Meervoudige hals

Jimmy Page had waarschijnlijk geen idee wat hij had veroorzaakt door in maart 1971, voorafgaande aan de allereerste live versie van Stairway To Heaven, zijn speciale Gibson EDS-1275 om te gorden. Het futuristisch uitziende dubbelhals instrument had zowel een twaalf-snarige arm als een zes-snarige variant, allemaal in één en het zelfde apparaat verpakt. Het indrukwekkende instrument, gebaseerd op de aloude SG, was gemaakt van massief mahonie en afgewerkt in gedurfd kersenrood. De iconische vorm is er één om nooit te vergeten. Het leven zou nooit meer hetzelfde worden.

Honderden gitaristen zouden het voorbeeld van Page volgen, van Ace Frehley (KISS) en Don Felder (Eagles) tot Steve Miller en John McLaughlin. En een heel arsenaal progrock snarenplukkers. Want het bleek het ideale instrument om snel te kunnen wisselen tussen een akoestische en een elektrische partij binnen het zelfde nummer. Fantastisch natuurlijk, vooral voor het peloton (aspirant) gitaarhelden en gevoed door de lange nummers met meerdere stemmingswisselingen. En het stond natuurlijk über-cool, zo’n enorm apparaat (geen vervelende, vrouwonvriendelijke grap). Zo volgden al snel Genesis’ Mike Rutherford met zijn aangepaste Shergold Modulator, het Rush duo Geddy Lee (Rickenbacker 4080/12) en Alex Lifeson (witte Gibson EDS 1275) en Steve Howe (Yes) die een identieke gitaar als Lifeson bespeelde, om maar eens een paar progrock pioniers te noemen. In eerste instantie waren het vooral de dubbelhals gitaren die ‘en vogue’ waren. Zowel in de combinatie zoals hierboven beschreven en bespeeld door Page, 6- en 12 snaar gitaar, maar ook in de verschijningsvorm van basgitaar en sologitaar.

Ook Yes-bassist Chris Squire met zijn iconische driedubbele Wal bas (ooit eigendom geweest van Rick Wakeman’s English Rock Ensemble) is baanbrekend geweest binnen het genre.

Weer later gingen de hardrock gitaristen er mee aan de haal met onder meer Steve Vai. De ultieme versie is toch wel de vijf (5!) voudige gitaarhals van Cheap Trick’s Rick Nielsen. Maar je hebt natuurlijk altijd baas boven baas. Want als je denkt dat met Nielsen’s instrument de grenzen van het haal- (lees: speel-) bare wel zijn bereikt moet je toch eens kijken naar het hieronder geposte filmpje. Het gaat om de ‘Rock Ock’, ’s werelds grootste volledig bespeelbare multi-hals snaarinstrument. Zoals in het filmpje op unieke wijze gedemonstreerd wordt.

Nu alleen nog even zoeken naar een gitarist(e) met 16 armen……