Op 10 juni 2002 stuurde Maarten Goossensen van Progwereld me een mailtje met de vraag of ik als columnist het team van de website wilde versterken. Ik kende Progwereld wel. Regelmatig bezocht ik de e-zine die hij samen met de gelijkgestemde muziekfreak Christiaan Bekhuis een jaar daarvoor had opgericht. De site was een schot in de roos. Op dat moment bestond het team uit slechts zes man en ze wilden de inhoud van de site met iets nieuws uitbreiden. Echt ervaring met het schrijven van columns had ik niet, wel had ik een boek geschreven en vrijwel direct ging ik op Maartens aanbod in. Ik was namelijk al een kwart eeuw een ongekende progliefhebber en schrijven was m’n lust en m’n leven.

Samen met een verzorgster schreef ik in no-time een aantal columns bij elkaar en ik kreeg de smaak dusdanig te pakken dat ik me ook aan het recenseren waagde. Allereerst schreef ik een stuk over de gelijknamige debuut-cd van Kansas in het kader van een special over de band. Het tij was niet meer te keren.

We zijn inmiddels 19 jaar verder. Progwereld is uitgegroeid tot een toonaangevende site en het team is nog net op vier handen te tellen. Ik heb inmiddels ongeveer 550 recensies geschreven plus zeker 50 bijdragen aan specials, om nog maar te zwijgen over m’n columns en interviews etc.

In 2020 heb ik drie specials helpen organiseren en omdat labels steeds vaker digitale promo’s versturen, zag ik in dat het eigenlijk net zo leuk is om uit eigen collectie te putten. Vanuit die gedachte ben ik met Prog & Rock begonnen, een site waar ik naar hartenlust over m’n eigen cd’s kan schrijven.

Een en ander neemt steeds meer werk in beslag en ik heb met Maarten te doen aangezien het runnen van een dergelijke site enorm veel druk met zich meebrengt. Het is iets dat je 24/7 bezig houdt. Is mijn content wel boeiend genoeg? Hoe geef ik een en het ander vorm? Zie ik dingen over het hoofd? Klopt mijn planning? Toen ik met Prog & Rock begon zei ik laconiek: dat doe ik er wel even bij. No way. Steeds vaker lukt het me niet om twee ballen in de lucht te houden. Ik wil niet vijf recensies per jaar voor Progwereld schrijven terwijl ik er dertig gewend was. Ook wil ik Prog & Rock niet een week stilzetten om tijd vrij te maken voor Progwereld. Het voelt allemaal gewoon niet goed.

Op 23 oktober 2021 hakte ik de knoop door en stuurde een mailtje naar het team met de mededeling dat ik wilde stoppen met het recenseren voor Progwereld. Dat mailtje lag als een steen op m’n maag. Kijk, lekker recenseren zal ik wel blijven doen, maar m’n collega’s moeten missen is een bittere, bittere pil. Dagelijks gaan er gemiddeld twintig mailtjes over de groep heen en weer en behalve dat deze teamgeestversterkend werken, zijn ze ook vaak erg informatief. Voordat ik definitief de deur achter mij dicht trek, wil ik nog even een diepe buiging maken voor Maarten en het team waar ik in 19 jaar diep respect voor heb gekregen. Tot slot wil ik nog een oorverdovend applaus voor jezelf vragen, want zonder lezers slaat het natuurlijk helemaal nergens op. O ja, mocht je me willen blijven volgen, neem dan een kijkje op www.progenrock.com.  Nou, tot ziens zal ik maar zeggen. Aju.