummer 1, zijn hele lijst of dit progjaar samengevat. Deze individuele lijstjes leveren een Progwereld top 10 op. Die onthouden wij je ook niet.

Progwereld in 2023

Zoals gebruikelijk was er ook in dit jaar verhoudingsgewijs veel ruimte voor albumrecensies. Concertbezoek stond dit jaar op een iets lager pitje. Of dat de naweeën zijn van corona, wie zal het zeggen. Daartegenover stond dat we verslag deden van concerten in het buitenland, zoals het optreden van Big Big Train in Londen en het optreden van Steve Hackett in Wuppertal (Duitsland). Maar we bezochten ook de reizende tentoonstelling The Art Of Hipgnosis in Groningen en de film “Squaring The Circle” van Anton Corbijn.

Ook de columns deden het goed. Zo schreven wij onder meer gedachtenspinsels over Chat GPT (twee keer zelfs), de Metal – RIO Schaal (tuinde jij daar ook in?), de ZZP-er en de Koekoek. Verder publiceerden wij onder regie van Friso Woudstra interessante specials over de Argentijnse progband Arco Iris en de Tsjechische groep Blue Effect. Niet direct namen die bij de gemiddelde progger in het geheugen gegrift stonden.

Het nieuwe jaar

Met in het Progvizier de verwachte albums en concerten in 2024, belooft ook dat een uitdagend jaar te worden. Zoals jullie van ons gewend zijn volgen we de ontwikkelingen in de progwereld op de voet en zullen daar verslag van doen. Mis je iets? Wij staan open voor jullie tips en suggesties.

Namens het hele team wensen we je een gelukkig, gezond en progressief 2024!

Hans Ravensbergen,
Hoofdredacteur

Hieronder tref je de top tien over 2023 van alle Progwereld-medewerkers aan.

De Progwereld redactie

We hebben alle lijstjes van de redactieleden naast elkaar gelegd. De eerste van elke lijst kreeg 10 punten, de tweede 9 en zo verder. Dat leverde het volgende totaaloverzicht op.

De individuele lijstjes zien er zo uit:

Marcel Debets

Ik vond 2023 een heel mager jaar als het gaat om prog. Gelukkig waren er een paar lichtpuntjes. Het nieuwe album van Haken is echt geweldig, na de muzikale krachtpatserij van Vector en Virus. Hoe goed i/o van Peter Gabriel is, kwam voor mij als een volslagen verrassing. En bij het verschijnen van The Harmony Codex dacht ik dat dit mijn absolute nummer 1 zou worden, maar hoe vaker ik hem luister, hoe verder hij naar onderen zakt. Het pakt me helaas gewoon niet meer na meerdere luisterbeurten.

​​

Alex Driessen

Verrassing van het jaar voor mij was I Am The Manic Whale, relatief onbekend met de bestaande catalogus van deze heren. Onvervalste progressieve rock uit Engeland, uitgevoerd door uitstekende musici. Prachtige melodieën en interessante verhaallijnen, verpakt in een rasecht conceptalbum. Invloeden van Big Big Train en in het voorbijgaan gebruikmakend van hun geluidstechnicus. Mijn gedoodverfde nummer 1 totdat PG langs kwam.

Jos Driessen

In de breedte was 2023 een prima progjaar met iedere week wel een nieuw album voor elk wat wils. Echter, van de ”Grote Prognamen” kwamen voor mij louter teleurstellende albums voorbij. Ze staan dan ook niet in mijn top 10, al zijn ze niet minder dan de albums die de podiumplaatsen net niet hebben gehaald, alleen verwacht je juist van hen veel meer. Er is ook hoop, dankzij AVKRVST met hun indrukwekkend debuutalbum The Approbation.

Maarten Goossensen

2023 was voor mij een vreemd (prog) jaar. Het was het jaar waarin ik een stap terug deed en de dagelijkse leiding overdroeg aan Hans Ravensbergen. Het was ook het jaar van een enorme muziekdip. Zelden hoorde ik zo weinig nieuwe albums. De ommekeer kwam met de nieuwe Steven Wilson en de zalige, pakkende muziek van Moon Safari, Oblivion Protocol en tRKProject. De passie is weer terug, op naar 2024!

Erik Groeneweg

Math Lemmen

2023 was geen slecht jaar voor progrock. Unitopia leverde met Seven Chambers voor mij de ultieme mix van melodie, ritme, harmonie en muzikaal vakmanschap af. Op de voet gevolgd door de glorieuze terugkeer van Moon Safari, de band die zichzelf met Himlabacken Vol. 2 de spreekwoordelijke schop onder de kont verschafte. Peter Gabriel overtrof zichzelf met i/o, vooral de Inside Mix op de blu ray-schijf klinkt zó mooi…

Fred Nieuwesteeg

Als er één band is die mij steeds weer weet te raken, dan is het IO Earth wel. Dat lukte deze Britten met “Sanctuary” opnieuw, met veelstijlige bombast, hemelse zang en verschroeiende gitaarpartijen, naast hele kleine melodietjes, zoals het schitterende Close By. In het niet heel bijzondere progjaar, met wel een flinke stapel behoorlijk goede platen, is er een eervolle tweede plaats voor het Nederlandse project The Foundation, met “Mask”. Deze klassieke symfonische rock is een kolfje naar mijn hand.

Mario van Os

Na een paar betere jaren in de Progmuziek was 2023 toch een beduidend minder goed jaar. De ‘grote namen’ bleven achter, omdat ze ofwel dit jaar geen album uitbrachten (gelukkig wel een mooi livealbum van Marillion) of het muzikaal over een andere boeg gooiden. Steven Wilson is al een tijdje een voor mij te poppy weg ingeslagen, Peter Gabriël weet mij niet te overtuigen (dan hoor ik toch liever zijn albums uit de vorige eeuw) en Arjen Lucassen is ook niet vernieuwend bezig (en komend jaar duikt hij wederom in het verleden). Gelukkig zijn er wel een paar mooie nieuwe ontdekkingen, zoals Edward Reekers die zijn leermeester overtreft, AVKRVST die bij meerdere van mijn collega’s tot de ontdekking van het jaar gerekend wordt en Entering Polaris en The Chronicles of Father Robin die in 2023 aan een indrukwekkende reeks albums zijn begonnen.

Roger Pruppers

Een jaar van muzikale ontdekkingen die hun weg gevonden hebben naar de hogere regionen van mijn jaarlijst. Bands met indrukwekkende debuutalbums (The Anchoret, AVKRVST), artiesten met een vooralsnog beperkte discografie die mij volkomen onbekend waren (Compass, Earthside). Dank aan de Progwereldfamilie voor het warme welkom en de mogelijkheid om in al het moois te duiken dat progrock en progmetal (nog steeds) te bieden hebben. Een aanzienlijk deel van deze lijst zou anders onopgemerkt aan me voorbij zijn gegaan. Hoe zonde was dat geweest!

Hans Ravensbergen

Mijn progjaar 2023 is zo gevarieerd als onderstaand lijstje. Acht verschillende nationaliteiten, dat zegt voldoende. De nominatie ‘mijn album van het jaar’ ging lang tussen TesseracT en nieuwkomer AVKRVST. De eerste heeft zichzelf mede dankzij topzanger Daniel Tompkins glansrijk overtroffen.

Jacco Stijkel

Voor mij is “i/o” zonder twijfel de plaat van het jaar. De nieuwe Peter Gabriel is een intrigerende plaat die mij enorm raakt. Goede tweede en derde plaatsen voor de Scandinavische bands Moon Safari en Lumsk. Daarna volgen de platen die ik heel mooi vind, maar niet in de buurt komen van de top 3. Dat geldt ook voor platen die net buiten de top 10 zijn gevallen, maar wellicht als ik die net op een ander moment had samengesteld wel erin waren gekomen (bijvoorbeeld Galahad).

Ruard Veltmaat

Niet alleen het laatste jaar, maar eigenlijk de laatste drie, vier jaar verschuift mijn muzikale voorkeur klaarblijkelijk van progrock naar progmetal en andersoortige, zwaardere soorten metal. Dat uit zich ook in mijn absolute nummer 1: Marianas Rest met “Auer”. Voor de lezers van Progwereld zal deze snoeiharde plaat niet interessant zijn, vandaar dat de recensie ook niet op deze site te vinden is. Of is de melodieuze invulling van de muziek toch een reden om eens te luisteren? Verder vind je nog steeds echte progrockplaten in mijn top tien met een speciaal plekje voor Giant Sky 2 en het fantastische The Anchoret met “It All Began With Loneliness”. Ook mijn favoriete band Galahad slaat zijn vuisten nog op de poort van de top tien.

Friso Woudstra

Het jaar 2023, nou mijn favoriete progjaar was het niet. Eigenlijk heeft geen enkele nieuwe release me vastgepakt, met songs ingepakt, aan mijn stereo vastgeplakt of emotioneel afgemat. Vaak lag dat aan de zang of de productie. Wel waren er een paar albums tussen met sterke instrumentale stukken. En met een andere zanger was “Fire Fortellinger” een hedendaagse retro-klassieker geworden. Voor het wereldse jaar 2024 hoop ik op wat minder ge-dat-weten-we-nou-wel. Trouwens, waarom Roger Waters op één, wiens muzikale bijdrage naast Israël/Palestina, Oekraïne en het vele natuurgeweld tot de meest opzienbarende rampen van het jaar 2023 behoorde? Ja, die was gewoon leuk om te recenseren.

Progwereld ziet als stichting de toekomst vol vertrouwen tegemoet

In november vorig jaar was door het passeren van de statuten de oprichting van Stichting Progwereld een feit.  Deze wijziging van rechtsvorm en de kwaliteitsimpuls die dit opleverde was nodig om Progwereld meer toekomstbestendig te maken. Lees hieronder meer over de achtergronden.

Peter Willemsen, penningmeester, Maarten Goossensen, voorzitter en Fred Nieuwesteeg, secretaris

Wisseling van de wacht

Vorig jaar heeft de oprichter van Progwereld, Maarten Goossensen, spreekwoordelijk het stokje overgedragen aan Hans Ravensbergen. Hans is inmiddels alweer geruime tijd onze hoofdredacteur. Er is echter nog veel meer ondernomen om Progwereld een kwaliteitsimpuls te geven en meer toekomstbestendig te maken.

Stichting

Progwereld was al die tijd een particulier initiatief, een organisatie zonder rechtsvorm. Dat kan in deze tijd eigenlijk niet meer. Daarom is besloten om een stichting op te richten, een organisatie zonder winstoogmerk. Op 20 november 2023 zijn bij de notaris de statuten van Stichting Progwereld gepasseerd.  Als rechtspersoon kunnen we de continuïteit veel beter garanderen en zijn we een aantrekkelijkere en betrouwbare partij voor lezers/donateurs/zakelijke contractpartijen bij donaties, sponsoring en het aangaan van zakelijke overeenkomsten. 

Beleidsplan

Om goed duidelijk te maken wie we zijn, waar we voor staan, wat we willen bereiken en hoe we dat doen hebben we het Beleidsplan Stichting Progwereld 2024-2026 opgesteld. De belangrijkste elementen uit het beleidsplan zijn te lezen op de website.

ANBI

We willen graag een ANBI-stichting zijn. ANBI staat voor: algemeen nut beogende instelling. Als voorwaarde geldt dat wij ons voor minstens 90% inzetten voor het algemeen nut. Volgens ons voldoen wij hieraan. Het zijn van een culturele ANBI heeft aanvullende fiscale voordelen voor donateurs. Eind december is onze aanvraag om te worden aangemerkt als een culturele ANBI-stichting ingediend bij de Belastingdienst. We houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen op dit gebied.

Financiën

Met het aantrekken van een financieel deskundige in de rol van penningmeester is onze financiële huishouding in goede handen. Het bestuur bestaat nu uit drie kundige, ervaren mensen met liefde voor muziek. Mede dankzij de bijdrage van velen tijdens onze laatste crowdfundingsactie, eind 2022, staan we er financieel op dit moment nog goed voor. We werken er echter hard aan om structureel meer inkomsten te verwerven, wat nodig is om ook op langere termijn de inkomsten en uitgaven in balans te kunnen houden. Het verkrijgen van de ANBI-status maakt het voor donateurs aantrekkelijker om een bijdrage aan de stichting te leveren en we hopen in de toekomst daarbij ook nog eens een beroep op jullie, onze trouwe lezers/bezoekers, te mogen doen.

Dit alles is erop gericht om ook in de toekomst te kunnen blijven doen waar we goed in zijn en wat we leuk vinden: het schrijven over prog en aanverwante muziek en jullie, de bezoekers van onze website, te informeren en te plezieren!

Progwereld zoekt nieuwe (web)redacteuren

Ben jij liefhebber van symfo, progrock, progmetal en/of aanverwante muziekstijlen?
Heb jij een mening over progmuziek die je graag wilt delen met een groot publiek?
Vind jij dat je goed kunt schrijven?
Heb jij een neus en oren voor nieuwtjes uit de progwereld?

Dan is Progwereld op zoek naar jou (M/V)!

Wat hebben wij te bieden?

• Volop mogelijkheden om te schrijven voor Nederlands meest vooraanstaande website voor progmuziek.
• Toegang tot de nieuwste muziek, zowel digitaal als op cd.
• Toegang tot concerten (soms gratis) en de mogelijkheid om muzikanten te interviewen.
• Een team met enthousiaste progliefhebbers.

Daarnaast zoeken wij webredacteuren (M/V) voor het plaatsen van content op de website. Affiniteit met contentmanagementsystemen is gewenst. Uiteraard is een combinatie van de functies redacteur en webredacteur mogelijk.

Wil jij als (web)redacteur deel uitmaken van het team van Progwereld, stuur dan een mail met je motivatie naar Hans via hans@progwereld.org. Iedereen is welkom, maar we nodigen vrouwen nadrukkelijk uit om te reageren. We wijzen erop dat het schrijven van een proefrecensie onderdeel kan uitmaken van de procedure.

Maarten Goossensen stopt met Arrow Symfo Mania

Maarten Goossensen is deze maand voor het laatst te horen als samensteller en presentator van het radio programma Symfo Mania. Dat heeft hij in de uitzending van dindsdag 7 juni bekend gemaakt.

De reden voor het stoppen is dat hij er steeds minder tijd voor heeft ‘Ik ben in 2020 samen met mijn compagnon een bedrijf voor communicatietraining en coaching voor teams begonnen. Nu Corona achter ons ligt krijg ik het daar steeds drukker mee. Ik heb ook een gezin en uiteraard Progwereld. Ik moet keuzes maken en heb daarom besloten te stoppen met Symfo Mania. De afgelopen zeven jaren waren echt een jongensdroom. Ik ga dit missen’

Symfo Mania werd vanaf 2002 gepresenteerd door Kees Baars en daarna door Arie Verstegen. Maarten Goossensen presenteert het programma vanaf het najaar van 2015. Het programma was tot 2020 te horen bij Arrow Classic Rock en daarna bij Arrow Bluesrock.

De hele maand juni is hij nog als presentator te horen en dat beloven drie bijzondere uitzendingen te worden. Of het programma verder gaat en wie dan de presentatie overneemt is niet bekend.

Win een canvas van “The Quest” van Yes

1 oktober was een datum waar veel symfomanen met gemixte gevoelens naar uitkeken. Het was de dag waarop het legendarische Yes het nieuwe album “The Quest” uitbracht. Het oordeel van onze recensent en Yes-kenner Alex Driessen was gematigd postitief.

We kregen bericht van Century Media / Insideout of wij een canvas van het artwork willen weggeven aan onze lezers. Dat doen wij natuurlijk graag. De canvas is 40 x 40 cm groot. Die staat vast mooi in je muziekkamer!

Wil jij kans maken op deze prachtige canvas? Stuur dan even een mailtje naar info@progwereld.org en vermeld waarom juist jij deze canvas moet winnen. Vergeet niet je naam en adres te vermelden! Onder alle inzenders wordt de canvas verloot. Je kunt reageren t/m 8 oktober 2021. De winnaar krijgt persoonlijk bericht.

De symfo top 25 bij Arrow Symfo Mania

Het is een traditie die al heel wat jaren terug gaat: de symfo top 25 bij het radioprogramma Symfo Mania. Het programma maakte eerder dit jaar de overstap naar de zender Arrow Bluesrock en is nog altijd elke dinsdagavond tussen 21:00 en 22:00 te beluisteren. Hier hoor je elke week symfonische rock uit het verleden, maar ook recente releases komen voorbij. Vast onderdeel is de Wereldse Symfo Tip in samenwerking met Progwereld.

Bij Arrow is de maand oktober altijd “Rocktober” en dan wordt bij Symfo Mania de Symfo top 25 uitgezonden. Deze ultieme lijst wordt door de luisteraars samengesteld. Je kunt nog stemmen via deze link, of door je top 5 van favoriete nummers te mailen naar maarten@arrowfy.nl.

De Symfo Top 25 wordt uitgezonden op 5, 12, 19 en 26 oktober, waarbij de laatste uitzending 2 uur duurt. Je kunt het programma beluisteren op DAB+ en via https://arrowbluesrock.nl. Een dag na de uitzending van Symfo Mania kun je het programma nog een week via de podcast terugluisteren.

Boekrecensie 50 jaar progressieve rock introductiegids

Lenne Huisman schreef een introductiegids die de, al dan niet beginnende, luisteraar wegwijst door de vele uithoeken van het genre. Aanleiding daarvoor is de coronacrisis: vanwege de lege agenda bij Serious Music Alphen pakte hij de pen op, nadat hij de tijd had genomen eens beter en dieper in zijn eigen collectie te duiken.

Lees hier de recensie van Wouter Bessels.