Na drie bezoeken aan het Verenigd Koninkrijk om de concerten van de band bij te wonen en twee eerdere interviews met oprichter/songschrijver/bassist Greg Spawton, heb ik de eer om opnieuw een lid van de beroemde Engelse progband te spreken. De nieuwe Italiaanse zanger Alberto Bravin staat klaar om mijn vragen te beantwoorden over de aankomende Big Big Train show in de Boerderij in Zoetermeer. Een gesprek over de opvolging van een iconische zanger/songschrijver, de tegenslagen die de band de afgelopen tijd heeft moeten overwinnen, een nieuw studioalbum en nog veel, veel meer.

Hallo Alberto, goedenavond, buona sera. Mijn naam is Alex Driessen, ik schrijf over progressieve rock voor de Nederlandse website Progwereld. Bedankt dat je me wat van je kostbare tijd hebt gegund. Het is een genoegen om met je te praten, je bent de nieuwe zanger van één van mijn favoriete bands, Big Big Train. Ik heb talloze vragen voor je, laten we z.s.m. aan de slag gaan, als je dat goed vindt. Daar gaan we.

Allereerst, hoe gaat het met je? Het is in veel opzichten een tumultueuze periode geweest voor jou en de band.

Ja, ja. Het waren echt zware tijden, ja. Je kunt wel zeggen dat het echt een drukke tijd is. Want we moesten natuurlijk alles voorbereiden voor de optredens en ik moest al het materiaal leren.

Wat best veel is.

Het is best veel, inderdaad. Ja, niet makkelijk en afgezien van het geheugen gedoe. Het zijn natuurlijk al die andere dingen om te proberen de nummers opnieuw te bedenken en te proberen iets van de vorige versies over te nemen en het meer iets van mijzelf te maken. Het is dus geen gemakkelijke klus om te doen, maar de andere jongens vertrouwden me en gaven me gewoon de vrijheid om te doen wat ik wil, dus het was echt een toffe job om te doen. Echt spannend, ja.

Goed dat ze je vertrouwen, als nieuw lid toch?

Ja, ze waren echt heel gastvrij en er was helemaal geen druk. Er waren helemaal geen problemen met de nummers. Nou ja, we moeten nu repeteren, misschien gaan er toch wat komen, ja (lacht).

Om even terug te gaan naar het begin, voor sommige fans ben je relatief onbekend. Zou je jezelf even kort kunnen voorstellen.

Mijn naam is Alberto Bravin en ik kom uit Italië, uit Triëst, dat is een klein stadje aan de noordoostelijke grens van Italië, in de buurt van Slovenië. Ik speel piano sinds ik drie jaar oud was. Later begon ik zang te studeren aan het Conservatorium, hier in Triëst. En toen behaalde ik een diploma moderne zang in Londen, dus woonde ik een paar jaar in Londen. Dus ik ken de Britse mensen en een beetje van de cultuur. Ik ben ook opnametechnicus, zowel live als studio-opnametechnicus. Ik had heel wat jaren een vrij bekende studio hier in Triëst. Daarna verhuisde ik naar Milaan omdat ik lid werd van Premiata Forneria Marconi (PFM) en daarvoor had ik een band genaamd Synesthesia. We hebben twee albums gemaakt die geproduceerd zijn door Franz Di Cioccio, de drummer en de voorman van PFM, dus dat is de connectie.

Toen de originele gitarist van PFM, Franco Mussida, de band verliet, namen ze Marco Sfogli ter vervanging, maar ze hadden ook iemand nodig die een beetje gitaar kan spelen en zingen, een beetje keyboards spelen, een beetje van alles en mijn naam kwam naar boven. Ze belden me en zeiden, nou, we proberen natuurlijk meerdere mensen, maar wil je het proberen? Ik ging naar Milaan, we repeteerden een keer en dat was de eerste PFM-repetitie die ze deden in zeven jaar. Dus ik heb zeven jaar met PFM gespeeld en het was prachtig. Het was geweldig, een geweldige ervaring, echt rock’n’roll-ervaring. We hebben de wereld rondgereisd, twee albums gemaakt en veel tours gedaan.

Hoe was het om met die jongens te werken, het legendarische PFM?

Nou, gewoon met ze spelen, het is echt plezier en een eer en gewoon heel erg leuk en je leert iets elke keer dat je met ze speelt. Er is altijd iets nieuws maar het beste is om gewoon met ze om te gaan en naar de verhalen te luisteren, naar wat ze je wilden vertellen en leren, dus het was een geweldige ervaring, muzikaal, maar ook persoonlijk. Ja, was echt geweldig, gewoon in de hotelkamer blijven na het concert, met een glas wijn en praten over de jaren 70. (lachend)

Om terug te komen op BBT, het was natuurlijk verschrikkelijk nieuws toen David Longdon stierf, het heeft zijn sporen achtergelaten. Aan de andere kant opende het een venster voor je, betekende het een nieuw perspectief voor je. Wat vind je daarvan?

Ja, het is bitterzoet. Maar ik was eerder een fan van de band, dus ik herinner me goed toen het nieuws kwam dat David was overleden. Ik herinner me dat en ik was geschokt, een paar dagen eerder luisterde ik nog naar Big Big Train en zei: nou, dit is pas goed, ik hou van de nieuwe dingen, ik vond het echt geweldig.

Dus ja, het is echt bitterzoet, want toen Greg me schreef, stuurde hij me een bericht op Facebook. Maar ik ben niet echt een social media-man, ik probeer het beter te doen tegenwoordig. Die melding heb ik dus niet gekregen. Na een paar dagen had hij mijn e-mailadres gevonden en heeft hij me een e-mail gestuurd met de woorden: ‘Nou, hallo, ik ben Gregory Spawton van een band genaamd Big Big Train, heb je ooit van ons gehoord?’ Ik sprong gewoon op van mijn stoel, ik zei: ‘Ja, natuurlijk ken ik jou!’ En dus zei hij gewoon: ‘Nou, je weet van het slechte nieuws.’ We praatten daar een beetje over en hij zei: ‘we doen auditie voor een nieuw lid omdat we door willen gaan en we hebben besloten dat David dat zou hebben gewild. Er is een auditie open als je het wilt doen, nee, hij vroeg me heel vriendelijk ‘of ik er tijd voor had’.

Heel beleefd. Heel Brits

En dus zei ik natuurlijk ja. Gewoon zonder hoop, om het genoegen te hebben om te proberen die liedjes te zingen, dus ja, dat was de manier waarop het gebeurde.

Hoe kwam hij bij Alberto Bravin? Iemand moet je naam hebben genoemd.

Dat is een leuk verhaal. Nee, het is zelfs grappiger dan dat.

Vertel.

Gregory was bij een PFM-optreden in Londen in 2015 in Camden Town, het was onze eerste, de eerste in jaren eigenlijk. We waren erg opgewonden, we speelden in Londen en toen gingen we naar de VS en Zuid-Amerika, en deden een grote tour en de cruise. We hebben ook Cruise To The Edge gedaan. We waren erg enthousiast om dit materiaal te spelen, dus we speelden in de Dingwall in Camden Town, dat is een leuke plek. En Gregory was erbij en hij moet me opgemerkt hebben, hij zei tegen zichzelf ‘dus deze man kan zingen, kan spelen’. Ik ontdekte dit pas veel later omdat ik het toen nog niet wist. Ik stelde mezelf natuurlijk deze vraag: hoe heeft hij me gevonden? Hij schreef dus gewoon mijn naam op omdat hij erover dacht om in die periode een solo-album te maken.

Ik weet het, hij denkt er nog steeds over na.

Hij denkt er nog elke dag aan. Dus hij schreef gewoon mijn naam op en die stond al die jaren in zijn telefoon, denk ik.



Dat was lang voordat er iets met Longdon gebeurde, nietwaar?

Oh ja, het was in 2015. Dus hij had mijn naam en toen het auditieproces begon, dacht hij aan mij.

En het feit dat je ook een multi-instrumentalist bent, zoals je al eerder zei, je speelt toetsen, je speelt gitaar, ik las ergens dat je ook een beetje bas en drums speelt, dat helpt.

Ik doe van alles een beetje.

En misschien had het feit dat je in Londen was opgeleid en een beetje van de geschiedenis en de
cultuur van Engeland weet, dat heeft misschien ook geholpen.

Ja, ik denk het. Nou, op dat moment wisten ze dat natuurlijk nog niet. Eerst was het: dit zijn drie nummers uit ons bestaande materiaal. Zing gewoon op twee van deze, als je een video kunt maken, is dat een goede zaak. Niet verplicht, weet je, dat is het.

Kun je je herinneren wat je speelde, waar je op zong?

Ja, natuurlijk, ik zong op East Coast Racer.

Oh, één van mijn favorieten.

Ja, alleen het tweede deel, het moeilijkste deel.

Kippenvel, weet je, dat is een heel moeilijk nummer om te zingen.

Ja, kippenvel, dat is denk ik het moeilijkste nummer ooit geschreven.

En jij kiest die ene.

Nou, ZIJ kozen de liedjes, ze gaven me East Coast Racer en Judas Repentant en wat was die andere? Nou, het waren drie nummers. Ik moest twee nummers kiezen, zingen en uitvoeren. Slechts een video van één, niet verplicht. Ik deed alle drie de nummers met video binnen 24 uur. Het was een vreemde situatie, want ik ben een beetje een perfectionist.

Alle geluidstechnici zijn zo.

Slechte lui, inderdaad. En ik wist dat ik normaal gesproken alles bewerk, ik wilde gewoon dat het perfect was. Maar mijn vrouw zei: ‘nee, stuur gewoon de liedjes, al die bewerkingen daar geven ze niet om, alleen het ruwe materiaal. Als je een stem toevoegt of stemt, ze willen gewoon horen hoe je zingt en hoe het klinkt op het nummer’. Ik moet haar daarvoor bedanken en dat heb ik ook gedaan. Want eigenlijk wilde ik fluit leren spelen.

Nee! Kom op zeg, binnen 24 uur. En uiteindelijk heb je het gehaald.

Ja, dat was zeker een ding waar we toen over praatten. Zoals ik al zei, ik woonde vroeger in Londen, ik ken de Britse cultuur een klein beetje. Er ontstond een band daar, ja, en natuurlijk is het een goede zaak dat ik een beetje van alles kan spelen, daar ben ik echt trots op. Ik wilde dit, dit soort rol in de band blijven hebben. Natuurlijk is dit nu meer een hoofdrol.

Jij bent nu de frontman.

Ja, ik ben de frontman, maar ik hou er echt van om een ​​beetje toetsen te spelen, een gitaar in mijn handen te hebben en eigenlijk gewoon te doen waar ik me prettig bij voel, met een paar instrumenten in de buurt.

En het helpt zeker bij dit soort ‘grootse’ muziek dat ze spelen. Elk instrument zal bijdragen aan dit volle geluid van hen, nietwaar?

Ja, en ook toen we begonnen te repeteren, door middel van Zoom, om de nummers te repeteren en te beslissen over de partijen. Natuurlijk zijn er 1.000 partijen, dus er is genoeg ruimte voor iedereen om alles de hele tijd te spelen, de productie is enorm. Dertien mensen op het podium, weet je, dat is veel.

Ik heb je twee keer zien optreden met PFM in de Boerderij. Je kent de locatie, wat vind je ervan?

Ik heb het de jongens al verteld, sommige jongens hebben er al eerder gespeeld, maar Greg, Big Big Train heeft daar nooit gespeeld.

Nooit buiten het VK, in Europa, op één uitzondering na (Night of the Prog in 2018).

Dat is gewoon echt zo vreemd. Ik vertelde de jongens dat het een prachtige locatie is en ik herinner me dat we erg opgewonden waren om daar te spelen en het podium is geweldig en de mogelijkheid om ook de video-dingen te doen. Het is een pluspunt voor zo’n locatie en…. de keuken is geweldig!

En het wordt allemaal vers gekookt.

Dat is geweldig, ja, dat herinner ik me nog.

Dus je denkt echt dat er dertien mensen op dat kleine podium passen? Je hebt de volledige blazerssectie bij je. Dat zal een redelijke uitdaging zijn.

Nou, dat is rock-‘n-roll. Iedereen zweet, dus er is geen probleem. Ik denk dat we met PFM met zeven man waren. Dus dat zijn veel mensen en we speelden in kleine clubs in de VS zoals in Chicago, we speelden in een kleine punkclub en het was ongelooflijk, het was geweldig, echt cool.

Maar deze keer neem je de blazerssectie mee, nietwaar?

Oh zeker, het volledige geluid zal er zijn. En ze blazen je weg met die hoorns!



Ik kijk erg uit naar de voorstelling. Let wel, ik heb BBT al drie keer in het VK gezien, ik heb de reis al een paar keer eerder gemaakt. Ik ben een grote fan, ik kijk er zo naar uit, want het is een primeur: het is de eerste indoor Europese show ooit.

Maar goed, terug naar mijn vragen. Ik hoorde een korte sampler waarin je als leadzanger zingt op een deel van het oudere materiaal. Het moet moeilijk zijn om in de voetsporen te treden van een legende als Longdon. En het andere: je stem is vrij hoog, je bent meer een tenor en hij is meer een bariton. Vereist dat aanpassingen in de arrangementen?

Nee, nee, want ik ben in werkelijkheid een bariton.

Omdat je altijd de hoge stem zingt.

Tijdens mijn studie aan het conservatorium heb ik klassieke opera gestudeerd. Dus daar vind je je bereik, je echte bereik, want je kunt maar een paar rollen spelen, toch? Dus ik was niet de heroïsche bariton. Maar ik ben eigenlijk een bariton met een vrij groot bereik. Ik kan hoog zingen, ik heb een paar hoge noten. Maar de kleur, het is niet echt een tenorkleur, ik heb niet die sprankelende lichte hogere tenorstem, ik zing meer een baritontoon, maar al heel wat jaren zong ik altijd de tenorstem. Omdat iedereen zei, nou, je kunt hoog zingen, zing dat nou maar. Maar mijn droom is om de bariton partij te zingen, ik vind het echt geweldig.

OK, dus je leeft nu de droom.

Ik hou er echt van en ik voel me op mijn gemak, ja.

Ik denk dat het te maken kan hebben met het feit dat de stem van Franz Di Cioccio (PFM-zanger) een beetje lager is, dus je moet die tegenovergestelde kleur hebben, deze hoge stem, in tegenstelling tot zijn lage stem.

Ja, dat kan waar zijn, want in PFM was het Flavio Premoli, de originele toetsenist met de hoge stem die Mr 9 tot 5 zong en La Luna Nuova en alle andere hoge tonen. Ze waren op zoek naar iemand die dat soort dingen kan zingen. Dus begon ik dat bereik in mijn stem op te nemen. Dus ja, maar nu ik alle nummers heb opgenomen die we live spelen, heb ik alle nummers in de studio opgenomen, zodat ze mijn stem op de achtergrondtracks kunnen horen om de nummers te leren, gewoon om erop voorbereid te zijn.

Om voorbereid te zijn op een ander soort stem.

Ja, er is een andere man, dus om voorbereid te zijn en we waren druk in de weer met Greg om me te vertellen wat we hiervan vinden, wat vind je van die aanpak? Toen begon ik hem te vragen naar de teksten en om er echt mee bezig te zijn en ze echt te begrijpen. Slechts een kleine andere nadruk op één woord kan een enorm verschil maken, omdat ze een lyrische band zijn. Er is de tekst en er is de muziek. Het is mooi, in de tekst zit een verhaal. Er is folklore, Britse folklore. En er is veel om in te komen en alles te verwerken. Dat is heel belangrijk voor een zanger.




Jullie hebben zojuist een nieuwe single uitgebracht, Last Eleven, met jou voor de eerste keer als frontman, als solozanger. Ik moet toegeven dat ik het erg goed vind, alle elementen van BBT zijn aanwezig en je stem past perfect binnen het concept van de band. Gefeliciteerd daarmee. Het is je eerste opname met de band. Hoe ging het? Heb je nog wat input kunnen leveren?

Ja dat klopt. Dit heb ik oorspronkelijk opgenomen als demo voor de auditie, na de drie nummers uit het bestaande werk zong ik op twee onuitgebrachte nummers. Een van hen was Last Eleven en de demo die Greg me stuurde, hij speelde gitaar, een klein beetje toetsen en bas en een begin van de zang (guide vocal). Nick D’Virgilio voegde er wat drums aan toe om in de groove te komen. Dat was onderdeel van de auditie. Ik heb echt doorgezet en dus heb ik alle vocale arrangementen gemaakt die je daar kunt horen. Er is dus een versie van Last Eleven waarbij ik alle partijen zing. En er zijn veel partijen (lacht hardop).

Dat moet je me een keer laten horen.

Ja, dat zal ik doen. Nou misschien zullen we het ooit uitbrengen, ik weet het niet. Maar goed, het eerste idee was gewoon om dit zo uit te brengen. Een soort uitgeklede versie van de muziek. Maar toen spraken we erover en ik zei, nou, het zou geweldig zijn als iedereen, de hele band, de verschillende delen kan zingen. Het is dus niet alleen de Alberto-versie van het nummer. En het werkte echt want iedereen was er heel blij mee. Ik stuurde alle partijen naar iedereen, iedereen zong de partijen, en toen mixte Rob Aubrey (BBT chief sound engineer) het perfect. Het was echt gaaf en ik ben erg blij met de reacties en alle feedback is echt positief. Iedereen is zo blij. Er was natuurlijk wat kritiek, dat is prima, maar het waren altijd opbouwende kritieken zoals: ‘OK, ik vind dit niet leuk omdat bla bla bla. Dat is OK, nietwaar?

Je moet voorbereid zijn op wat kritiek, dat is normaal.

Weet je wat? Ik was heel erg bang. Toen mijn naam werd vrijgegeven. Dit is Bravin, de nieuwe zanger van Big Big Train, toch? Boem. Wat? Wat gebeurt er nu?

Het is alsof je Jon Anderson opvolgt in Yes of iets dergelijks. De arme man (Trevor Horn) moet in zijn schoenen hebben staan trillen (dat klopt ook).

Ja, maar ik denk dat het altijd zo zal blijven, toch? Neem nou bijvoorbeeld Steve Morse met Ritchie Blackmore, dat is hetzelfde. Het zal altijd Ritchie Blackmore zijn, de enige echte gitarist van Deep Purple, toch? Het is echt vreemd, maar Steve Morse doet het al ongeveer 30 jaar of zo. Hij is al veel langer bij hen dan Ritchie ooit in de band is geweest. Dit is de manier, dus ik was echt bang, maar ik zal gewoon een blij gezicht dragen. Ik weet niet of ze me leuk zullen vinden.

Zet gewoon een moedig gezicht op.

Een moedig gezicht, ja. Iedereen was zo gastvrij en warm. Het zijn vreemde tijden. En toen de eerste dingen met mij erop uitkwamen, was iedereen er heel positief over. Want laten we eerlijk zijn, ik ben David Longdon niet. Nee, maar niemand is David Longdon, toch? Dus het vinden van een kopie van hem, ik denk dat het de verkeerde keuze zou zijn geweest en Gregory wist het.

Nieuwe man, nieuw geluid, dat moeten we accepteren

Maar de nummers zijn geschreven door dezelfde jongens, de kern, ja, dus de muziek is een ding en de stem is iets anders en mijn benadering van de vocale arrangementen is anders. Maar de reacties zijn positief en de feedback was geweldig, dus ik vind het goed en ik vind het echt leuk. Het nummer begint met zang van mij en Nick, ik ben het niet alleen. Ik kom alleen in het refrein en daar hou ik echt van. Deze benadering is geen klap in je gezicht, toch? Dit is een nieuw nummer, dit is een nieuwe zanger, maar Nick zingt, iedereen zingt en dan komt het refrein met mij erbij. Ik vind het erg leuk.

Nog een paar laatste vragen, want ik neem nu veel te veel van je kostbare tijd in beslag.

Maak je geen zorgen, ik praat te veel.

Nee, het is jouw show, weet je, niet de mijne. Je had het over nieuwe muziek, ik las dat jullie een nieuw album gaan opnemen. Het wordt opgenomen in Italië, je hebt een studio in Italië. Had je er iets mee te maken dat BBT een nieuw album gaat opnemen in Italië, uitgerekend daar?

Eigenlijk niet, want, nou ja, ik heb de connecties maar ik heb geen studio meer, dus het is niet mijn studio. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, vertelde Nick d’Virgilio me dat het vreemd is, ze praten er intern al jaren over om te proberen in Italië te gaan opnemen, omdat ze daar gewoon heen wilden. OK, opnemen is natuurlijk gewoon werk, maar misschien kun je twee dagen toevoegen en ergens twee dagen, een weekend hebben, dus ja, het is daar altijd goed toeven. Toen dit uitkwam, vroegen ze me, ken je daar wat studio’s, heb je een connectie met sommige studio’s? Dus ik kwam in contact met twee of drie studio’s in Italië, één is echt goed en één is ook in mijn stad, in Triëst, dus we hebben nog niet besloten waar we het gaan doen, maar ja, het gaat gebeuren. Het gaat gebeuren. Ik weet niet of we het hele album daar zullen opnemen en misschien wat ander materiaal op een andere plek. We zijn er nog steeds over in gesprek.

Dus er komt een nieuw album, jij wordt de frontman, het wordt deels opgenomen in Italië, ik kijk er nu al naar uit.

Ik ook. (lacht)

OK, terug naar de show in Zoetermeer. Het zal al over een paar weken plaatsvinden, 5 september. Het is op een maandag, een beetje een vreemde doordeweekse dag, maar toch. Wat kunnen we van jullie verwachten qua setlist? Wordt het veel van het laatste album of wordt het meer een ‘greatest hits’?

Nou, het is een goede mix van beiden, maar we spelen natuurlijk enkele van de grootste nummers. En er zijn enkele nummers van het laatste album, “Welcome to the Planet”. Wat we probeerden te doen, is niet de meer specifieke ‘David’-nummers kiezen. Voor deze eerste paar optredens, de nummers die iedereen associeert met de stem van David. De persoonlijke liedjes, degenen waarvoor David de teksten schreef. Dus dat was het precies, de grens die we niet wilden overschrijden. We spelen gewoon de meest populaire liedjes, degene die iedereen wil horen, verwacht te horen, maar ergens zullen we ook een paar ‘brightest stars’ laten horen.

OK, ik ben erg benieuwd wat je daarmee bedoelt, maar ik denk dat we daar snel genoeg achter zullen komen.

Ja, je zult het ontdekken. Let wel, het is een lange setlist.

 

Ik hoop het van harte, dat zijn we van jullie gewend. Nou, ik denk dat ik al mijn vragen heb doorgenomen. Misschien een laatste vraag voor je. Wat zou jouw boodschap zijn aan mensen die nog twijfelen of ze naar de show moeten gaan?

Mijn boodschap is dat het een emotionele show wordt, voor ons en voor alle mensen die erbij zullen zijn. Omdat het natuurlijk onze eerste paar optredens zijn. Het is dus niet alleen heel leuk om te doen, maar ook heel emotioneel omdat we niet precies weten wat we kunnen verwachten. En ook voor de mensen die de muziek van Big Big Train niet kennen. Het is natuurlijk progressieve muziek, maar iedereen kan ernaar luisteren. Iedereen kan een manier vinden om het progressieve in de liedjes te verwerken, want het zijn liedjes, we zijn een liedjesband. Omdat je de melodieën hebt, je hebt de coupletten, je hebt het refrein. Er zijn grote refreinen, ik denk altijd aan sommige van mijn vrienden die niet naar progressieve muziek luisteren, maar misschien luisteren ze wel naar Top 40-nummers. Als ze luisteren naar Big Big Train, liedjes als Alive of Folklore, dat soort liedjes, daar kunnen ze gewoon verliefd op worden. Want je hoeft geen progressieve liefhebber te zijn, toch?

Je zegt: geniet gewoon van de liedjes, aarzel niet langer. Koop nu je tickets, want anders zijn ze uitverkocht, het is je laatste kans, want jullie hebben op dit moment veel shows moeten annuleren door onvoorziene omstandigheden

Ja, je kent de omstandigheden van het HRH Festival in Leeds dat werd afgelast. Dat was een grote belangrijke show voor ons, waardoor we al deze kleinere gigs konden doen. Het was een te groot risico voor een band als wij, we zijn geen Dream Theater.

Ik heb hier eerder met Greg over gesproken. Te veel financieel risico voor jullie, dat kan gewoon niet.

Natuurlijk is iedereen hier verdrietig over, want we waren erg opgewonden om te gaan spelen. Natuurlijk in de Boerderij, maar ook in Duitsland en in de Z7 en in Parijs. Maar het gaat nu niet gebeuren, we doen het volgend jaar, dat zou geweldig zijn.

OKÉ. Wel, Alberto, heel erg bedankt voor je tijd, we hebben meer tijd doorgebracht dan ik vooraf had gedacht, grazie mille. Het is een genoegen en een voorrecht om met je te praten. Ik heb me prima geamuseerd, ik wens je veel succes met de band en het nieuwe album. Ik kijk nu al enorm uit naar de show in de Boerderij. Ik zal er zijn om jullie aan te moedigen. Dus tot ziens op 5 september.

Ja, ja, we zien je daar.

Tot ziens, ciao.

Oké, doei, ciao, Alex.