Rocket ScientistsAlbum

Soms zie je dat een discografie chronologisch oplopend wordt neergezet. Het oudste album eerst, het nieuwste laatst, maar niet bij Progwereld. Logisch nadenkend zoals we altijd doen, hanteren wij de aflopende variant en waarom ook niet. Je legt je nieuwste shirtje toch ook niet onderop de stapel? Het is wel leuk om te constateren dat “Looking Backward” de hier te bespreken vier cd/dvd boxset van Rocket Sientists ook geconstrueerd is volgens het aflopende principe, al is het voor ons recensenten een beetje raar met het laatste album te moeten beginnen.

De eerste cd in de box is meteen de trekker die de collectie het investeren meer dan waard maakt, want tjonge jonge wat zal “The 2007 Sessions” menig Rocket Scientists-fan doen laten stuiteren. Het idee om een aantal oude nummers live-in-de-studio op te nemen heeft een geweldige meerwaarde gegeven aan het oeuvre van de band. Er is een nieuw progressiever jasje voor de nummers Dark Water Part One, Earthbound, Picture Show, Pytagoras (Unbound), Minstrel Savior, When Sorrow Falls en Carry Me Home. Behalve Dark Water zijn deze alle afkomstig  van” Earthbound” – het debuut. Aanvankelijk was het de bedoeling dat de heren met “Earthbound” een platendeal zouden bemachtigen. De nieuwe jasjes klinken dan ook een stuk concessielozer en hebben meer diepgang.

De cd opent met Dark Water Part One op de meest overtuigende manier die ik ooit gehoord heb. Prachtige bassen, smakelijke strings en een ontzagwekkende leadsynth gaan een statig stuk vooraf met puik drumspel van Greg Ellis. Dit is Rocket Scientists op z’n allerbest. Dat de meeste nummers wat langer duren maakt niet zoveel uit, er is sprake van meer plezier en niet van groter plezier, zo heeft de intro van Earthbound een riffend metal gitaartje en wordt Picture Show voorafgegaan door kosmisch gezweef. De oorspronkelijke composities zijn dan ook al zo sterk. Op het debuut staat een kort instrumentaaltje, Pythagoras genaamd. Het duurt slechts 57 seconden, maar wervelt er niet minder om. In de loop der jaren is het nummer op het podium in tijdsduur verviervoudigd. De versie hier heet Pythagoras Unbound en in een haast jam-achtige sfeer is er een aaneenschakeling van heerlijke toetsen en gitaarfratsen. Het is allemaal geweldig op deze cd! Norlander is een toetsenist van de horscategorie. De liedjes zijn goed, vooral het aanstekelijke When Sorrow Falls heeft een lekkere drive en Mccrite toont zich een zwaar onderschat gitarist die helemaal los gaat in Carry Me Home. Don Shiff bast voortreffelijk hetgeen samen met de gedreven drums van Greg Ellis uitermate dynamisch in de geweldige mix staat. En de achtergrondzang van Lana Lane in Minstrel Savior is ook al ringetjeswerk.

Naast al deze heruitvoeringen bevat deze schijf ook geremixte versies van Escape en Break the Silence, nummers die oorspronkelijk op “Oblivion Days” staan. Persoonlijk ben ik niet zo weg van het fenomeen ‘remix’.  Voor de audiofielen echter zijn dergelijke nuanceverschillen spekkie voor het bekkie. Ook is er een versie uit 2003 van hun klassieker Mariner met enkele passages zang van Kelly Keeling. De wisselwerking van zijn expressieve hardrockstem en de melancholieke stem van Mccrite is vrij merkwaardig en niet echt geslaagd te noemen. Van mij had hij het hele nummer mogen zingen. Er zijn ook twee nieuwe delen van de Dark Water-serie tijdens de sessies opgenomen, die evenals de eerdere delen ook weer instrumentaal zijn.  Deel vijf is een swingende aangelegenheid en het zesde deel is nogal vaag van karakter. Beide zullen de marktwaarde van de boxset nooit doen verhogen lijkt mij.

Hoe dan ook, ze geven dit schijfje meer coherentie dan dat je mag verwachten van een dergelijk product en omdat er achteraan in de box ook een dvd zit met beelden van deze sessies, is de cirkel helemaal rond.

Dick van der Heijde